Υπάρχουν μερικά σημεία στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας που γεννούν σκληρά ερωτήματα. Με το 70% του προπολεμικού εβραϊκού της πληθυσμού να έχει εξοντωθεί στα στρατόπεδα του ναζισμού, η χώρα βρίσκεται σε μια από τις πρώτες θέσεις στη θλιβερή σύγκριση, ξεπερνώντας ακόμα και το ίδιο το Ράιχ. Φταίνει μόνο οι ξένοι κατακτητές γι| αυτή την επίδοση;
Την ίδια εποχή, στη διάρκεια του τελευταίου Παγκοσμίου Πολέμου, μια ιστορική μειονότητα, οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου, ~εκκαθαρίστηκαν~ με τον πλέον απόλυτο τρόπο.
Δεν είναι παιχνίδια προπαγάνδας -ανθελληνική ή φιλελληνικής- αυτά τα ζητήματα. Είναι θέματα ιστορικά, με καίριο και πολύπλευρο ενδιαφέρον. Η τυχόν αποφυγή των απαντήσεων, της έρευνας για το τι έγινε και πώς έγινε, υπονομεύει καθοριστικά την ιστορική και πολιτική μας παιδεία και ανοίγει τον δρόμο για νέες ~απρόσμενες~ εξάρσεις των παθών και των εγκλημάτων. Αλίμονο στα έθνη και στις κοινωνίες που πιστεύουν ότι βρίσκονται πάνω και πέρα από την ιστορία και ότι είναι ~εξ ορισμού~ αναμάρτητες...