- Η Τρομοκρατία των Talibank
- Κέρδη χωρίς σύνορα (καταστροφές χωρίς σύνορα)
- Κοινοβούλιον ή κυνοβούλιον
- Η πείνα ως εκσυγχρονισμός
- Η εξέγερση δεν είναι αρετή
- Ο Θεός τιμωρεί δια του προέδρου
- Εμπόριον παχυσαρκίας
- Τρία ευρώ ο πόλεμος
- Κινέζικα μεροκάματα
- Η αόρατη τρομοκρατία
- Το "ΕΛΑ" να δεις
- Μετά το Άουσβιτς, το Γκουαντανάμο
- Καλά (τα) Χριστούγεννα (φέτος)
- Εξολοθρευτής καλαμποκιών
- Πρόσφυγες: κινητοί στόχοι
- Ένας Dr Μένγκελε στο πιάτο μας
- Δίμετρες σκλάβες
- Ο πόλεμος της νύχτας
- Ληστείες με το νόμο
- Η "ελευθερίας" της Coca-Cola
- Rampenplan (Όταν οι μάγειροι γίνονται... τρομοκράτες)
- Ανταγωνιστικό πλάσμα του AIDS
- Το κέρδος της ανεργίας
- Αποποινικοποιήστε τη φτώχεια
- Η πληγωμένη είδηση
- Γασμούλοι και Αρβανίκτες
- Χημικο- βιολογικές Ολυμπιάδες
- Ένας πόλεμος αρχίζει
- Μαφία: Μια πρωτοπορία της αγοράς
- Το κόμμα του 97%
- Εκλογικά προϊόντα
- Ο βασιλιάς Υπέχωδος (Κάποιες ιστορίες, που ευτυχώς συμβαίνουν μόνο στα... παραμύθια)
- Παράπλευροι Αλβανοί
- Η κάρτα του Αϊ Βασίλη
- Η συκοφαντία ως είδηση
- Made in USA: Εκτέλεση στο Ίντερνετ
- Ελλάς Ελλήνων Χρηματιστών
- Ο Αύγουστος ως τρέλα
- Η σκούπα ως επικοινωνία
- Τετριμμένα και αναπάντεχνα
- "Απαράδεκτη κατάθεση"
- Ηλεκτρονικοί καταδότες
- Χρόνος αναμονής
- Η ελευθερία των επενδύσεων
- Τα Χριστούγεννα ζουν;
- Η εξουσία των ινδαλμάτων
- Μεταφυσική και πολιτική
- Η Ίρις κα ο ελέφαντας
- Η γοητεία της ταλαιπωρίας
- Σκε΄ψεις για τους παραθεριστές
- Συγγραφείς χωρίς όνομα
- Προστάτες πολυκατοικιών
- Ανέκδοτο: Αλβανός συνδικαλιστής
- Ζολάς ή Λαδάς;
- Ένας Λιρ στην Καραμανλάκη
- Εγκληματίες πολιτισμού
- Είλωτες, Πενέστες, μετανάστες
- Μνημείον αγνώστου χαφιέ
- Συσκευαστές Ειδήσεων
- Χρήστες νομισμάτων
- Αχθοφόροι βεβαιοτήτων
- Οι άρχοντες του τρομοκόσμου
- Ανώμαλα ζευγάρια
- "Καρκινόπληκτη πόλη"
- Χρηματοδοτούμε την ηρωίνη;"
- Ιδανικοί βουλευτές
- Η ομιλητική λήθη
- Η αγάπη της καταπίεσης
- Τρεις κηδείες κι ένα σχόλιο
- "Νομιμόφρονες εγκληματίες"
- Εκτός μητροπολιτικού συνεδρίου
- Ήθος όπως Πότης
- Γράμμα από τη Στοκχόλμη
- Επιτυχημένοι και καταξιωμένοι...
- Οι Καραγκιόζηδες του πολιτισμού
- Τηλεοπτικοί βανδαλισμοί
- Αδικαιολόγητοι χωρισμοί
"Ας κάνουμε τώρα μια υπόθεση κι ας φανταστούμε ένα άλλο κράτος, που ενθουσιάζεται από τις αρχές των ΗΠΑ και τις εφαρμόζει ση χώρα του. Τότε θα μπορεί να εκτελεί τους αντιπάλους του χωρίς δίκη, θα έχει το δικαίωμα να βασανίζει τους κρατουμένους, θα μπορεί να βομβαρδίζει αμάχους, να σκοτώνει γυναίκες και παιδιά, να καταστρέφει τα χωράφια τους και τις σοδειές τους, να τους απαγορεύει την πρόσβαση σε πόσιμο νερό ή να ανατινάζει τα πηγάδια τους, να γκεριμίζει τα σπίτια τους, να μην τους επιτρέπει την πρόσβαση σε νοσοκομεία και να τους αφήνει να πεθαίνουν στους δρόμους. Επιπλέον, θα έχει το δικαίωμα να τους διώχνει από την νόμιμη γη τους, να την κάνει οικόπεδα και να την αποικίζει. Η φαντασία όμως είναι πιο αδύνατη από την πραγματικότητα. Σκέφτομαι να περιγράψω μια αποτρόπαια χώρα και βρέθηκα να περιγράφω το Ισραήλ του Σαρόν. Ο Μπους, βέβαια, δεν βλέπει τίτα άλλο στο Ισραήλ, εκτός από μια πολιτική που είναι οργανικά ενταγμένη στο Νέο Αμερικάνικο Αιώνα..."
Η Νέα Τάξη των ΗΠΑ είναι γεγονός. Η Αυτοκρατορία επιτίθεται στην ανθρωπότητα: το Διεθνές Δίκαιο ανατράπηκε, ο ΟΗΕ έγινε σκιά του εαυτού του, τα ανθρώπινα δικαιώματα σχεδόν καταργήθηκαν, το «κέρδος χωρίς σύνορα» γίνεται θρησκεία. Το παιχνίδι παίζεται στις πλάτες των λαών: από τον πόλεμο του Ιράκ ως την οικολογική καταστροφή, από τη μάστιγα της ανεργίας ως τον τρόμο της πείνας, από τα μονοπώλια ως τα μεταλλαγμένα προϊόντα και τα άλλα δαιμόνια της παγκοσμιοποίησης. Ποιος είναι λοιπόν ο αληθινός τρομοκράτης; Η Αλ Κάιντα ή η αυτοκρατορία των ΗΠΑ; Μια αιχμηρή πέννα φωτίζει το πραγματικό πρόσωπο της τρομοκρατίας, που εγκλωβίζει τον πολίτη στη δίνη της παγκόσμιας πολιτικής καταστολής.