ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Περιεχόμενα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΒΙΒΛΙΑ:
Α΄
Β΄
Γ΄
Δ΄
Ε΄
Ζ΄
Η΄
Θ΄
ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΓΡΑΦΩΝ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΚΥΡΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Λέξη/κλειδί
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ
ΚΩΔΙΚΟΣ
ΤΗΟ01001
ΣΕΛΙΔΕΣ
1299
Γλώσσα
Ελληνικά
Αριθμός αντιτύπων
1
Ψηφιακό αρχείο
Off
Μεταφραστής
Εικονογράφος/φωτογράφος
Μαρία Τσουμαχίδου
Επιμέλεια
Ευτυχία Παναγιώτου
Τόπος έκδοσης
Αθήνα
Αριθμός έκδοσης
2
Οπισθόφυλλο

~Τι αγαπάω στον Θουκυδίδη, τι είναι αυτό που με κάνει να τον τιμώ περισσότερο από τον Πλάτωνα; Ο Θουκυδίδης αισθάνεται απέραντα μεγάλη και απροκάλυπτη χαρά για κάθε τυπικό γνώρισμα που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο και τα γεγονότα, και αναγνωρίζει μέσα σε κάθε τέτοιο γνώρισμα μια ποσότητα λογικής ικανότητας: αυτήν προσπαθεί να ανακαλύψει. Ουσιαστικά στην πράξη είναι πιο δίκαιος από τον Πλάτωνα· δεν διασύρει ο Θουκυδίδης και δεν μειώνει τους ανθρώπους που δεν του αρέσουν ή που του έχουν κάνει κακό στη ζωή. Απεναντίας, βλέπει κάτι αξιολογικά μεγάλο σε όλα τα πράγματα και σε όλα τα πρόσωπα, καθώς διακρίνει σε αυτά μόνον τύπους· άλλωστε γιατί θα ενδιέφερε όλο τον μεταγενέστερο κόσμο, στον οποίο αφιερώνει το έργο του, κάτι που δεν θα ήταν τυπικό;~
Η ~Ιστορία του Θουκυδίδη~, στην οποία αναφέρονται οι παραπάνω φράσεις του Νίτσε, δίνεται εδώ σε μια νέα ελληνική μετάφραση που έχει στηριχτεί στα σημαντικότερα δημοσιεύματα της διεθνούς και της ελληνικής βιβλιογραφίας, και την χαρακτηρίζει η πιστότητα της νοηματικής απόδοσης και η σαφήνεια και λιτότητα της γλωσσικής έκφρασης. Οι πολλές και ουσιαστικές υποσελίδιες σημειώσεις έχουν αντληθεί από τα πιο έγκυρα ερμηνευτικά υπομνήματα, ορισμένα από τα οποία, όπως αυτό του S. Hornblower ή ο 5ος τόμος του ιστορικού υπομνήματος των A.W. Gomme, A. Andrewes, K.J. Dover, είναι μεταγενέστερα από τις έως τώρα συνολικές ελληνικές μεταφράσεις του Θουκυδίδη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Οι δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει ο μεταφραστής ήταν ποικίλες: η αρχαϊκή γλώσσα (συγκεκριμένα η παλαιότερη αττική διάλεκτος), ο μακροπερίοδος λόγος, η ιδιότυπη σύνταξη, το αφηρημένο λεξιλόγιο και τα σχήματα λόγου, καθώς και τα κρημνώδη και δυσμετάφραστα ανακόλουθα, που προσδίδουν στο κείμενο σπουδή και ένταση. Από αυτή την άποψη είναι χαρακτηριστική η διαπίστωση του Κικέρωνα που θεωρούσε ακατανόητες τις δημηγορίες του Θουκυδίδη. Χρωστούμε ευγνωμοσύνη στον μεταφραστή, που με γνώση, με τόλμη και με μόχθο αποφάσισε να αναμετρηθεί με ένα τόσο δύστροπο κείμενο και να το εφοδιάσει με τις απαραίτητες ερμηνευτικές σημειώσεις. (Δανιήλ Ιακώβ, καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Athens Review of Books)