Θέλουμε μισθό και όχι "δουλτίτσα"!
Οι περιπέτειες ενός παλιού καπιταλιστικού ονείρου, της "κατάργησης της πάλης των τάξεων", και πως φτάσαμε στην κρίση που αναγέννησε τις ελπίδες πραγματοποίησής του
Η εργασιασκή πραγματικότητα πριν από τα μνημόνια: δυαδική αγορά εργασίας
Η θεσμική αποτύπωση της εργασιακής πραγματικότητας μετά τα μνημόνια: "Ο σώζων εαυτόν σωθήτω";
Ευελιξία, πραμγατικοί μισθοί στην αγορά εργασίας σήμερα και παραγωγική αναδιάρθρωση
Η αυτοδιαχείριση των αφεντικών: το διευθυντικό δικαίωμα και το νέο οργανωτικό πλαίσιο της εργασιακής διαδικασίας
Οι θεσμικοί συνεργάτες των αφεντικών επί τω έργω: γραφειοκρατικός εθνοδημοκρατικός συνδικαλισμός και συμβάσεις
Ό,τι δεν μπορεί να ολοκληρώσει η δεξιά, μπορεί η αριστερά του κεφαλαίου (και αντίστοφα)
Η πηγήτης αδυναμίας και της δύναμης της εργατικής τάξης είναι ίδια
«Κι εγώ προσωπικά κομμουνιστής είμαι, θα’ θελα ένα άλλο σύστημα, αλλά μιλάμε για την τρέχουσα κρίση»,
Γ. Κατρούγκαλος, πρώην υπουργός Εργασίας, 4-3-2016
«Όταν ο ΣΕΒ απαιτεί 150.000 απολύσεις στο Δημόσιο επισήμως, το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, το οποίο έχει το θάρρος να τα βάλει με τον ΣΕΒ, έχει και την απαίτηση όμως από τα συνδικάτα των εργαζομένων […] να είναι μπροστά στον αγώνα για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων και όχι να κρύβονται πίσω από τις ανοησίες που λένε»,
Χριστόφορος Βερναρδάκης, αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, 11-9-2016
(Και τα δύο παραθέματα βρίσκονται στον τόμο πολιτικής προϊστορίας ΣΥΝΤΟΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ – η εμπνευσμένη περίοδος Σύριζα)
Είναι ήδη πολλά τα χρόνια που οι καπιταλιστές εργάζονται μεθοδικά προς μια νέα ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων που να δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε να αντιμετωπίσουν την κρίση συσσώρευσης και τον διαρκώς εντεινόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό των τελευταίων δεκαετιών. Το χρέος και τα μνημόνια υπηρέτησαν και υπηρετούν κατά τον καλύτερο τρόπο αυτή τη στόχευση, υλοποιώντας μέσω μιας «θεραπείας-σοκ» πολιτικές υποτίμησης και απαξίωσης της εργασίας και της ζωής όλων των προλετάριων, ντόπιων και μεταναστών. Η αριστερά του κεφαλαίου ανέλαβε να συνεχίσει και –πατώντας στην ελάχιστη κοινωνική νομιμοποίηση που της έχει απομείνει– να ολοκληρώσει εκείνες τις ριζικές μεταρρυθμίσεις που είναι απαραίτητες στο κεφάλαιο για ένα νέο κύκλο/τύπο συσσώρευσης. Η μνημονιακή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την ψήφιση του ασφαλιστικού νόμου την περασμένη άνοιξη, έρχεται τώρα να συμπληρώσει την σκληρή επίθεση εναντίον μας με ένα νέο εργατικό πλαίσιο. Πυρήνας του, η καταρράκωση των μισθών και η ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος. Το δεύτερο σημαίνει την πλήρη απελευθέρωση του κάθε αφεντικού από τα «περιττά βαρίδια» των συλλογικών συμβάσεων εργασίας (εθνικών–κλαδικών), ώστε να μπορεί, αντιμετωπίζοντας πλέον ατομικοποιημένα τον κάθε εργαζόμενο, να τον κάνει όσο λάστιχο θέλει, ανάλογα με τις ξεχωριστές ανάγκες της επιχείρησής του. Μέσο για την επίτευξη αυτών των πολυπόθητων για τα αφεντικά στόχων, η διάλυση της νομοθετημένης εργάσιμης μέρας, η απόλυτη ευελιξία και η εργασιακή πειθαρχία.
Η προλεταριακή πείρα έχει δείξει ότι μόνο ο αγώνας μέσα από τοπικές διακλαδικές ταξικές συνελεύσεις, που θα αγκαλιάζουν το σύνολο της προλεταριακής εμπειρίας, μπορεί να ξεπεράσει τη διαίρεση της τάξης σε μόνιμους και προσωρινούς, σε πλήρους και μερικής απασχόλησης, σε εργαζόμενους, άνεργους και "νοικοκυρές", σε κλάδους και συντεχνίες. Στην πολιτική απαξίωσης που εφαρμόζει το κεφάλαιο πρέπει να απαντήσουμε με τη δική μας αυτόνομη ταξική πολιτική στρεφόμενοι ενάντια στην ίδια την καπιταλιστική σχέση: με αγώνες κοινούς που συσπειρώνουν όλα τα μέλη της τάξης μας και που θέτουν την ικανοποίηση κάθε επί μέρους αιτήματος στην υπηρεσία της ικανοποίησης των γενικών συμφερόντων της τάξης. Ακόμα καλύτερα, κάθε απόπειρα ικανοποίησης επί μέρους αιτημάτων πρέπει να εμπλέκει στη διεκδίκησή της όσο το δυνατόν περισσότερα τμήματα και "επαγγέλματα" της τάξης, ώστε να ακυρώνει έτσι στην πράξη αιτήματα, διεκδικήσεις, μορφές αγώνα και νοοτροπίες που σέβονται τον καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας και εξυπηρετούν επιχειρησιακά, επαγγελματικά και κλαδικά αιτήματα και συμφέροντα.