Θα γεμίζουν για πολλά χρόνια ακόμα τα αμφιθέατρα και τα σχολεία ίσαμε τότε που θ' αποδεσμευτούμε ολοκληρωτικά από το πνεύμα των εμφυλιοπολεμικών συνθηκών, ίσαμε τότε που θ' ακουστούν αλήθειες. Αλήθειες, που αν χαθούν, χάνεται και η μνήμη γεγονότων και μαζί τους η σημασία τους. Κανείς δεν αρνείται πως και ο Άρης και το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ οδηγήθηκαν σε έκτροπα και κατηγορήθηκαν γι' αυτά, γιατί νικήθηκαν. Αν κέρδιζαν, όλα τ' άσχημά τους θα τα ξεχνούσαμε. Ο Άρης, από το Σεπτέμβρη ακόμα του 1943, το φώναζε: «Χίλια καλά να έχουμε κάνει, αν χάσουμε τώρα το παιχνίδι, θα μας μουντζώνουν όλοι. Αν, όμως, το κερδίσουμε και να έχουμε κάνει χειρότερα, θα μας συγχωρέσουν και θα μας χειροκροτήσουν». Οι επαναστάσεις δεν πρέπει να πεθαίνουν. Και ο Άρης δεν πρέπει να ξεχαστεί, γιατί ξεπέρασε την Ιστορία, έγινε μύθος. Υπάρχουν νεκροί που δεν πεθαίνουν. Ο Άρης, αυτό το τέκνο της Ανάγκης και ώριμο τέκνο της Οργής, είναι ένας από αυτούς. Ευχαριστώ για αυτή τη συντήρηση μνήμης. Αυτή γράφει Ιστορία και ενώνει γενιές.