Φυλλομετρώντας τις σελίδες αυτού του βιβλίου, στ αφτιά μου φτάνει το θρόισμα από τις φυλλωσιές του μεγάλου Δάσους μέσα στην τροπική νύχτα, οι κουρασμένες κουβέντες των ανθρώπων που κάθονται γύρω απ τη φωτιά και μασάνε τον καρπό της κόλας για να ξεχαστούνε, οι πιτσιλιές από αίμα που κυλάνε πάνω στους τοίχους της παλιάς τούρκικης φυλακής και μετράνε τις ώρες και τις μέρες της απόγνωσης και της τρέλας των φυλακισμένων, παραισθήσεις που γεννάει η μοναξιά, τα τριξίματα της φωτιάς που ζεσταίνει τους τελευταίους κατοίκους της αθηναϊκής πλατείας και τα άτσαλα φτερουγίσματα των μεγαλόσωμων πουλιών στις εκβολές του ποταμού Κόνγκο...
Εφήμερες στιγμές γεμάτες ομορφιά, βία, έρωτα και θάνατο καθρεφτίζονται στα μάτια των ηρώων του βιβλίου. Ο "Πλάνος δρόμος" είναι το μονοπάτι που ακολουθούνε τα αιλουροειδή των μεγαλουπόλεων σ ένα ταξίδι με διαδοχικές εικόνες σαν αστραπές μέσα σε κρίσεις πυρετού, ελονοσίας και φυγής.