Έστειλα μηνύματα επίσης, πως ο καιρός άλλαξε, η άπνοια τέλειωσε και τα πανιά μου τα μπάλωσα από την Βία του τελευταίου τυφώνα. Τώρα προετοιμάζομαι για το νέο ταξίδι μου με πλήρωμα ικανό και τολμηρό, δοκιμασμένο και ξεκάθαρο και όχι όπως παλιά, ανίκανο και θρησκευόμενο που μόλις τα βρήκε λίγο σκούρα και ζόρικα, έτρεξε να φυλαχτεί και να ασφαλισθεί σε πράγματα και καταστάσεις, που υποτίθεται "Βιωματικά", τα είχε ξεπεράσει. Που μόλις τα λουριά ζορίσανε θυμήθηκαν πως είναι άνθρωποι κι αυτοί, επιστρέφοντας στις κρυμμένες τους καβάντσες με πρόθεση να πάθουν αμνησία ή μάλλον να χρησιμοποιήσουν την πείρα που απέκτησαν μέσα από άλλους για να είναι οι πρώτοι στους χαζόκυκλους που γυρίζουν. Δεν πήραν χαμπάρι, πως με τέτοιες κινήσεις απελπισίας και φόβου, ανοίγουν τον τάφο-λάκκο τους. Φοβήθηκαν την Ερημιά και ορίστηκαν σαν κάτι. Κει όμως χάθηκε η μεγάλη ζαριά που θα μπορούσε να αποδείξει πως η "άλλη ζωή" που τόσο ύμνησαν κάποια εποχή είναι εδώ πέρα. Μόνο που για να την αγγίξεις θέλει κουπί δυνατό γιατί το ρεύμα σου είναι αντίθετο και εχθρικό. Σκάλωσαν στου ιστούς κάποιας αράχνης. Γλυκοφέρνοντας γύρω-γύρω το τίποτα, σαν εκκολαπτόμενοι μηδενιστές. Χεσμένοι όμως μη τυχόν και τους πάρει, γιατί τότε δεν έχει πια επιστροφές. Και συ απορρίπτοντας μόνος σου τη δυνατότητα να αποδράσεις από τα δεσμά σου, παραμένεις στοιχειωμένος στο δάσος των φωτισμένων γράφοντας κείμενα κατεύθυνσης. Ας πρόσεχες λοιπόν κι εσύ.
Επανέκδοση του βιβλίου Πιστοποιητικό Θανάτου του Βαγγέλη Λάμπρου, το οποίο ουσιαστικά αποτελούταν από μια συρραφή κειμένων του, που κατά δήλωση του αρχικού εκδότη (εκδόσεις ΑΛΚΗ 1988), βρέθηκαν τυχαία σε ένα ερηπωμένο σπίτι, μαζί με το πιστοποιητικό θανάτου του.
~Ο Βαγγέλης ανήκε εκεί που η πολυεπίπεδη κοινωνική δράση του τον κατέτασσε. Συμμετείχε ενεργά στο κίνημα ενάντια στις φυλακές τη δεκαετία του ’80, σε ανοιχτές επιτροπές συμπαράστασης και αγώνα, σε διαδηλώσεις. Ήταν εκδότης του αντιεξουσιαστικού περιοδικού ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ, συγγραφέας και εκδότης ποιητικών συλλογών και μυθιστορημάτων και έβγαζε το ψωμί του σαν εργάτης. Ο σκοπός του κράτους και των υπηρεσιών του που τον κατεδίωκαν ήταν ένας και μοναδικός. Να σκύψει το κεφάλι. Αλλά ΔΕΝ το έσκυψε. Προτίμησε να φύγει.
Ο Βαγγέλης Λάμπρου αυτοκτόνησε το 1993, επειδή ήθελε να ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ και, όπως ο ίδιος γράφει: ”Η ελευθερία μου έγινε ανασφάλεια και τρόμος”. Βρήκε το δρόμο για την ελευθερία στο θάνατο.~