Εισαγωγή
Η διττή φύση του ατόμου
Από την κριτική της εργασίας στην κριτική της αλλοτριωμένης και αλλοτριωτικής ταξική ιεραρχικής κοινωνίας
Από την ταξική πάλη στην καθολική χειραφέτηση
Ο κομμουνισμός: το ανώτατο στάδιο του ατομικισμού
Επίλογος
Παράρτημα 1: Για το (αυτο)ξεπέρασμα του μηδενισμού
Αντί εισαγωγής
Ο πεσιμισμός ως γεννήτορας του μηδενισμού
Μηδενισμός και κοινωνία
Δεκεμβριανά 2008, πραγμάτωση και ξεπέρασμα του Μηδενισμού
Παράρτημα 2: Η άρνηση εργασίας και τα όριά της
Ο προλετάριος μη έχοντας άλλα μέσα για διασφαλίσει την επιβίωσή του πέρα από την εργασιακή του δύναμη, γρήγορα αποξενώνεται όχι μόνο από την διαδικασία παραγωγής και αναπαραγωγής του υλικού κόσμου ολόκληρης της κοινωνίας κοινωνίας, όχι μόνο από το αποτέλεσμα της εργασίας του, αλλά η αποξένωση επεκτείνεται σε ολόκληρη την κοινωνική του ζωή, ακόμα και στο εσωτερικό του κόσμο. Ολόκληρη η ζωή έχει αποικιοποιηθεί από το κεφάλαιο. Η οικονομική, πολιτική και θεσμική ετερονομία αλληλοσυμπληρώνονται με την πνευματική και υπαρξιακή φτώχεια, ο καπιταλισμός γίνεται συσσώρευση όχι μόνο ιδιωτικού πλούτου, αλλά και ατομικής φτώχειας (και επιπλέον συσσώρευση υλικών και πνευματικών σκουπιδιών). Το αλλοτριωμένο άτομο χάνει την αυτενέργειά του, χάνει την επαφή του με το φυσικό και κοινωνικός περιβάλλον, εμπραγματώνεται μέσα στην παραγωγή και ρομποτοποιείται στην κοινωνική του ζωή: "Η παραγωγή παράγει τον άνθρωπο όχι μόνο σαν ένα εμπόρευμα, το ανθρώπινο εμπόρευμα, τον άνθρωπο με τον προορισμό του εμπορεύματος, τον παράγει και στα μέτρα αυτού του προορισμού, σαν ένα ον πραγματικά και σωματικά απάνθρωποποιημένο ανηθικότητα, παραμόρφωση, ειλωτισμός των εργατών και καπιταλιστών." (Μαρξ)