Πείσμα

«Δεν βλέπω τη φυλακή μονάχα ως έναν τόπο πόνου, αλλά και ως μια αρένα sumud (πείσματος). Μονάχα ένας σταθμός στο μονοπάτι της αντίστασης ενάντια στο Ισραήλ και τους συνεργάτες του. Οι ισραηλινοί βασανιστές μου δεν μπόρεσαν να με κάνουν να σωπάσω, ακόμα κι όταν μ' έδεσαν σε μια καρέκλα, με αίμα να τρέχει από το στόμα μου ενώ επανειλημμένα τρανταζόμουν από τα ηλεκτροσόκ. Ακόμα και τότε τους προκαλούσα. Μιλούσα για τα δικαιώματα των αδελφών μου στη φυλακή. Η φυλακή ποτέ δεν σκότωσε την εξέγερση μέσα στην καρδιά μου. Αντιθέτως, δυνάμωνε την πίστη μου στον σκοπό μου και την αγάπη μου στην πατρίδα μου» (Kifah Afifi, παλαιστίνια αντάρτισσα)