(Α) Εισαγωγή: Ο ζοφερός "δρόμος του αίματος" στη Θεσσαλονίκη του 20ού αιώνα
1. Η "εποχή των δολοφόνων"
2. Οι τόποι της φρίκης
3. Δείκτες ιστορικής μνήμης
4. Με τον τρόπο των λογοτεχνών
5. Μανόλης Αναγνωστάκης
6. Το "δηλητήριο της απανθρωπιάς"
7. Τα "πικρά τραγούδια"
(Β) Η διαδρομή από το 1913 ως το 1940
1. Το προανάκρουσμα (1876)
2. Η δολοφονία του βασιλιά Γεωργίου Α΄ (1913)
3. Η εκτέλεση των Σέρβων αξιωματικών (1917)
4. Δολοφονία στο Τσινάρι (1920)
5. Η εκτέλεση ως δημόσιο θέαμα (1922)
6. Ο Πάγκαλος και οι εκτελέσεις στο Κόκκινο Σπίτι (1923)
7. Πολιτικά εγκλήματα στη Δυτική Θεσσαλονίκη
8. Πρόδρομη τρομοκρατία και εκτελέσεις (1927-28)
9. Το Γεντί Κουλέ του Μεσοπολέμου
10. Ο εμπρησμός του Κάμπελ (1931)
11. Πολιτική δολοφονία στο Καπάνι (1932)
12. Η δολοφονία οκτώ εργατών προαναγγέλλει το "μακελειό" του Μάη του '36 (1933)
13. Η εκτέλεση του Στυλιανού Βολάνη (1935)
14. Ο ματωμένος Μάιος του 136
15. Δολοφονία στη Διαγώνιο (1938)
(Γ) Η σκληρή περίοδος. Εκτελέσεις και πολιτικές δολοφονιες στη Θεσσαλονίκη της κατοχής (1941-1944)
1. Οι πρώτες εκτελέσεις (1941-1942)
2. Η δυσοίωνη δοκιμασία των Εβραίων στην Πλατεία Ελευθερίας (1942)
3. Ο παλιός σταθμός: Μαρτυρικός τόπος για τη γενοκτονία των Εβραίων (1943)
4. Αθρόες εκτελέσεις και πολιτικές δολοφονίες (1944)
5. Τα Τάγματα Ασφαλείας δολοφονούν στο κέντρο της πόλης
6. Εκτελέσεις στο Χαριλάου (Με το βλέμμα του Π. Σφυρίδη)
7. Εκτελέσεις και φονικά στη λογοτεχνία της πόλης
8. Εφιάλτης στο μαρτυρικό Χορτιάτη (2.9.1944)
9. Νεκροταφεία εκτελεσμένων
10. Ναζιστικό στρατόπεδο Παύλου Μελά: Το "Κολαστήριο" της Θεσσαλονίκης
(Δ) Τα απάνθρωπα χρόνια του Εμφυλίου. Εκτελέσεις και δολοφονίες στη Θεσσαλονίκη (1944-49)
1. Τα φονικά επί Εαμοκρατίας (Νοέμβριος -Δεκέμβριος 1944)
2. 1945: Εκτελέσεις και πολιτικές δολοφονίες
4. Το "δόκανο" του Εμφυλίου και η τρομοκρατημένη Θεσσαλονίκη
5. 1946: Εκλογές και εκτελέσεις
6. Η δολοφονία του μοίραρχου Δ. Κωφίτσα (1946)
7. Απόπειρα δολοφονίας του Β. Ταμβακά (1947)
8. Η δολοφονία του Ζέβγου στην οδό Αγ. Σοφίας
9. Τρομοκράτες της ΟΠΛΑ δολοφονούν αεροπόρους στη στάση Μισραχή (1947)
10. Ο κανονιοβολισμός της Θεσσαλονίκης! (1948)
11. Η εκτέλεση των "11" (6 Μαΐου 1948)
12. Η πολύκροτη πολιτική δολοφονία του Πολκ (1948)
13. Λογοτεχνικές αναφορές στις εκτελέσεις και τους σκοτωμούς του Εμφυλίου
14. Η "τελετουργία" των εκτελέσεων
(Ε) Η αλυσίδα του αίματος στη θαμπή 10ετία του '50 και στα χρόνια της "χαμένης άνοιξης" (1960-68)
1. Από την εκτέλεση του Ν. Νικηφορίδη (1951) στη δολοφονία του Στ. Βελδεμίρη (1961)
2. Η δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη (1963)
3. Πολιτικές δολοφονίες στα μαύρα χρόνια της Δικτατορίας
Η χούντα δολοφονεί τον Γιάννη Χαλκίδη (1967) Η εκτέλεση του Αρ. Παγκρατίδη (1968)
Ο αποτρόπαιος φόνος του Γ. Τσαρουχά (1968)
(ΣΤ) Επίλογος: Γιατί η Θεσσαλονίκη; Μεταμορφώσεις κ παραμορφώσεις της πόλης
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΕΥΡΕΤΗΡΙΟ
Στη συλλογική μνήμη και στην ιστοριογραφία είναι ανεπαρκώς φωτισμένος ο ζοφερός ~δρόμος του αίματος~. Υπάρχει ένα κενό στη συλλογική μνήμη σχετικά με τα γεγονότα που αρχίζουν με τη δολοφονία του βασιλιά Γεωργίου Α| (1913), συνεχίζονται, με τις εκτελέσεις του Μεσοπολέμου και τους δολοφονημένους διαδηλωτές του Μάη |36 και γίνονται εφιαλτικά όταν φτάνουμε στα σκοτεινά και απάνθρωπα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου (1941-|49) με τον αφανισμό των 50.000 εβραίων της πόλης, με τις αθρόες εκτελέσεις στους χώρους γύρω από το Γεντί Κουλέ και το στρατόπεδο Παύλου Μελά, με τα φονικά της μισαλλοδοξίας και τις τρομοκρατικές επιθέσεις μέσα στην πόλη, όπου η πολύκροτη και ανεξιχνίαστη πολιτική δολοφονία του Αμερικάνου δημοσιογράφου Τζ. Πολκ (1948) ρίχνει ακόμη βαριά τη σκιά της.
Το ιστορικό παλίμψηστο του αίματος συμπληρώνουν στη μετεμφυλιοπολεμική περίοδο η εκτέλεση του Ν. Νικηφορίδη (1951), η δολοφονία του Στ. Βελδεμίρη (1961) οι εν ψυχρώ δολοφονίες του Χαλκίδη (1967) και του Τσαρουχά (1968) από τα όργανα της χούντας, ενώ έχει προηγηθεί η διαβόητη πολιτική δολοφονία του βουλευτή Γρ. Λαμπράκη από τους παρακρατικούς τον Μάη του 1963.
Η διαδικασία καταγραφής των ιστορικών γεγονότων στην συλλογική μνήμη είναι μια διαδικασία συνεχής, έτσι ώστε η ιστορική τους διερεύνηση μοιάζει με την ανάκτηση ενός παλίμψηστου κειμένου. Αντλώντας υλικό και μαρτυρίες από μια εκτεταμένη βιβλιογραφία, από δημοσιεύματα περιοδικών και εφημερίδων και από λογοτεχνικά κείμενα ο καθηγητής και συγγραφέας Γιώργος Αναστασιάδης προτείνει μια πολύπλευρα τεκμηριωμένη διερεύνηση, ανάγνωση και αποκρυπτογράφηση της συγκεκριμένης διαδρομής στους άγριους καιρούς.