ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΙΚΕΣ

Υπότιτλοι
Η Δίκη του Σωκράτη
Περιεχόμενα

Πρόλογος έκδοσης

Αντί προλόγου

Δομή και οργάνωση της Αθηναϊκης Δημοκρατίας τον 5ο αιώνα π.Χ. Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΙΡΓΑΛΙΑ

Σωκράτης: ο ιεροφάντης και ήρωας της φιλοσοφίας Του ΚΩΣΤΑ Ε. ΜΠΕΗ

Οι κατήγοροι του Σωκράτη Της ΑΝΝΑΣ ΚΕΛΕΣΙΔΟΥ

Η θέση του Σωκράτη στην Ιστορία της Φιλοσοφίας μετά τον θάνατό του (και ώς σήμερα) Του Φ.Κ.ΒΩΡΟΥ

Οι μαθητές του Σωκράτη και η συνέχιση της φιλοσοφίας του Της ΧΛΟΗΣ ΜΠΑΛΛΑ

Τα δέκα τεύχη της σειράς "Οι μεγάλες δίκες", που εγκαινιάζεται σήμερα, είναι αφιερωμένα σε ισάριθμες δίκες από την ελληνική και παγκόσμια ιστορία που συγκλόνισαν στην εποχή τους. Από τη δίκη του Σωκράτη τον 4ο αιώνα π.Χ. έως τη δίκη του Μπελογιάννη τον 20ό αιώνα αναλύονται δίκες-ορόσημα για τα δικαστικά χρονικά. Για πρώτη φορά παρουσιάζονται στο αναγνωστικό κοινό εκτεταμένα πρακτικά των δικών, το κατηγορητήριο και οι απολογίες των κατηγορουμένων, οι καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης, καθώς και οι ετυμηγορίες. Ειδικοί επιστήμονες αναλύουν και σχολιάζουν το ιστορικό πλαίσιο, τα αίτια και τις συνέπειες. Η ιστορική αφήγηση και τα πρακτικά των δικών συμπληρώνονται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Το πρώτο τεύχος είναι αφιερωμένο στη δίκη του Αθηναίου φιλοσόφου Σωκράτη, μιας από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πολιτισμού, ο οποίος κατηγορήθηκε για ασέβεια προς τους θεούς και για διαφθορά των νέων μέσω της διδασκαλίας του. Ο Σωκράτης καταδικάστηκε σε θάνατο από το δικαστήριο της Ηλιαίας τον Μάρτιο του 399 π. Χ. και ήπιε το κώνειο, όπως πρόσταζε ο νόμος. Μέσα από τις σελίδες του τεύχους ζωντανεύει η ατμόσφαιρα της δίκης και αναλύονται η φιλοσοφία του σπουδαίου αυτού διανοητή και η διαχρονικότητά της.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ
ΚΩΔΙΚΟΣ
SYL00295
ΣΕΛΙΔΕΣ
173
Γλώσσα
Ελληνικά
Αριθμός αντιτύπων
1
Ψηφιακό αρχείο
Off
Επιμέλεια
ΑΡΤ. ΨΑΡΟΜΗΛΙΓΚΟΣ
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΛΑΖΟΥ
Κ. ΚΑΡΤΑΛΗΣ
Αριθμός έκδοσης
1
Τόμος/Αριθμός
Τόμος 1
Οπισθόφυλλο

<<Λέει λοιπόν η κατηγορία ότι είμαι ένοχος επειδή διαφθείρω τους νέους. Εγω όμως λέω, άνδρες Αθηναίοι, ότι είναι ένοχος ο Μέλητος επειδή αστειεύεται σοβαρά, σέρνοντας με μεγάλη επιπολαιότητα ανθρώπους στα δικαστήρια, προσποιούμενος ότι ενδιαφέρεται και φροντίζει για πράγματα για τα οποία ποτέ δεν νοιάστηκε.[...] Εκείνο όμως που έλεγα προηγουμένως, ότι προκάλεσα τη μεγάλη εχθρότητα πολλών ανθρώπων, είναι απολύτως αληθινό. Και αυτό είναι που θα με καταστρέψει, αν με καταστρέψει: δεν θα είναι ούτε ο Μέλητος ούτε ο Ανυτος, αλλά οι συκοφαντίες και ο φθόνος των πολλών. Αυτά στ´αλήθεια κατέστρεψαν και νομίζω θα καταστρέψουν στο μέλλον πολλούς άλλους δίκαιους ανθρπους>>