Ακούγοντας τις αντιλήψεις του Λένιν σ| ό,τι αφορούσε την «Εργατική Αντιπολίτευση», ο Σλιάπνικωφ φώναξε στο τέλος του 10ου Συνεδρίου του κόμματος: «Σε όλη μου τη ζωή και στα είκοσι χρόνια που βρίσκομαι μέσα στο κόμμα, ποτέ μου δεν είδα και ποτέ μου δεν άκουσα τίποτε πιο δημαγωγικό και πιο πρόστυχο». Αυτά τα λόγια του Σλιάπνικωφ μοιάζουν με τα λόγια του Τόμας Μύντσερ, ο οποίος είχε αποκαλέσει τον Λούθηρο «Doctor Lugner» (ο δόκτωρ ψέυτης), ύστερα από τα φυλλάδια που ο Λούθηρος είχε γράψει για να υπερασπίσει τους προτεστάντες πρίγκηπες εναντίον των προτεσταντών χωρικών.......Το κελί ήταν σκοτεινό, είχε ήδη νυχτώσει. Τα Ουράλια και η στέππα είχαν βυθιστεί σ| έναν απαίσιο ύπνο. Κι | εγώ πονούσα κι| η καρδιά μου ήταν βαριά. Για έξη μήνες μου ήταν αδύνατο να ανοίξω το στόμα μου, να διαβάσω ή να γράψω οτιδήποτε. Τόσο ήμουν απορροφημένος και τόσο υπέφερα που χωριζόμουνα για πάντα από την παράδοση του Λένιν.
Άντον Κλίγκα
H CNT και γενικά ο αναρχικός τύπος πλημμύρισαν από άρθρα που ήταν λυρικοί παιάνες προς τους Μπολσεβίκους, που τους έβλεπαν σαν επαναστάτες ήρωες. Ελάχιστοι τόλμησαν να αναφερθούν στις εξουσιαστικές ρίζες των Μπολσεβίκων και να κρατήσουν απόσταση από το καινούριο κομμουνιστικό κράτος... Αλλά, όπως τονίζει ο Γιοζέπ Τέρμες, «αυτοί ήταν μερικές σταγόνες νερού μέσα στη θάλασσα του αναρχικού και του αναρχοσυνδικαλιστικού ενθουσιασμού για την επανάσταση των σοβιέτ»...
Ο Πεστάνια θεωρούσε ότι η εγκαθίδρυση ενός αστυνομικού κράτους ήταν εντελώς απαράδεκτη: «Η τρομοκρατία είναι τόσο έντονη που κανείς δεν μπορεί να ζεί άνετα και εν ασφαλεία. Μια καταγγελία, κάποιο επεισόδιο, κάποια ελάχιστη υποψία είναι αρκετά για να μπει κάποιος σε μεγάλες περιπέτειες»... Ο Γκαστόν Λεβάλ, από τη μεριά του, είδε ότι η «επιτυχία» του Λένιν δεν οφείλεται σε κάποιο ταλέντο του, αλλα στο ότι ήταν επιτήδειος στις πολιτικές μανούβρες και την υποκρισία. Στα γραπτά του, ανάλογα εάν αυτά γράφτηκαν πριν ή μετά την κατάκτηση της εξουσίας, ανάλογα εάν προορίζονταν για το κόμμα ή για τη δημοσίευση, ανάλογα με το αν απευθύνονταν σε ένα κοινό αγωνιστών του εξωτερικού ή σε συμπαθούντες, ο Λένιν παρέτασσε διαφορετικά και αντιφατικά επιχειρήματα. Κατά την άποψή του, τα πάντα ήταν έγκυρα, υπό τον όρο ότι τον οδηγούσαν στην εξουσία και συνέβαλαν στην εδραίωσή της. Ο Λεβάλ διέβλεψε ότι η «επιτυχία» του Λένιν οφειλόταν στον μακιαβελικό αμοραλισμό του.
Ιγνάθιο ντε Λιόρενς