Εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια, στις πόλειςκαι κυρίως τις παραγκουπόλεις της Αργεντινής, κάποιοι άνεργοι και άνεργες, στις πλειοψηφία τους μετανάστριες από τις γειτονικές χώρες, αποφάσισαν να αυτο-οργανωθούν για να αγωνιστούν για της αξιοπρέπεια τους. Το κίνημα των εργατών χωρίς Απασχόληση (Movimiento de trabajadores desocupados - MTD, ή αλλιώς το κίνημα των piqueteros και των piqueteras, έφερε στο προσκήνιο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της Αργεντινής όλους αυτύος και αυτές που ο καπιταλισμός έχει καταφέρει να καταστήσει αόρατες στις περισσότερες μεριές του πλανήτη. Μέσα σε δύο δεκαετίες, αυτό που για κάποιους αποτελεί "την πιο αυθεντική δημιουργία της εργατικής τάξης και των εκμεταλλευόμενων μαζών στην Αργεντινή τα τευλευταία 25 χρόνια", εξελίχθηκε από ένα κίνημα διαμαρτυρίας, σε μία αυτό- οργανωμένη δύναμη που μπορεί να δίνει απαντήσεις σε πραγματικά- υλικά προβλήματα των καταπιεσμένων , μαθαίνει να διαχειρίζεται με συλλογικό τρόπο της ελλείψεις , τις επιθυμίες και τις αντιφάσεις τους, χτίζει δομές και μαζί με τις δομές , χτίζει την προοπτική για την κοινωνική επανάσταση, για μια κοινωνία χωρίς ιεραρχίες , καταπιεσμένους /ες και καταπιεστές, εκμεταλλευόμενες/ους και εκμεταλλευτές.
Με τις δύο αυτές συνεντέυξεις, ευελπιστούμε να συμβάλλουμε στον κινηματικό διάλογο, θέτοντας ερωτήματα και όχι προφανώς δίνοντας απαντήσεις. Μακριά από μυθοποιήσεις και χτίσιμο φαντασιώσεων , σκοπός είναι να μεταφέρουμε μία εικόνα που να μην κρύβει τις αντιφάσεις και τους προβληματισμούς μέσα στους οποίους ζουν και αναπνέουν οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι, αλλά αντίθετα να τους φωτίσει επαρκώς ώστε να διαφανούν οι ρωγμές εντός τους που θα επιτρέψουν το ξεπέρασμά τους. Θεωρούμε ότι πρέπει να διδασκόμαστε και να εμπνεόμαστε από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες στο εξωτερικό, να χτίζουμε γέφυρες αλληλεγγύης και να αφουκγραζόμαστε τις εξελίξεις, ώστε το σύγχρονο επανασταστικό κίνημα να γίνει και πάλι παγκόσμιο και ίσως τότε να γίνεια και απειλητικό.