ΠΕΡΙΕΧOMENA
Α. ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ
1. Ὡσὰν πρόλογος: Οδυσσέας, Κάιν, Ικέτιδες, Ἔξοδος
Β. ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
2. Μορφές τῆς Περιπλάνησης 1: Ο Δον Κιχώτης ντὲ λὰ Μάντσα
3. Μορφές τῆς Περιπλάνησης 11: Ο Οδυσσέας τοῦ Τζέημς Τζόυς
4. Ὀδυσσέας σὲ καιρούς χαλεπούς
5. «Στὰ ὅρια τῆς γραφῆς» μὲ τὴν Τζίνα Πολίτη: Ἀκούγοντας τὴ σιωπὴ τοῦ κόσμου
6. Honoré de Balzac, Illusions Perdues – Ἡ ἀναζήτηση τοῦ ἀπόλυτου
7. « Όχι Μπραζίλια μὰ Ὀκτάνα», Ὄχι Λεβιάθαν μὰ Μόμπυ Ντίκ! – Στοχασμοί πάνω στὸν Herman Melville καὶ τὸν Ἀνδρέα Εμπειρίκο
8. Ἡ Ναὺς τῶν Ονείρων ἢ Το μυστικό της Ζεμφύρας
9. Το Ασυνείδητο σὰν Ταξίδι – Ανδρέας Εμπειρίκος, ὁ ποιητής ψυχαναλυτής
Γ. ΠΥΞΙΔΕΣ ΚΑΙ ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΙ (ΠΕΡΙ ΜΕΘΟΔΟΥ)
10. Μάρξ καὶ Κίρκεγκωρ : Ἡ ἐγρήγορση ποὺ ὀνειρεύεται
11. Ὁ Λένιν καὶ ἡ ἀτραπὸς τῆς διαλεκτικής 12. Ο Λέων Τρότσκυ ὡς φιλόσοφος – Καταστροφές
καὶ Ὑβρίδια
13. Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν καὶ ἡ ἐπαναστατικὴ βία
14. Apocalypsis cum Figuris – Ἡ διαμάχη Λούκατς καὶ Μπλοχ γιὰ τὴν τέχνη καὶ τὴ φιλοσοφία
Δ. ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΣΤΡΑ
15. Αντονέν Αρτώ : Νὰ γράφεις γιὰ τοὺς ἀναλφάβητους, Νὰ μιλᾶς γιὰ τοὺς ἀφασικούς, Νὰ σκέφτεσαι γιὰ τοὺς ἀκέφαλους
16. Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι – Ο Δέκατος Τρίτος Ἀπόστολος
17. Φάροι ἢ Ὁ Γιῶργος Χατζημιχάλης ἐν πόντῳ
H ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ και Η κάθε εποχή έχει την Οδύσσεια ποὺ τῆς ἀγγίζει Ο Ιστορικός χρόνος δίνει τὸ χώρα καὶ τὴν ἰδιαλερη μορφή στην ανθρώπινη περιπλάντιση Άργαΐος Νόστος που κλείνει τὸν κύκλα. Χωρὶς ἐπιστριοκρά, ατέρμων δονκιχωτικά εξόρμηση ποὺ ἀνοίγει τὸν κύκλο, στην αὐγὴ τῶν Νέ των Καιρών. Αναζήτηωας μέχρις ἐσχάτων τῆς Μεγάλεις Λευκής Φά λαινας τοῦ ἀπόλυτου. Καταβύθιση του Λεοπόλδου Μπλούμ μέσα στη σύγχρονη Πόλη, την αξέχαστη ἐκείντι Βλοomaday, τὴν Ἡμέρα τοῦ Αιώνα τούτου που δεν τέλειωσε. Flânerie 100 Walter Benjamin. Έφοδος στὸν οὐρανό, τὸν Κόκκινο Οκτώβρη του 1917 Κάθε Μορφή εἶναι μια διαφορετική ἱστορικὴ ἐμπειρία τῆς περιπλάνησης ἀλλὰ καὶ μιὰ διαφορετική ὀντίληψη γιὰ τὴν περιπλάντιση μέσα στὴν Ἱστορία καὶ μιὰ ἄλλη, κάθε φορά, αφήγησή της Ἐκεῖνο ποὺ διαμεσολαβεῖ τὴν ἐμπειρία, τὴν ἀντίληψη καὶ τὴν ἀφή γιστη εἶναι ὁ ἴδια ἡ Ἱστορία τῶν βασάνων καὶ τῶν ἀγώνων τῶν ἀνθρώπων. Οἱ Μοριφὲς τῆς Περιπλάνησης εἶναι μορφές άντικει μενικῆς ὑλικῆς ἱστορικῆς ὕπαρξης καὶ συνάμα μορφὲς τῆς μεταβαλλόμενης αίτησης τῆς Ιστορίας στην κίνηση καὶ τὴν ἀλλαγή της. Το πρόσωπό της αναζητάνε ψηφίδα ψηφίδα τὸ κείμενα αὐτά. Το αίνιγματικό πρόσωπο τοῦ νῦν καιρού.
Μιὰ Μορφή τῆς Περιπλάνησης δὲν εἶναι ἡ ἀναπαράσταση μιᾶς ἐποχῆς ἢ τοῦ πνεύματος της – έναντιώνεται, συνήθως ἀνοιχτά, στὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς καὶ κάνει ὁρατὸ ὅ,τι ἀόρατο κρό βεται σ' αὐτήν. Τέτοια ἦταν ἡ ὁμηρική Οδύσσεια καὶ ὁ Δὸν Κιχώτης τοῦ Miguel de Cervantes Saavedra κι ὁ Moby Dick τοῦ Herman Melville κι ὁ Ulysses toῦ James Joyce κι ὁ Μέγας Άνα τολικός τοῦ Ἀνδρέα Εμπειρίκου. Συγκροτούν διαλεκτικὲς εἰκόνες, μὲ τὴν ἔννοια που δίνει στὸν ὅρο ὁ Μπένγιαμιν: κάθε Μορφή τῆς Περιπλάνησης εἶναι ἕνας ἀστερισμὸς τῶν ἀντιφά στων τῆς ἐποχῆς στὸ ὑψηλότερο σημεῖο τῆς ἐντασής τους. Κι εἶναι ἡ κορύφωσει αὐτῆς τῆς ἔντασης ποὺ ἐπιτρέπει νὰ δεῖς ὅτι βρίσκεσαι στο χείλος μιᾶς καταστροφῆς ἀλλὰ καὶ κάτω ἀπὸ τῆς ἀστραπιαῖες λάμψεις τοῦ ἀνεθλτιστου, Αὐτοῦ ποὺ δὲν ὑπάρχει ἀκόμα,
Ἐκεῖ ποὺ τελειώνουν ὅλοι οἱ δρόμοι, ἐκεῖ ἀκριβῶς ἀρχίζουν καὶ οἱ δρόμοι τῆς διαλεκτικῆς: ἡ Οδὸς ἐν προ-όδῳ διαμέσου ὅλων τῶν ἀδιεξόδων ὡς μέθοδος τῆς Ἐξόδου.
Γι' αὐτὸ καὶ στὶς Μορφές τῆς Περιπλάνησης περιλαμβάνονται καὶ ἀστρολάβοι καὶ πυξίδες καὶ χάρτας τῶν Ἀχαμα τῆς διαλεκτικῆς, τοῦ Μάρξ καὶ τοῦ Κίρκεγκωρ, τοῦ Λένιν καὶ τοῦ Τρό τοκυ, τοῦ Μπένγιαμιν καὶ τοῦ Μπλόχ, ὅλων ὅσοι ἀναζήτησαν τη Μεγάλη Λευκή Φάλαινα τοῦ ἀπόλυτου. Γι' αὐτὸ καὶ τὰ μάτια μας προσεκτικά παρατηροῦν καὶ τοὺς Φάρους τῆς Τέχνης, μέ σα στὰ Νύχια τοῦ Ἀρχιπελάγους, την κρίσιμη τούτη ὥρα ποὺ τὸ διασχίζουμε καὶ προχωροῦμε κι ἀπελπιζόμαστε καὶ προχωροῦμε κι ἀπεγνωσμένα ἐλπίζουμε σὲ ὅσα δὲν εἶναι ὁρατὰ ἀκόμα.
Ό,τι κι ἂν γίνει, πάντως, μόνον ή περιπλάντηση δὲν εἶναι πλάνη. Ό,τι κι ἂν γίνει, ἐμεῖς στὴ στε ριὰ δὲν μένουμε : στη θάλασσα περιπλανιόμαστε, στη θάλασσα ποὺ διασχίζουμε ζοῦμε καὶ τὸ Ἄσμα τῆς Θάλασσας θὰ τραγουδήσουμε μὲ τις γενιές ποὺ ἔρχονται.