1. Βιογραφικό του συγγραφέα
2. Πρόλογος της έκδοσης
3. Εισαγωγή του συγγραφέα
4. Η πορεία του Λένιν προς την εξουσία
5. Η απολυταρχική & τρομοκρατική φύση του Μαρξιστικου κράτους
6. Η προπαρασκευαστική περίοδος του τρόμου
7. Η Μπολσεβίκικη αντεπανάσταση αρχίζει (δεύτερη περίοδος τρόμου του 1918)
8. Το αιματοβαμμένο όργιο μαζικής τρομοκρατίας
9. Ο πόλεμος ενάντια στην ελευθερία (τρομοκρατία του 1919)
10. Το «αναίμακτο» μέτωπο (1920)
11. Ο δεύτερος χρόνος «αναίμακτου» μετώπου και «ειρηνικής» ανοικοδόμησης (1921)
12. Η τρομοκρατία τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του Λένιν (1922-23)
13. Τα βασανιστήρια
14. Η τρομοκρατία του Λένιν μέσα στο κόμμα
15. Η τρομοκρατία του Στάλιν μέσα στη χώρα (1924-1939)
16. Η εσωκομματική τρομοκρατία του Στάλιν
17. Προς τα που οδεύει η Ρωσία;
Πρόκειται για ένα δίτομο ιστορικό βιβλίο περίπου 700 σελίδων, που στον πρώτο τόμο που κυκλοφορήσαμε (280 σελίδες) περιγράφει βήμα-βήμα τη γέννηση και την εδραίωση του μπολσεβίκικου ολοκληρωτισμού στην Ε.Σ.Σ.Δ. Εντοπίζει τις ρίζες του ολοκληρωτισμού στην ίδια τη Λενινιστική θεωρία και γενικότερα στον «πολιτικό μαρξισμό» και αποδεικνύει αυτή τη σύνδεση με ντοκουμέντα και ιστορικά γεγονότα, δίνοντας μια αρκετά λεπτομερή κι εν πολλοίς άγνωστη περιγραφή των διώξεων εναντίον των αναρχικών, αλλά και όλων των υπολοίπων πολιτικά αντιφρονούντων/κρατουμένων στην Ε.Σ.Σ.Δ μέχρι και τη Σταλινική περίοδο.
Το βιβλίο είχε κυκλοφορήσει από το Ταμείο Αλεξάντερ Μπέρκμαν, το 1940, για να ενισχύσει υλικά/οικονομικά τους πολιτικούς αιχμαλώτους στην Ε.Σ.Σ.Δ και να ενημερώσει την παγκόμια κοινή γνώμη για την πραγματική φύση του καθεστώτος που είχε εγκαθιδρυθεί στην Ε.Σ.Σ.Δ, αφού ακόμα απολάμβανε μια αίγλη στους καλοπροαίρετους προς την υπόθεση τους κομμουνισμού/αναρχισμού ανθρώπους, που εν πολλοίς ήταν προϊόν φαντασίας και wishfull thinking.O δεύτερος τόμος, ο οποίος είναι εξίσου διαφωτιστικός και περιέχει κυρίως ντοκουμέντα φιλοδοξούμε να κυκλοφορήσει προς το τέλος της επόμενης χρονιάς.
Διατίθεται με ελεύθερη συνεισφορά σε εκδηλώσεις και χώρους του αναρχικού κινήματος και φιλοδοξούμε να διαβαστεί από αρκετούς αναρχικούς συντρόφους/ισσες/@, γιατί ο πολιτικός οπορτουνισμός της αριστεράς επιδιώκει για άλλη μια φορά να πάρει κεφάλι για να μπορέσει να συντρίψει τα δικά μας. Ένας από τους τρόπους που επιδιώκει να το κάνει αυτό είναι προσπαθώντας να ξαναγράψει την ίδια μας την ιστορία, την ίδια στιγμή που προσπαθεί να χωρέσει στα δικά του συκοφαντικά πολιτικάντικα καλούπια το ίδιο μας το παρόν.
Αυτός είναι κι ο λόγος που θεωρούμε ότι η έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου αποτελεί την καλύτερη απάντηση σε αυτές τις εσκεμμένες απόπειρες καλλιέργειας της λήθης, της άγνοιας και της συκοφαντίας από μέρους της λενινιστικής αριστεράς σε ότι αφορά τις ιστορικές εμπειρίες των αναρχικών που σε τελική ανάλυση, σε μεγάλο βαθμό είναι και δικές τους εμπειρίες. Απλά αυτοί, βολεύουνται με τη λήθη. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Τσίπρας, έλεγε αλήθεια, όταν φώναζε: «Eίμαι λενινιστής!» την ώρα της μνημονιακής του κυβίσθησης. Φυσικά, από την άποψη του οπορτουνισμού του, μιλούσε...
Ο Ρωσικός Σοσιαλισμός, συμπεριλαμβανομένης της τακτικής της επαναστατικής τρομοκρατίας που εφαρμόζονταν ενάντια στην Τσαρική κυβέρνηση, δεν ήταν ποτέ αιμοδιψής, τρομοκρατικός και απάνθρωπος. Ποτέ δεν είδε την κοινωνία ως ένα πειθαρχημένο τάγμα, ποτέ δεν έχασε από τα μάτια του τη ζωντανή προσωπικότητα με τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα της. Ο σοσιαλισμός του Τσερνιτσέφσκι, του Μπακούνιν, του Λαβρώφ, του Κροπότκιν και του Μιχαηλόφσκι βασίζονταν πάνω στις ιδέες της ατομικής ελευθερίας, του περιφερειακού και κομμουναλιστικού φεντεραλισμού και ήταν αυτό το είδος σοσιαλισμού που πάντα επικρατούσε στη Ρωσία. Ο Ιακωβινισμός με τον τρόμο του και το συγκεντρωτισμό του, συμπεριλαμβανομένης της μεγάλης επιρροής της Γαλλικής επανάστασης, δεν ήταν ποτέ πετυχημένος στη Ρωσία και οι ρήτορες του Ρωσικού ιακωβινισμού, όπως ο Τκάτσεφ για παράδειγμα, ποτέ δε βρέθηκαν στο κύριο ρεύμα του Ρωσικού Σοσιαλισμού, ποτέ δεν άσκησαν κάποια αξιοσημείωτη επιρροή στις τάξεις του. Με μια λέξη, ο Ρωσικός σοσιαλισμός διακρίνονταν από τον ελευθεριακό και προοδευτικό χαρακτήρα του.
Οι αντιδραστικές νότες άρχισαν να ηχούν στο Ρωσικό σοσιαλισμό με την εμφάνιση επί Ρωσικού εδάφους, του πολιτικού Μαρξισμού, ο οποίος, πιστεύω βαθιά, ότι είναι ένας αναχρονισμός, ένα απομεινάρι του παρελθόντος που πεθαίνει και είναι ήδη αντιδραστικός στην ουσία του. Το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» των Μαρξ κι Ένγκελς είναι ένα αντιδραστικό μανιφέστο και βρίσκεται σε πασιφανή αντίθεση με την επιστήμη, την πρόοδογενικά και τον ανθρωπισμό ειδικά. Οι απαιτήσεις για δικτατορία, για απόλυτο συγκεντρωτισμό της πολιτικής και οικονομικής ζωής στα χέρια του Κράτους, για το «σχηματισμό βιομηχανικών στρατών, ειδικά για τη γεωργία», μιας καθεστωτικής γεωργίας σε συμφωνία με ένα μόνο σχέδιο, αυτό του να υψωθεί το Κράτος στη θέση ενός Απολύτου και η επακόλουθη γελοιοποίηση του ατόμου, των δικαιωμάτων και των ενδιαφερόντων του -όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο, παρά το πρόγραμμα της αντίδρασης, το οποίο είναι ασύμβατο με την ανθρώπινη πρόοδο, με την ελευθερία, την ισότητα και τον ανθρωπισμό. Η πραγματοποίηση αυτών των απαιτήσεων αναπόφευκτα φέρει μαζί της, την κρατική σκλαβιά.