ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
Όπου, αναπάντεχα, το ζήτημα της ταυτότητας ενσκήπτει στην πολιτική σκηνή
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Όπου, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, ο αναγνώστης θα προϊδεασθεί για εκείνα που πρόκειται να ακολουθήσουν
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
Όπου οι εθνικές «συμβολαιακές» κοινωνίας επιχειρούν, αλλά με σχετική μόνο επιτυχία, να συγκροτήσουν σταθερές συλλογικές ταυτότητες
α. Περί των ταυτοτήτων ως φαντασιώσεων και ως «συνηθειών»
β. Περί αυτόνομων ατόμων και ετερόνομων ολοτήτων
γ. Περί του Έθνους ως «πολιτειακής θρησκείας»
δ. Περί των αποκλειστικών εθνικοκρατικών υποστασιώσεων .
ε. Περί της εμπέδωσης των μειονοτήτων ως ιστορικής ειρωνείας
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
Όπου η παγκοσμιοποίηση ανατρέπει δεδομένα, εξαερώνει βεβαιότητες και μετατοπίζει σημασίες
α. Περί χώρου και χρόνου
β. Περί της κινητικότητας των συντελεστών της παραγωγής στο πλαίσιο μιας ολοένα και πιο «τέλειας» ελεύθερης αγοράς
γ. Περί των σχέσεων μεταξύ πολιτικής και οικονομικής εξουσίας
δ. Περί κυριαρχίας και «μετα-κυριαρχίας»
ε. Περί της συμβολικής απαξίωσης της ιδέας του δημόσιου ..
στ. Περί ιδεολογικής εξατομίκευσης και ενδοστρέφειας
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ
Όπου ο άνθρωπος προικίζεται με το «φυσικό» δικαίωμα στην πολιτιστική αυτοδιάθεση και αναλαμβάνει την αποκλειστική ευθύνη της μοίρας και των επιλογών του . . . .
α. Περί της ανάδυσης του πολιτισμού ως πεδίου ελευθερίας ..
β. Περί της πολιτιστικής διαφοράς ως ατομικής στρατηγικής επιλογής
γ. Περί νόμων, ηθών και εθίμων
δ. Περί επιτρεπτού και ανεπίτρεπτου
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ
Όπου, αντί μιας γενικής «διά βίου εργασίας» που εγγυάται την επιβίωση όλων, προβάλλεται μια «διά βίου μάθηση» που θα εξασφαλίσει μόνον τους ικανούς, τους «άξιους» και τους κλητούς
α. Περί της ευθύνης του κάθε ατόμου για τις γνώσεις και τις δεξιότητές του
β. Περί της αποδόμησης των προαιώνιων ρυθμών του κόσμου
γ. Περί της νέας βιοπολιτικής πειθαρχίας
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ
Όπου η κοινωνία αναζητεί τη χαμένη συνοχή της και η πανούργα ιστορία καγχάζει επί δικαίων και αδίκων
α. Περί της ετερότητας των προνομιούχων
β. Περί της ιστορικής αναστρεψμότητας της κοινωνικής συνοχής
γ. Περί αδιεξόδων και ταυτολογιών
Όλες οι θεμελιώδεις αξιακές προδιαγραφές της νεωτερικότητας βρίσκονται σε συνεχή και εκρηκτική μετατόπιση. Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει και για μετάλλαξη. Όλες οι μεγάλες λέξεις και έννοιες αλλάζουν. Μεταμορφώνονται. Καθόλου τυχαία, η ελευθερία γίνεται «δικαίωμα στην αυτοδιαφοροποίηση», η ισότητα «ισότητα ατομικών ευκαιριών», η πρόοδος «οικονομική μεγιστοποίηση». Όσο για την αλληλεγγύη και την αδελφότητα, αυτές παραμένουν στα αζήτητα. Και οι μεταλλαγές δεν είναι ποτέ αθώες. Έτσι, η αιφνίδια εισβολή του «δικαιώματος στη διαφορά» και του «πολυπολιτισμού» στο προσκήνιο δεν μπορεί να αυτονομηθεί από τα κοινωνικά και ιδεολογικά της συμφραζόμενα. Τα νέα αιτήματα βρίσκονται σε ευθεία συνάρτηση με τις παρενέργειες της παγκοσμιοποίησης, την κατάρρευση των κλειστών πολιτικών οντοτήτων, την αποδυνάμωση των σταθερών εθνικών ταυτοτήτων και την αποσάθρωση του Κράτους Πρόνοιας. Το γεγονός ότι το «δικαίωμα στη διαφορά» φαίνεται να αποσυνδέεται από την κοινωνική δικαιοσύνη και το δικαίωμα στην άμεση επιβίωση δεν είναι λοιπόν τυχαίο. Για όσο καιρό η καταξίωση της ελεύθερης επιλογής αποδεσμεύεται από την υλικότητα των επιβιωτικών αναγκών όλων δίχως εξαίρεση των αδικημένων, το όνειρο για έναν καλύτερο κόσμο παραμένει ανοιχτό και ανολοκλήρωτο.