Μια θεωρία για την Ιστορία, που έγινε αρβύλα
Μια διάσπαρτη αστική τάξη ονειρεύεται το κράτος της
Μια μεγάλη ιδέα
Η Μεγάλη Βουλγαρία και η "μικρή ιδέα" εν έτει 1878
(Σπύρου Καράβα / Τα Ιστορικά νο 44 - αναδημοσίευση)
Η κριτική στον ελληνικό ιμπεριαλισμό, τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά, είναι συνυφασμένη με την ιστορία της οργανωμένης αυτονομίας στην Ελλάδα, απ' τα μέσα της δεκαετίας του '90 και μετά. Κάτι η στιφή γεύση της πολιτικής αλλά και θεωρητικής αδυναμίας του ευρύτερου α/α χώρου να αντιδράσει στη λαίλαπα του "μακεδονικού" την περίοδο 1992 - 1995 κάτι η ακόμα πιο στιφή υποψία (αλλά ακόμα, τότε, άγνοια) για το τι έκαναν οι Έλληνες στη διάρκεια του γιουγκοσλαβικού σφαγείου τα ίδια χρόνια κάτι η αλλαγή προσανατολισμού των "εθνικών κινδύνων" μετά το 1995 απ' τον βορρά προς την ανατολή, η "κρίση των Ιμίων" και η "κρίση στην Κύπρο" και η μπόχα πιθανού ελληνοτουρκικού πολέμου, κινητοποίησαν στα 1996 έναν μικρό αρχικά αριθμό ανθρώπων. Εναντίον του "εθνικού συμφέροντος" και του μιλιταρισμού ανακλαστικά, εφόσον οι σχετικές αρνήσεις, έστω γενικές και ιδεολογικές, ήταν οι κατ' αρχήν διαθέσιμες στο περιορισμένο τότε "οπλοστάσιό" μας.