... Τα σχολεία έχουν χάσει τον αδιαφιλονίκητο τίτλο της εκπαιδευτικής αυθεντίας. Οι περισσότεροι από τους κριτικούς ακόμα ζητάνε οδυνηρές και ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις των σχολείων, αλλά μια μειοψηφία που γρήγορα μεγαλώνει δεν θα δεχτεί τίποτα λιγότερο από την απαγόρευση της υποχρεωτικής παρακολούθησης και την έκπτωση των ακαδημαϊκών πτυχίων. Η πολεμική ανάμεσα στους παρτιζάνους της ανανέωσης και τους παρτιζάνους της αποθεσμοποίησης θα φτάσει σύντομα στο αποκορύφωμά της.[...]
...Τὰ σχολεῖα ἔχουν χάσει τὸν ἀδιαφιλονίκητο τίτλο τῆς ἐκπαιδευτικῆς αὐθεντίας. Οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς κριτικοὺς ἀκόμα ζητᾶνε ὀδυνηρὲς καὶ ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις τῶν σχολείων, ἀλλὰ μιὰ μειοψηφία ποὺ γρήγορα μεγαλώνει δὲν θὰ δεχτεῖ τίποτα λιγότερο ἀπὸ τὴν ἀπαγόρευση τῆς ὑποχρεωτικῆς παρακολούθησης καὶ τὴν ἔκπτωση τῶν ἀκαδημαϊκῶν πτυχίων. Ἡ πολεμικὴ ἀνάμεσα στοὺς παρτιζάνους τῆς ἀνανέωσης καὶ τοὺς παρτιζάνους τῆς ἀποθεσμοποίησης θὰ φτάσει σύντομα στὸ ἀποκορύφωμά της. Καθώς ὅμως ἡ προσοχή συγκεντρώνεται στο σχολεῖο, μποροῦμε εὔκολα νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ μιὰ πολὺ βαθύτερη φροντίδα: τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁ- ποῖο πρέπει νὰ ἀντιμετωπισθεῖ ἡ μάθηση. Θὰ συνεχίσουν οἱ ἄνθρωποι νὰ μεταχειρίζονται τὴ μάθηση σὰν ἕνα ἐμπόρευμα – ἕνα ἐμπόρευμα ποὺ μπορεῖ νὰ παραχθεῖ πιὸ ἀποδοτικὰ καὶ νὰ καταναλωθεῖ ἀπὸ μεγαλύτερο ἀριθμὸ ἀτόμων ἂν καθιερωθοῦν νέα θεσμικά σχήματα; Ἢ θὰ προβάλλουμε μόνο ἐκεῖνα τὰ θεσμικά σχήματα ποὺ προστατεύουν τὴν αὐτονομία τοῦ διδασκομένου - τὴν ἀτομική του δυνατότητα νὰ ἀποφασίζει τί θὰ μάθει καὶ τὸ ἀναφαίρετο του δικαίωμα νὰ μάθει αὐτὸ ποὺ θέλει ἀντὶ αὐτὸ ποὺ εἶναι χρήσιμο σὲ κάποιον ἄλλον; Πρέπει νὰ διαλέξουμε, ἀνάμεσα σὲ μιὰ ἀποδοτικώτερη ἐκπαίδευση ἀνθρώπων προσαρμοσμένων γιὰ μιὰ αὐξανόμενη ἀποδοτική κοινωνία καὶ μιὰ νέα κοινωνία. στὴν ὁποία ἡ ἐκπαίδευση παύει νὰ εἶναι καθήκον κάποιας εἰδικῆς ὑπηρεσίας....