Ο συγγραφέας αυτού του έργου δεν είναι ούτε κοινωνιολόγος ούτε δημοσιογράφος. Στις αρχές της δεκαετίαςτου |80, συμμετείχε στο πρώτο κύμα εξεγέρσεων στα προάστια. Στη συνέχεια παρακολούθησε, ανίσχυρος, την ήττα και την αφομοίωση της εξέγερσης, όπως και την εφαρμογή ενός αληθιμού κοινωνικού απαρτχάιντ.
Αυτό το καυστικό κείμενο επανατοποθετεί τα γεγονότα του φθινοπώρου του 2005 σε ένα πλαίσιο κοινωνικής αποσύνθεσης και ενίσχυσης του κράτος Λεβιάθαν. Ο σκοπός του ξεπερνά τον ψευτοδιάλογο όπου αντιπαρατίθεται η δημοκρατική ενσωμάτωση και ο θρησκευτικός κοινοτισμός.
Μακριά από κάθε είδους ρητοτική ηθικολογίαςή θυματοποίηση, ο συγγραφέας απευθύνεται στους εξεγερμένους των προαστίων ως ίσος προς ίσο. Καταθέτει έτσι τη συνεισφορά του για τις εξεγέρσεις του μέλλοντος.