ΑΡΝΟΥΜΑΙ

(...) Πέρα από τα πολιτικά συμπεράσματα από τη δράση των ισραηλινών αρνητών, ο Έλληνας αναγνώστης θα αναγνωρίσει κάποιες στιγμές ή κάποια συναισθήματα από τη δική του ζωή διαβάζοντας το βιβλίο. Η στρατιωτική ζωή είναι συνδεδεμένη άμεσα (για τους άνδρες) και έμμεσα (για τις γυναίκες) με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Η στρατιωτική πειθαρχία, η υπακοή χωρίς δισταγμό στις διαταγές των ανωτέρων, η απαγόρευση της πολιτικής δραστηριότητας στα στρατόπεδα είναι γνώριμα σε όλους μας. Για πολλούς όλα αυτά είναι ανεξήγητα και παράλογα. Η φράση ~όπου αρχίζει ο στρατός σταματάει η λογική~ ακούγεται πολλές φορές στις συζητήσεις που αφορούν τη στρατιωτική θητεία. Σε αυτό το βιβλίο όμως, φαίνεται ποιο σκοπό εξυπηρετούν όλα αυτά. Φαίνεται ότι ο παραλογισμός της σκοπιάς στην τουαλέτα, του στρατιωτικού χαιρετισμού 20 φορές την ημέρα, της ορθοστασίας στον ήλιο και της επανάληψης της άσκησης για το καπρίτσιο του στρατηγού μετατρέπονται στη στυγνή αλλά και συγκρατημένη λογική της εκτέλεσης χωρίς δισταγμό των φονικών αποφάσεων των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων της χώρας που καθοδηγούν το στρατό όταν αυτό κριθεί απαραίτητο. Για να μην αφήσουμε, λοιπόν, τους ~δικούς μας~ Μπους και Σαρόν να μας αναμείξουν σε εγκληματικές πολεμικές περιπέτειες σαν την Παλαιστίνη, το Ιράκ αλλά και γιατί όχι την Κύπρο, Yesh Gvul - Υπάρχει ένα Όριο! (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)


Όταν το καλοκαίρι του 2001 μάθαμε για την ύπαρξη της Yesh Gvul και για το κίνημα της άρνησης στον ισραηλινό στρατό, πραγματικά νομίζαμε πως πρόκειται για φάρσα ή το πολύ για μια προσπάθεια παρανοϊκών περιθωριακών.

Τα στερεότυπα στην ελληνική κοινωνία είναι πολύ ισχυρά: οι Ισραηλινοί είναι οι Εβραίοι και, όσο κι αν ο αντισημιτισμός δεν έχει πραγματικές ρίζες στην Ελλάδα, ο Εβραίος ταυτίζεται με το ~κακό~ της υπόθεσης. Στο χώρο της αριστεράς και του προοδευτικού κόσμου η αντίληψη έχει και μια άλλη διάσταση.

Το παλαιστινιακό θεωρείται μια στενά ~εθνική~ διαμάχη. Είναι ένας λαός, ο παλαιστινιακός, που παλεύει για την εθνική του ανεξαρτησία ενάντια στον κατακτητή του, το Ισραήλ, που χαίρει της αμέριστης και προκλητικής συμπαράστασης του παγκόσμιου χωροφύλακα, των ΗΠΑ. Και οι δύο πλευρές θεωρούνται συμπαγείς σαν ατσάλι. Τα γεγονότα, όμως, διαψεύδουν αυτή τη μάλλον απλοϊκή θεώρηση. [...] Η έκδοση αυτή έρχεται πρώτα από όλα να κλονίσει αυτά τα στερεότυπα. Για να δείξει ότι ακόμη και στο εσωτερικό του ~ισχυρού~, του κατακτητή, υπάρχει αντίσταση, η οποία μάλιστα έχει τη δυνατότητα να αποβαίνει καθοριστική σε κρίσιμες στιγμές. Έρχεται να δείξει ότι το Ισραήλ δεν είναι μόνο ο Σαρόν και το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας που δεν διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα για να επιτύχει τους στόχους του. Έρχεται να δείξει ότι οι στατιστικές που δείχνουν το 63% του πληθυσμού να στηρίζει την πολιτική αυτή είναι η μια μόνο όψη του νομίσματος. Υπάρχει και ένα ~άλλο~ Ισραήλ. [...]

Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση