Ευχαριστίες.
Πρόλογος.
Εισαγωγή στην ελληνική έκδοση.
Κεφάλαιο 1: Από το 1968 στην Αυτονομία.
Κεφάλαιο 2: Η ιταλική Autonomia.
Κεφάλαιο 3: Πηγές της αυτόνομης πολιτικής στη Γερμανία.
Κεφάλαιο 4: Τα ευρωπαϊκά αυτόνομα κινήματα.
Κεφάλαιο 5: Οι Αουτονόμεν στην ενωμένη Γερμανία.
Κεφάλαιο 6: Η (αντι)πολιτική της Αυτονομίας.
Κεφάλαιο 7: Η θεωρία της Αυτονομίας. «Η επίδραση του έρωτα».
Ο Κατσιαφίκας, παρουσιάζει το ξεπέρασµα των παραδοσιακών κινηµατικών τρόπων της παλαιάς, πλέον, αριστεράς και την ανάδυση των νέων λογικών για την οργάνωση και τους στόχους του επαναστατικού κινήµατος, στο πλαίσιο των χώρων και των κινήσεων που θα ονοµαστούν νέα κοινωνικά κινήµατα και ειδικότερα των αυτόνοµων κινηµάτων της Δυτικής Ευρώπης. Ο συγγραφέας δεν κάνει δουλειά γραφείου και το εξαιρετικά ενδιαφέρον κείµενό του αποτελεί και µια θερµή συνηγορία ενός συνοδοιπόρου των αυτόνοµων κινηµάτων.
Η ιστορία της Αυτονομίας (ή των αυτονομιών) είναι η προσπάθεια των κοινωνικών κινημάτων του ανταγωνισμού από το '68 και μετά, να Η υπάρξει μια συλλογική απάντηση των νέων υποκειμένων των δυτικών μητροπόλε ων (και όχι μόνο) στις εξελίξεις του ύστερου καπιταλισμού. Καταλήψεις στέγης και κοινή ζωή, ανοιχτές συνελεύσεις για τη συλλογική λήψη των αποφάσεων με ακύρωση της ιεραρχίας και της αντιπροσώπευσης, συ γκρούσεις με την αστυνομία ως έμπρακτη διεκδίκηση του δικαιώματος στην αντίσταση απέναντι στην κρατική και εταιρική καταστολή, ανάδειξη του γυναικείου ζητήματος, κινηματικός αγώνας εναντίον της κούρσας των εξοπλισμών και της διάδοσης της πυρηνικής ενέργειας, αντικουλτούρα και συνεχής ρήξη με την κοινωνία των εμπορευμάτων αυτοοργάνωση, αλληλοσεβασμός και αλληλεγγύη, ο και τη λογική της, στο Βερολίνο, στη Ρώ μη, στο Άμστερνταμ, στην Κοπεγχάγη, στη Ζυρίχη, είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά του φαντάσματος που πλανήθηκε πάνω από την Ευρώπη από το '68 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90 (για σκυτάλη στα κινήματα που προέκυψαν μετά να δώσει κατόπιν τη τα εμβληματικά γεγονότα στο Σηάτλ το 1999). Ο Τζωρτζ Κατσιαφίκας (μαθητής του Χέρμπερτ Μαρκού ζε, εδώ και χρόνια ενεργός ακτιβιστής και καθηγητής ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Wentworth στη Βο- στώνη) περιγράφει τις "περιπέτειες" ενός ρεύματος που σφράγισε την επα ναστατική θεωρία ι και πρακτική, και του οποίου η επιρροι επιρροή συνεχίζεται μέ χρι τις μέρες μας. Ασκώντας ταυτόχρονη κριτική σ' έναν δογματικό, απο- στεωμένο, μίζερο μαρξισμό-λενινισμό και σ σ' έναν γερασμένο αναρχοσυν δικαλισμό, μακριά από σεχταριστικές λογικές και απόλυτη γνώση της αλήθειας, η Αυτονομία πιάνει ξανά τα νήματα των καλύτερων επαναστα τικών παραδόσεων που βγήκαν από την 1η Διεθνή και προσπαθεί να υλο ποιήσει (στο μέτρο του δυνατούς στο σήμερα το όνειρο του αύριο. Έστω μόνο γι' αυτό αξίζει κανείς να ρίξει μια ματιά στην πορεία της και το βι βλίο του Κατσιαφίκα (τόσο ιστορικό-περιγραφικό όσο και θεωρητικό) προσφέρει αυτή την ευκαιρία. Όπως μάλιστα καταλαβαίνουν εύκολα οι α ναγνώστριες και οι αναγνώστες έχει τη σημασία του ότι ο Κατσιαφίκας δεν είναι απλώς ένας ακαδημαϊκός που που έλκεται από μια γοητευτική απορία, αλλά ένας άνθρωπος που έχει ζήσει (και συνεχίζει να ζει) από τα μέσα αυ τού του τύπου τα κινήματα. Κάτι, όμως, που δεν του απαγορεύει να είναι κριτικός (ενίστε και επικριτικός) απέναντι και στα κακώς κείμενα αυτής της ιστορίας, αφού το ζήτημα δεν είναι να βρούμε νέους «μύθους» για να υμνήσουμε, αλλά θεωρητικά και πρακτικά εργαλεία που θα μας βοηθή σουν να αρθρώσουμε τα μικρά και μεγάλα μας όχι στην εξουσιαστική βαρβαρότητα, σε όλες της τις εκφάνσεις.