Η κριτική του Μαρξ στα σοσιαλιστικά σχήματα εργασιακού χρήματος και ο μύθος περί προυντονικού χαρακτήρα του συμβουλιακού κομμουνισμού

Είδαμε μέσα από τα κείμενα του Μαρξ, γιατί άσκησε κριτική στα σχήματα του εργασιακού χρήματος, καθώς και τη σημασία που έδωσε στη λογιστική καταγραφή του εργάσιμου χρόνου σε μια κομμουνιστική κοινωνία. Η κριτική στην κομμουνιστική διαχείριση της οικονομίας είναι ξοφλημένη στο βαθμό που στηρίζεται στη θεωρία του Μαρξ (και ο Ντωβέ δεν προσφέρει άλλη τεκμηρίωση πέρα από αυτήν). Μια τέτοια κριτική αποθαρρύνει κόσμο από το να πειστεί για την οικονομική βιωσιμότητα μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας παρέχοντας έτοιμες απαντήσεις- απορρίψεις της αυτοδιαχείρισης ως μιας κατά κάποιο τρόπο καπιταλιστικής ενσάρκωσης. Επιπλέον, η αντίθεση στην αυτοδιαχείριση συσκοτίζει την ζωτική για το σοσιαλισμό αναγκαιότητα ύπαρξης μιας νέας σχέσης του εργάτη με την εργασία. Εάν η κριτική στην αυτοδιαχείριση βασιζόταν σε ενδείξεις ότι οι συμβουλιακοί κομμουνιστές συνηγορούν στη λειτουργία απομονωμένων επιχειρήσεων που ανταλλάσσουν προϊόντα στην αγορά, θα είχε κάποια ουσία. Όπως τίθεται, η χρήση εκ μέρους του Ντωβέ των λέξεων μισθωτή εργασία, νομος της αξίας και καπιταλισμός δεν είναι τίποτε άλλο παράμια ατυχής έξαψη ρητορείας.