Πρόλογος για την ελληνική έκδοση
Εισαγωγή της επιμελήτριας
Εισαγωγή
Κεφάλαιο 1
Η κοινωνική παραγωγή του πολιτικού
Ενότητα 1: Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΡΟΛΩΝ
Α. Οι ρόλοι της διακυβέρνησης
1. Ποικιλία τν κοινωνιών, ποικιλία των μορφών διακυβέρνησης
2. Εξουσία και ισχύς
Β. Διακυβέρνση και κυριαρχία
1. Οι προϋποθέσεις μιας εξειδίκευσης των πολιτικών ρόλων
2. Ισχυροποίηση της κυριαρχίας
Ενότητα 2: Ο ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΡΑΤΟΣ
Α. Οικονομία της αγοράς και αλλαγές στο φεουδαρχικό σύστημα
1. Οικονομικές αλλαγές και κρατική οικοδόμιση
2. Τα επακόλουθα της δυτικής φεουδαρχίας
Β. Πολιτιστικές δομές και πολιτιστικές αντιλήψεις
1. Ο δυτικός χριστιανισμός και η διαφοροποίηση του πολιτικού και του θρησκευτικού
2. Κράτη και προτεσταντισμοί
3. Μη θρησκευτικές πτυχές της « ευρωπαϊκής κουλτούρας »
Ενότητα 3: ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Α. Το πολιτικό: Ένα εξειδικευμένο πεδίο δραστηριοτήτων
1. Το κράτος και οι κοινωνικές ομάδες
2. Ο δημόσιος χώρος και το κράτος
Β. Ιδιαίτεροι κανόνες
1. Οι γραφειοκρατικοί κανόνες και οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί
2. Πολιτικός αντιπαραθετικός λόγος και νόμιμη κυριαρχία
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
Ο πολιτικός χώρος
Ενότητα 1: Οι σχέσεις εξουσίας
Α. Πλαίσιο και προύποθέσεις της διαντιδράσης
1. Αλληλεξάρτηση και διαντίδραση
2. Ο κωδικοποιημένος κανόνας
Β. Κυριαρχία και αποκλεισμός
1. Η κυριαρχία στη πολιτική
2. Οι μορφές της αρμοδιότητας στην πολτική
Ενότητα 2: Η ΘΕΣΜΙΚΗ ΤΑΞΗ
Α. Οι θεσμοί
1. Πλαίσιο πρακτικών
2. Συνηθισμένες πρακτικές και θεσμοποίηση
3. Ο τρόπος λειτουργίας (fonctionnalisation) των θεσμών
4. Περιορισμοί - καταναγκασμοί και μοντέλα δράσης
Β. Τα πολιτικά καθεστώτα
1. Τα πολιτικά καθεστώτα ως σχηματισμοί
2. Πολιτικά καθεστώτα, κόμματα και συστήματα κομμάτων
3. Η σύγκριση των θεσμικών τάξεων
Ενότητα 3: Η ΜΕΤΑΒΛΗΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΕΔΙΟΥ
Α. Η συντήρηση της πολτιικής τάξης
1. Πολιτικό πεδίο και στρατηγικές
2. Διατήρηση και προσαρμογή της πολιτικής τάξης
Β. Αλλαγή
1. Ανταγωνισμός και κινητοποίηση των μέσων
2. Οι απόπειρες ανατροπής
Κεφάλαιο 3
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ
ΕΝΟΤΗΤΑ 1: Η ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΛΩΝ ΙΘΥΝΟΝΤΩΝ
Α. Η πολιτική επαγγελματοποίηση
1. Η εμφάνιση των επαγγελματιών της πολιτικής και η γραφειοκρατικοποίηση
2. Οι σχέσεις μεταξύ κατηγοριών πολιτικού προσωπικού
Β. Η νομιμοποίηση των κομμάτων
1. Ποικίλες νομιμότητες
2. Η νομιμότητα των εκπροσώπων
Ενότητα 2: ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Α. Ομάδα αναφοράς και συστήματα δράσης
1. Η συντήρηση των ομαδών αναφοράς
2. Συστήματα δράσης
Β. Ομαδοποιήσεις σε διαντίδραση
1. Η διαφοροποίηση των οργανώσεων
2. Οι σχέσεις μεταξύ οργανώσεων
3. Η διαντίδραση στα πολιτικά κόμματα
Γ. Κόμμα σε μετάλλαξη;
Κεφάλαιο 4
ΟΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
ENOTHTA 1: ΟΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Α. Η συλλογική δράση και η πολιτική της σημασία
1. Οι προϋποθέσεις της συλλογικής δράσης
2. Η επιβολή ενός πολιτικού νοήματος
Β. Η δυναμική των κινητοποιήσεων
1. Οι επιδράσεις της διαντίδρασης
2. Ηγέτες και ιθύνοντες
ΕΝΟΤΗΤΑ 2: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
Α. Συμμετοχή ή υποβολή;
1. Το « κρυμμένο» τίμημα
2. Το συναίσθημα της αναρμοδιότητας
Β. Κίνητρα και μορφές συμμετοχής
1. Το ενδιαφέρον για την πολιτική
2. Οι παροτρύνσεις για τη συμμετοχή
ΕΝΟΤΗΤΑ 3: ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ
Α. Ο καταναγκασμός της ψήφου
1. Η εκμάθηση μιας κοινωνικής υποχρέωσης
2. Η συστηματική αποχή από τις εκλογές
Β. Η έκφραση των πολιτικών προτιμήσεων
1. Οι κοινωνικοεπαγγελματικοί καθοριστικοί παράγοντες της επιλογής
2. Η ταύτιση με ομάδες αναφοράς
3. Σταθερότητα και αστάθεια των προτιμήσεων
Κεφάλαιο 5
Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ
Ενότητα 1: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
Α. Πολιτική κουλτούρα ή πολιτικές κουλτούρες;
1. Η ρύθμιση των συμπεριφορών
2. Κουλτούρες σε διαντίδραση
Β. Πολιτική κοινωνικοποίηση και καλλιέργεια των γνωμών
1. Οι μορφές της αρχικής κοινωνικοποίησης
2. Η καλλιέργεια των γνωμών
ΕΝΟΤΗΤΑ 2: ΜΙΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΤΑΞΗ
Α. Αποδεκτή τάξη και επιθυμητή τάξη
1. Τα θεμέλια της υπακοής
2. Η νομιμοποίηση
Β. Μια εύθραυστη νομιμότητα
1. Η φθορά των ερεισμάτων
2. Κρίσεις και ρήξεις νομιμότητας
Κεφάλαιο 5
Οι κυβερνώντες
ΕΝΟΤΗΤΑ 1: ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ
Α. Η « πολιτική τάξη »
Β. Η ανώτατη δημόσια διοικητική οργάνωση
1. Η ηγεσία του κράτους
2. Ευγενείς της κρατικής μηχανής
3. ... ή κατηγορία απασχόλησης;
ΕΝΟΤΗΤΑ 2: ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ;
Α. Η εποχή του « δημόσιου μάνατζμεντ »
1. Οι σχετικές με το μάναντζμεντ μεταρρυθμίσεις
2. Η ιδεολογία της καλής διακυβέρνησης
Β. Συνδυαζόμενα επαγγέλαματα
1. Μορφές μια συνεργασίας
2. Βάσιμες σε μεγάλο βαθμό ψευδαισθήσεις
Κεφάλαιο 7
Η δημόσια δράση
ΕΝΟΤΗΤΑ 1: ΟΙ ΔΥΝΑΜΙΚΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΡΑΣΗΣ
Α. Οι παραγωγοί πολιτικής
1. Οι εντεταγμένες στο κράτος κοινωνικές ομάδες
2. Οι συντελεστές του κράτους
Β. Συσχετισμοί δυνάμεων και διαπραγματεύσεις
1. Από την επεξεργασία ενός προβλήματος μέχρι την εφαρμογή μια πολιτικής
2. Επιπτώσεις και σημασίες
Ενότητα 2: Σχήματα μιας πολιτικής
Α. Μορφές θεσμοποίησης
1. Αντικειμενοποιημένες σχέσεις
2. Τύποι δράσης και κατηγορίες δρώντων
Β. Ένα είδος διακυβέρνησης
1. ΑΠό την κυβέρνηση στη « διακυβέρνση »
2. Νομιμοποίηση ενός τρόπου δράσης
Βιβλιογραφία
Ενδεικτικό γλωσσάριο εννοιών
Ελληνογαλλικό
Γαλλοελληνικό
Εννοιολογικό Ευρετήριο
Η πολιτική κοινωνιολογία συνεχώς εμπλουτίζει τον προβληματισμό της και ανοίγει τους ορίζοντές της σε νέα πεδία. Η συσχέτιση της πολιτικής κοινωνιολογίας με τον ευρύτερο χώρο των κοινωνικών επιστημών είναι αυτονόητη εφόσον οι ανθρωπολογικές-εθνολογικές, κοινωνιογλωσσολογικές, ιστορικές, οικονομικές ή και ψυχολογικές αναφορές προκύπτουν αναπόφευκτα για τη διερεύνηση του πολιτικού φαινομένου. Ο κοινωνιολογικός προσανατολισμός στην πολιτική σκέψη θεωρεί την πολιτική ως ένα σύνολο ~κοινωνικών δραστηριοτήτων~ και ~κοινωνικών σχέσεων~ από όπου προκύπτει και η εξέταση της κοινωνικής παραγωγής του πολιτικού. Η πολιτική κοινωνιολογία γίνεται αντιληπτή ως μια ~κοινωνική επιστήμη~ η οποία οφείλει πολλά -όσον αφορά τα αντικείμενα που εξετάζει αλλά και τις μεθόδους που υιοθετεί- στον κοινωνιολογικό προσανατολισμό της. Η μελέτη της πολιτικής διάστασης των κοινωνικών γεγονότων ή και η διερεύνηση των πολιτικών φαινομένων κατανοώντας τα ως ιδιαίτερη συνιστώσα της κοινωνικής ζωής αποτελεί κεντρική κατεύθυνση του παρόντος εγχειριδίου.
Βασική διάσταση του καθορισμού της θέσης που αναπτύσσουν οι συγγραφείς είναι η ~πολλαπλότητα των εξηγήσεων~ άρα και η ποικιλομορφία των προβληματισμών και των μεθόδων που επιλέγονται για την ερμηνεία των δραστηριοτήτων και των σχέσεων που αφορούν το πολιτικό. Οι θεωρίες της κοινωνικής δραστηριότητας και των κοινωνικών σχέσεων είναι πολλαπλές, συχνά αποκλίνουσες, ορισμένες φορές αντιφατικές - χάρη όμως σε τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις προοδεύει η έρευνα και προκύπτουν νέα ζητήματα. Η πολιτική κοινωνιολογία, αποδεχόμενη εξάλλου μια μεθοδική σχετικότητα στη διαδικασία διερεύνησης, προβληματίζεται για την ~οικοδόμηση του πολιτικού~ σε κάθε κοινωνία και υποστηρίζει ότι οι αντιλήψεις για την εξουσία, οι σκοπιμότητες της πολιτικής δράσης, οι διαχωρισμοί και οι ιεραρχίες ανάμεσα σε πολιτικούς ρόλους και θεσμούς, διαφέρουν από κοινωνία σε κοινωνία και από κοινωνική ομάδα σε κοινωνική ομάδα. Οι συγγραφείς, έτσι, εισηγούνται επιπλέον την αναγκαιότητα της επιλογής της εμπειρικής έρευνας η οποία αναδεικνύει την καταλληλότητα, το ενδιαφέρον και τα όρια μιας θεωρίας - άλλωστε τα θεωρητικά ζητήματα διαπλέκονται στην πράξη με την εμπειρική μελέτη επιλεγμένων στοιχείων που συγκεντρώνονται προς επαλήθευση της εγκυρότητας των υποθέσεων. Τα τελευταία χρόνια οι εργασίες πολιτικής κοινωνιολογίας έχουν πολλαπλασιαστεί, και οι προσεγγίσεις έχουν διαφοροποιηθεί και εμπλουτιστεί. Αυτή την ανανέωση επιχειρεί να αναδείξει το παρόν βιβλίο.
Οι συγγραφείς, κάνοντας αναφορά σε μια πλούσια διεθνή βιβλιογραφία, προσεγγίζουν την πολιτική με ένα ρεαλιστικό τρόπο, δίνοντας έμφαση στην ανάλυση των πολιτικών θεσμών, στην κοινωνιολογία των συλλογικών κινητοποιήσεων και των πολιτικών οργανισμών, στη μελέτη των πρακτικών συμμετοχής, στην επιλογή των κυβερνώντων καθώς και στην εξέταση των δυναμικών της δημόσιας δράσης.