ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ Z2
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΧΙ. Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΟΞΥΝΣΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΣΤΙΣ ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ.
1. ᾿Αγγλία.
Ἰδιομορφίες τῆς οἰκονομικῆς ἀνάπτυξης τῆς ᾿Αγγλίας στὶς ἀρχὲς τοῦ 20. αἰώνα. – 566. Ἱδρύεται τὸ ἐργατικό κόμμα. – 567. Ο Τσάμπερλεν προπαγανδίζει τὸν προ στατευτισμό. 568. Ὁ ἀντίχτυπος στὴν ᾿Αγγλία ἀπὸ τὴν ἐπανάσταση στη Ρωσία. - Οἱ φιλελεύθεροι ξανα- παίρνουν τὴν ἐξουσία. Ἡ πολιτικὴ τοῦ Λουδ Τζώρτζ. – 571. Η συνταγματική σύγκρουση – 572. "Άνοδος τοῦ ἐργατικοῦ κινήματος στὰ 1910-1914. πολιτικὴ κρίση στα 1913 - 1914. 576. 'H
2. Γερμανία.
᾿Αναπτύσσονται τὰ καπιταλιστικά μονοπώλια. - 581. ῎Ανοδος τοῦ ἐργατικοῦ κινήματος. Ἡ ἐπίδραση τῆς ρω σικῆς ἐπανάστασης. – 585. Η γερμανική σοσιαλδημο κρατία στὶς ἀρχὲς τοῦ 20. αἰώνα. 586. Το καινούργιο στάδιο τῆς « πολιτικῆς τῆς συσπείρωσης » τῶν κυρίαρ χων τάξεων. Ὁ « συνασπισμός τῶν οὐττεντοτικῶν ». 590. Ὁ γερμανικὸς ἱμπεριαλισμὸς προετοιμάζεται γιὰ τὸν παγκόσμιο πόλεμο. – 591. Ωριμάζει ἡ πολιτική κρίση.
3. Γαλλία.
Ἡ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη. – 598. Ιδιομορφίες τῆς κοι- νωνικῆς διάρθρωσης στη Γαλλία. Η θέση τῶν ἐργαζό μενων. 599. Ο συνασπισμὸς τῆς ἀριστερᾶς στὴν ἐξουσία. Οἱ ἀντικληροκρατικοί νόμοι. – 600. Οξύνεται ὁ ταξικὸς ἀγώνας. – 605. Το σοσιαλιστικό κόμμα ὕστερα ἀπὸ τὴν ἕνωση. - 607. Η προετοιμασία γιὰ τὸν πόλεμο.
4. Ιταλία.
Ἡ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη. "Ανοδος τοῦ ἀπεργιακοῦ κινήματος. – 609. Οἱ φιλελεύθεροι στὴν ἐξουσία. Τζιο- λίτι. – 610. Σοσιαλισμός καὶ συνδικαλισμός. Ἡ γενική ἀπεργία τοῦ 1904. – - 612. 6 Ἡ οἰκονομική κρίση του 1908. ᾿Αναπτύσσονται τὰ μονοπώλια. 613. ῾Η H ἀπι κιακή πολιτική. – 615. Δυναμώνει ἡ ἐπιρροὴ τῆς ἀρι στερής παράταξης στὸ ἐργατικό κίνημα. – 616. Η « κόκκινη βδομάδα κ.
5. Αὐστρουγγαρία.
Ἡ ἐπίδραση τῆς ρωσικῆς ἐπανάστασης. Τὸ κίνημα γιὰ τὴ μεταρρύθμιση τοῦ ἐκλογικοῦ συστήματος. – 621. Οξύνονται οἱ ἐθνικὲς ἀντιθέσεις. – 623. Η προετοι μασία γιὰ τὸν πόλεμο.
6. Ὁ ἱμπεριαλισμὸς καὶ οἱ μικρὲς χῶρες τῆς Εὐρώπης. » Ἡ Ἱσπανία καὶ ἡ Πορτογαλία. Η « ματωμένη βδομά- δα» τοῦ προλεταριάτου τῆς Βαρκελώνης. – 626. Οι ίδιο- μορφίες τοῦ βελγικοῦ καὶ τοῦ ὁλλανδικοῦ ἱμπεριαλισμοῦ. – 628. Η Νορβηγία ἀποχωρίζεται ἀπὸ τὴ Σουηδία. 629. ῾Η ἀγροτικὴ ἐξέγερση τοῦ 1907 στη Ρουμανία. 7. ΄Ενωμένες Πολιτεῖες τῆς τῆς ᾿Αμερικής.
Ἡ ἀνάπτυξη τοῦ μονοπωλιακού καπιταλισμοῦ στὶς ΕΠΑ. – 633. Το κίνημα ἐναντίον τῶν τράστ. – 634. Tà σοσιαλιστικὸ καὶ τὸ ἐργατικό κίνημα. Οἱ « Βιομηχανικοί ἐργάτες τοῦ κόσμου. » - 637. Η πολιτική κρίση τοῦ 1912. Η προεδρία τοῦ Οὐίλσον. – 638. Δυναμώνει ὁ ἀμερικανικὸς ἱμπεριαλιστικὸς ἐπεκτατισμός.
8. Ιαπωνία.
Ὁ ἱαπωνικὸς ἱμπεριαλισμὸς καὶ ἡ ἐπιθετική του πολι τικὴ στὴν Κίνα. 642. Ἱδρύεται τὸ σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. – 644. Ιδρύεται τὸ κόμμα « σεϊγιουκάι ». 645. Ἡ ἐπίδραση τοῦ ρωσοϊαπωνικοῦ πολέμου στὴν κα τάσταση τῆς χώρας. ᾿Αναπτύσσεται· · τὸ ἐργατικὸ κίνημα. -647. Ὁ ἐπεκτατισμὸς τοῦ ἱαπωνικοῦ ἐμπεριαλισμοῦ ὕστερα ἀπὸ τὸ ρωσοϊαπωνικό πόλεμο. – 649. Η Ια- πωνία στις παραμονὲς τοῦ παγκόσμιου πολέμου.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΧΙΙΙ. Η ΜΟΝΑΡΧΙΑ ΤΗΣ 3ης ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ. ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙ- ΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ.
1. Τὸ ὄργιο τῆς ἀντίδρασης. Οἱ μπολσεβίκοι ἐπικεφα- λῆς τῶν μαζῶν.
Τὸ καθεστώς τοῦ Στολίπιν. – 654. Συνασπισμὸς τῶν τσιφλικάδων καὶ τῶν ἀστῶν. Ἡ ΙΙΙ δούμα. - 656.- Καινούργια ἀγροτική πολιτική. – 659. Τὸ ἐργατικὸ κίνημα στὰ χρόνια τῆς ἀντίδρασης. Ἡ πάλη τῶν μπολσε- βίκων ἐναντίον τῶν ὀππορτουνιστῶν.
2. Ἡ ἀνάπτυξη τοῦ ἱμπεριαλισμοῦ στὴ Ρωσία. Ώρι μάζει ἡ καινούργια ἐπανάσταση.
Πρόοδοι στὴν οἰκονομία. ᾿Ανάπτυξη τοῦ χρηματιστικού κεφαλαίου. 666. Ἡ ἐξάρτηση τῆς Ρωσίας ἀπὸ τὸ δυ- τικὸ ἱμπεριαλισμό δυναμώνει. – - 667. Οἱ προϋποθέσεις μιᾶς καινούργιας ἐπανάστασης. 669. ᾿Αναζωογονεῖται τὸ ἐπαναστατικό κίνημα. - 672. Η σφαγή τῶν ὁ τῶν ἐργατῶν στὰ χρυσωρυχεῖα τοῦ ποταμοῦ Λένα. ᾿Απεργιακές μά- χες, 674. Η μπολσεβίκικη ἐφημερίδα « Πράβντα ». 676. H · κρατική δούμα. – 679. Ὁ ἀγώνας τῶν IV μπολσεβίκων γιὰ τὴ διεθνῆ ἑνότητα τοῦ ἐργατικοῦ κι νήματος. – 681. Ωριμάζει ἡ ἐπαναστατική κρίση.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΧΙV. Η ΠΑΛΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑ- ΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΡΕΦΟΡΜΙΣΤΙΚΗ ΤΑΣΗ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ.
Ὁ ἱμπεριαλισμὸς καὶ τὰ καινούργια φαινόμενα στὸ διε- Ονὲς ἐργατικὸ κίνημα. – 687. Το συνέδριο τῆς ΙΙ Διε- θνοῦς στὸ ῎Αμστερνταμ. – 688. Ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1905 καὶ ἡ Διεθνής. – 691. Ο κίνδυνος τοῦ ἐμπεριαλι- στικοῦ πολέμου καὶ ἡ στάση τῆς ΙΙ Διεθνοῦς. Τὸ συνέ δριο τῆς Στουτγκάρτης. – 693. Τὸ ἀποικιακὸ ζήτημα στὴ ΙΙ Διεθνῆ. – 695. ᾿Αναπτύσσονται οἱ ἐπαναστατι κὲς τάσεις. Ο ρόλος τῶν μπολσεβίκων στὸ διεθνές έργα- τικό κίνημα. – 699. Οἱ ὀππορτουνιστὲς καὶ οἱ γκεν τιστὲς στὴ ΙΙ Διεθνῆ. – 701. Τὰ συνέδρια τῆς ΙΠ΄ Διε- θνοῦς στὴν Κοπεγχάγη καὶ στὴ Βασιλεία.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ XXV. ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΞΑΝΑΜΟΙ- ΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΔΙ- ΠΛΩΜΑΤΙΑ.
Ἡ ἀγγλογαλλική συμφωνία τοῦ 1904. Η ρωσογερμα- νικὴ συνθήκη τοῦ 1905 στὸ Μπγιέρκε. – 708. Ἡ ἀγ- γλορωσική συμφωνία τοῦ 1907. Συγκροτεῖται ἡ Τριπλὴ συμμαχία. – 709. Η βοσνιακή κρίση. – 711. Ὁ ἀντα γωνισμὸς ἀνάμεσα στὴν ᾿Αγγλία καὶ στὴ Γερμανία στὸν τομέα τῶν ναυτικῶν ἐξοπλισμῶν. – 712. Η δεύτερη μαροκινή κρίση (1911). – 714. Ὁ ἱταλοτουρκικός πόλεμος γιὰ τὴν Τριπολίτιδα. – 716. Συγκροτεῖται ἡ Βαλκανική συμμαχία. – 718. Ξεσπάει ὁ πρῶτος βαλ- κανικὸς πόλεμος. – 719. Ιδρύεται τὸ ἀλβανικὸ κράτος. Δεύτερος βαλκανικὸς πόλεμος. – 724. Ὁ ἀνταγωνισμός στοὺς ἐξοπλισμούς. Τὰ πολεμικά στρατηγικά σχέδια τῶν δυνάμεων. – 727. Ο Φραγκίσκος - Φερδινάνδος δολοφονεῖται στὸ Σεράγιεβο.
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ. Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ. ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΟΥ ΤΣΑΡΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΧVΙ. Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙ- ΡΗΣΕΩΝ (ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1914 - ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1917 )
1. Ο πόλεμος ἀρχίζει. Η 11 Διεθνής χρεοκοπεί.
Ο πόλεμος ἀρχίζει νὰ γίνεται ται παγκόσμιος. 736. H προδοσία τῆς ΙΙ Διεθνούς. Η ἐπαναστατικὴ πλατφόρμα τῶν μπολσεβίκων.
2. Οἱ πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις τοῦ 1914.
Οἱ ναυτικὲς πολεμικὲς δυνάμεις. – 744. Οἱ ἐπιχειρήσεις στὸ δυτικὸ εὐρωπαϊκὸ μέτωπο. – 746. Τὸ ἀνατολικό εὐρωπαϊκό θέατρο πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων. 749. – 750. Το μέτωπο τοῦ Καυ- Τὸ αὐστροσερβικό μέτωχειρήσεις στὸ ἔδαφος τοῦ Ιράν. – Ὁ πόλεμος στὴ θάλασσα. – 751. Τὰ ἀποτελέσματα τοῦ πολέμου τοῦ 1914.
3. Οἱ πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις τοῦ 1915.
Τὸ ἀνατολικὸ εὐρωπαϊκό θέατρο πολεμικῶν ἐπιχειρή σεων. – 755. Τὸ δυτικὸ εὐρωπαϊκὸ θέατρο πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων. 756. Ἡ ἐκστρατεία στὰ Δαρδανέλλια Ἰταλία παίρνει μέρος στὸν πόλεμο. Η μάχη στὸν ποταμὸ Ἰζόντσο. – 758. Η Βουλγαρία παίρνει μέρος στὸν πόλεμο. Τὸ βαλκανικό μέτωπο. – 760. Τὸ καυκασιανό μέτωπο. Οἱ πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις στὸ Ιράκ, στὴ Συρία καὶ στὴν ᾿Αφρική. – 761. Ο πόλεμος στη θάλασσα. - Τὰ ἀποτελέσματα τοῦ πολέμου στὰ 1914. Τὰ σχέδια τῶν ἐμπολέμων στὶς ἀρχὲς τοῦ 1916.
4. Οἱ πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις στὰ 1916 - 1917.
Ἡ μάχη τοῦ Βερντὲν καὶ οἱ ἐπιχειρήσεις στὸν ποταμὸ Σόμ. – 764. Τὰ ρωσικὰ στρατεύματα ἐπιτίθενται. - 766. Η Ρουμανία παίρνει μέρος στὸν πόλεμο. Η πολε- μική δράση στὸ ρουμανικό μέτωπο. 767. Τὸ ἰταλικό καὶ τὸ βαλκανικὸ μέτωπο. – 768. Τὰ ἔξω ἀπὸ τὴν Εὐ- ρώπη θέατρα πολέμου. – Η ναυμαχία τῆς Γιουτλάν δης. – 769. Τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἐκστρατείας τοῦ 1916 καὶ τὰ σχέδια τῶν ἐμπόλεμων συνασπισμῶν γιὰ τὸ 1917.
- 771. Οἱ πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις στὰ 1917.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΧVΙΙ. ΟΞΥΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΑΝΤΙΘΕ- ΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΜΠΟΛΕΜΩΝ ΚΡΑΤΩΝ.
1. Ἡ ἐσωτερική κατάσταση στις κυριότερες Ιμπεριαλι στικές χώρες.
Γερμανία. 789. 797. Γαλλία. καθίστρουγγαρία 791. Αγγλία 810. Ιταλία. 812. Ενωμένες Πολιτείες τῆς ᾿Αμερικής.
2. ᾿Αποικιακές καὶ ἐξαρτημένες χώρες.
Οξύνονται ol ἀντιθέσεις ἀνάμεσα στις μητροπόλεις καὶ στις ἀποικίες. – 826. Τουρκία. – 821, Ιράν. – 824. Κίνα. 830, Ινδίες.
3. Οἱ «εἰρηνικοὶ ἐλιγμοί» τῶν ἱμπεριαλιστικών κρατών, » Τὰ αἴτια τῆς στροφῆς πρὸς τὴν εἰρήνη. - 833. Οἱ « el- ρηνικές » προτάσεις τῶν κεντρικών δυνάμεων καὶ τῶν Ενωμένων Πολιτειῶν τῆς ᾿Αμερικῆς,
1. Ὁ ἀγώνας τῶν μπολσεβίκων γιὰ τὴ συσπείρωση τῶν ἀριστερῶν στοιχείων στὸ διεθνές ἐργατικό κίνημα.
Ἡ λενινιστική θεωρία τῆς σοσιαλιστικῆς ἐπανάστασης. 837. Οἱ συνδιασκέψεις τῶν διεθνιστῶν στὸ Τσίμερ- βαλντ καὶ στὸ Κίνταλ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΧVΙΙΙ. ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΣΑΡΙΚΗΣ ΜΟ- ΝΑΡΧΙΑΣ. ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ KI- ΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΕΜΠΟΛΕΜΕΣ ΜΠΟΛΕΜΕΣ ΧΩΡΕΣ. Η ΡΩΣΙΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΤΗ ΣΟ-
ΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
1. Ἡ ἀστικοδημοκρατικὴ ἐπανάσταση τοῦ Φεβρουα ρίου.
Ἡ ἐξέγερση στὴν Πετρούπολη. – 846. Η νίκη τῆς ἐπανάστασης. – 849. Σχηματίζονται τὰ Σοβιέτ τῶν ἀντιπροσώπων τῶν ἐργατῶν καὶ στρατιωτῶν. – 853.
Σχηματίζεται Προσωρινή κυβέρνηση. Διαρχία.
2. Ἡ ἐπίδραση τῆς ἐπανάστασης τοῦ Φεβρουαρίου στὴν ἀνάπτυξη τοῦ ἀντιπολεμικοῦ κινήματος στὶς ἐμπόλεμες χώρες.
Ἡ ἐπανάσταση στὴ Γερμανία ὡριμάζει. – 862. Τὸ ἐπα- ναστατικό κίνημα στην Αυστρουγγαρία. – 864. Ο ἀπεργιακὸς ἀγώνας στὴν ᾿Αγγλία. Ἡ ἀντιπολεμικὴ διά- σκεψη τοῦ Λήδς. – 865. Ὁ ἀντιπολεμικὸς ἀγώνας τῶν ἐργατῶν καὶ στρατιωτῶν στὴ Γαλλία. - 867. Τὰ γεγο νότα τοῦ Τουρίνου.
3. Ἡ Ρωσία στὴν περίοδο ποὺ συντελεῖται τὸ πέρασμα ἀπὸ τὴν ἀστικοδημοκρατικὴ ἐπανάσταση στὴ σοσιαλι στική.
Τὸ μπολσεβίκικο κόμμα ὕστερα ἀπὸ τὴν ἐπανάσταση τοῦ Φεβρουαρίου. Οι «θέσεις τοῦ ᾿Απριλίου» τοῦ Β. Ι. Λένιν. – 875. Ξεσπάει κρίση στὴν Προσωρινή κυβέρ νηση -878. Η κυβέρνηση συνασπισμοῦ στὴν ἐξουσία. – 880. "Άνοδος τοῦ ἐπαναστατικοῦ κινήματος τῶν μα- ζῶν. - 884. Το πρώτο συνέδριο τῶν Σοβιέτ. Η διαδή λωση τοῦ Ἰουνίου. νίου. – 887. Η κρίση τοῦ Ἰουλίου. Τὸ τέλος τῆς διαρχίας. – 891. Το νι συνέδριο τοῦ μπολ σεβίκικου κόμματος. Η γραμμή προετοιμασίας τῆς ἔν- οπλης εξέγερσης. – 893. Το παρξικόπημα τοῦ Κορνί λοφ συντρίβεται. – 897. Η πανεθνική κρίση ωριμάζει.
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤТАРТО
ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΧΙΧ. Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΙ Η ΦΥΣΙΟΓΝΩΣΙΑ ΑΠΟ ΤΑ 1871 ΩΣ ΤΑ 1917.
1. Η τεχνική.
Ἡ ἐφαρμογὴ τῆς ἠλεκτρικῆς ἐνέργειας στη βιομηχα νία. – 911. Τελειοποιοῦνται οἱ ἀτμοκινητῆρες καὶ οἱ κινητῆρες ἐσωτερικής καύσης. - - 913. "Ηλεκτροφωτι σμός. Το τηλέφωνο. – 914. Ἡ ἐφεύρεση τοῦ ἀσυρμά του. Γέννηση τῆς ἠλεκτρονικῆς. Οργάνωση τῆς ἠλεκτρο- τεχνικής βιομηχανίας. – 916. ᾿Αναπτύσσεται ἡ μεταλ- λουργία. – Η χημική τεχνολογία. – 917. Μεταφορές. – 919. ᾿Αεροπλοΐα καὶ ἀεροπορία. – 920. "Εφευρί σκονται ὁ φωνογράφος καὶ ὁ κινηματογράφος. – Οργά νωση τῆς μαζικής παραγωγῆς. – 922. ῾Η ἀγροτικὴ οἱ- κονομία. – ᾿Αναπτύσσονται τὰ πολεμικὰ τεχνικά μέσα.
2. Φυσιογνωσία.
Φυσική. – 933. Τὰ μαθηματικά. – 934. 'Αστρονομία. - 935. Χημεία. – 937. Βιολογία. 940. Ιατρική. - 941. Οἱ ἐπιστῆμες γιὰ τὴ γῆ. – 944. Τὰ φιλοσοφικά προβλήματα τῆς φυσιογνωσίας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΧΧ. Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΑΠΟ ΤΑ 1871 ΩΣ ΤΑ 1917.
1. Λογοτεχνία.
Τὰ βασικά γνωρίσματα τῆς ἀνάπτυξης τῆς παγκόσμιας λογοτεχνίας στα τέλη τοῦ 19. καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 20. αἰώνα. – 953. Η ρωσική λογοτεχνία. 966. Η λογο- τεχνία στοὺς ἄλλους λαούς τῆς Ρωσίας. 968. Γαλλία. – 976. Βέλγιο. – 978. ᾿Αγγλία. – 983. Σκανδιναβι - κὲς χώρες. – 986. Γερμανία. – 989. Αὐστρία. – 990. Ουγγαρία. – 992. Η πολωνική λογοτεχνία. – 993.
Η τσεχικὴ καὶ σλοβα ηκὴ λογοτεχνία. – 1994. Η σερ βική, ή κροατικά, Ρουμαλοβενική λογοτεχνία. Η α Βουλγαρία. Ισπανία. -10027. Ρουμανίας 998. Ιταλία – 1000 1002. Ἡ λατινοαμερικανική λογοτεχνία. 16 1003. Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής 1007. Κίνα – 1011. Ιαπωνία, 11015. Ιδίας - 1017. Άρα Κινή Ανατολή. – 1019. Ιράν. – 1020. Τουρκία.
2. Εἰκαστικὲς τέχνες καὶ ἀρχιτεκτονική.
Η τέχνη τοῦ « σαλονιού» καὶ τὸ μοντέρνο στύλ - 1025. Αναπτύσσεται ὁ ρομαντισμός. – 1029. Ἡ ἰδεο- λογικὴ πάλη στὴν τέχνη καὶ ἡ ἀναζήτηση καινούργιων μέσων καλλιτεχνικῆς ἔκφρασης. - 1032. Αρχιτέκτο νεχής – 1035. Παρουσιάζονται τὰ ἄκρα φορμαλιστικά ρελματα στὴν ἀστικὴ τέχνη.
3. Μουσική.
Η μουσική στις χώρες τῆς δυτικῆς καὶ τῆς βόρειας Εὐρώπης. -1040. – Ἡ μουσικὴ στὶς ἀνατολικὲς εὐ ρωπαϊκὲς καὶ βαλκανικές χώρες. – 1041. Η ρωσική μουσική.
4. Θέατρο
Οἱ « μάινινγκερ ». – 1046. Ο νατουραλισμός στο δυν τικὸ εὐρωπαϊκὸ θέατρο. - 1048. Ο ρεαλισμός στὸ δυτικό εὐρωπαϊκὸ θέατρο. – 1049. Τὸ ἔργο τοῦ Ράινχαρτ. 1050. Οἱ μοντερνιστικές κατευθύνσεις. – 1051. Η ρω- σικὴ θεατρικὴ τέχνη.
Χρονολογικὸς πίνακας.
Κατάλογος τῆς κυριότερης βιβλιογραφίας καὶ τῶν πηγῶν.
Ευρετήριο κυρίων ὀνομάτων (προσώπων ).
Ευρετήριο γεωγραφικῶν καὶ ἐθνικῶν ὀνομάτων.
Κατάλογος χαρτῶν.
Κατάλογος ἐγχρώμων εἰκόνων.
Κατάλογος εἰκόνων στὶς σελίδες τῶν μερῶν καὶ στὴν ἀρχὴ καὶ στὸ τέλος τῶν κεφαλαίων.