ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ ΣΤ1
Εἰσαγωγὴ στὸν ἕκτο [ΣΤΙ - ΣΤ2 ] τόμο.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι. Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ (1789-1794). 1. 'Η Γαλλία στις παραμονές τῆς ἐπανάστασης. Πῶς διαμορφώθηκε ἡ ἐπαναστατική κατάσταση. -
29. Οἱ γενικές συνελεύσεις μετατρέπονται σὲ συντακτική συνέλευση.
2. Ἡ ἐπανάσταση ἀρχίζει. ῾Η ἀπολυταρχία γκρεμίζεται.
Κυριεύεται ἡ Βαστίλλη. – 33. Η « εξέγερση έναν- τίον τῶν δημοτικῶν ἀρχῶν » καὶ τὸ ξεσήκωμα τῶν ἀγροτῶν. – 34. Ἡ « διακήρυξη τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ πολίτη ». - 36. Στις 5 καὶ 6 Οκτωβρίου ὁ λαὸς ξεσηκώνεται. – 37. Τὰ ἐκκλη- σιαστικά κτήματα δημεύονται. Ἡ ἀστική νομοθεσία τῆς συντακτικῆς συνέλευσης. - 38. Το έργατικό κίνη- μα. Ο νόμος ντὲ Σαπελιέ. - 40. Τὸ σύνταγμα τοῦ 1791. – 41. Λέσχες καὶ λαϊκὲς ἑταιρείες. Τὸ δημο- κρατικό κίνημα στὰ 1789 - 1791. – 42. Ὕστερα ἀπὸ τὴ φυγὴ τοῦ βασιλέως στὸ Βαρέν ξεσπάει πολιτικὴ κρίση. – 45. Η νομοθετική συνέλευση. – 46. Η πολιτική κατάσταση στη χώρα στὶς ἀρχὲς τοῦ 1792. 3. ᾿Αρχίζουν οἱ πόλεμοι τῆς ἐπανάστασης. Η μοναρ- χία στὴ Γαλλία καταλύεται.
Προετοιμάζεται ἐπέμβαση στὴν ἐπαναστατική Γαλ- λία. – 48. ᾿Αρχίζει ὁ πόλεμος μὲ τὴν Αὐστρία καὶ τὴν Πρωσσία. – 49. Στὶς 10 Αὐγούστου ξεσπάει λαϊ κὴ ἐξέγερση. Η μοναρχία ἀνατρέπεται. – 51. Η καινούργια ἀγροτική νομοθεσία. - 53. Η νίκη στὸ Βαλμί.
4. ῾Η ἐθνοσυνέλευση. Ἡ πάλη ἀνάμεσα στοὺς γιρον- δίνους καὶ στοὺς ἰακωβίνους.
'Η ἐθνοσυνέλευση ἀρχίζει τις ἐργασίες της. ᾿Ανακηρύσσεται ἡ Α' δημοκρατία. - 58. Ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ καταδικάζεται καὶ ἀποκεφαλίζεται. - 59. Συγχρο τεῖται ὁ πρῶτος συνασπισμὸς ἐναντίον τῆς ἐπαναστα- τημένης Γαλλίας. – 60. Χειροτερεύει ἡ οἰκονομικὴ κατάσταση τῆς χώρας καὶ ἐντείνεται ὁ πολεμικὸς ἀγώ νας. – 62. Οἱ γιρονδίνοι γίνονται συνένοχοι τῆς ἀντε πανάστασης. – 63. Ἡ ἐξέγερση τῶν λαϊκῶν μαζῶν στὸ Παρίσι ἀπὸ τὶς 13 Μαΐου ὣς τὶς 2 Ιουνίου τοῦ 1793.
5. Ἡ ἐπαναστατική δημοκρατική δικτατορία τῶν Ιακωβίνων.
Τὸ σύνταγμα τοῦ 1793. – 66. Η έπαναστατική κυ βέρνηση. – 68. Εφαρμόζεται γενικὸ ἀνώτατο όριο στὶς τιμές. Επαναστατική τρομοκρατία. -69. H ἄμυνα τῆς χώρας. – 72. Ἡ ἐπιστήμη καὶ ἡ τέχνη ἐξυπηρετοῦν τὴν ἐπανάσταση. – 74. Ἡ ἀντεπανά- σταση καὶ ἡ ἔνοπλη εξωτερική επέμβαση τσακίζονται. - 74. Η δικτατορία τῶν ἰακωβίνων περνάει κρίση. 77. Η πάλη μέσα στὶς γραμμὲς τῶν ἰακωβίνων. 83. Ἡ ἱστορικὴ σημασία τῆς γαλλικῆς ἐπανάστασης.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ. Η ΓΑΛΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΘΕΡ- ΜΙΝΤΟΡΙΑΝΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ. ΤΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΡΙΟ.
1. Η θερμιντοριανὴ ἀντίδραση.
Ἡ ἐσωτερικὴ πολιτικὴ τῶν θερμιντοριανῶν. – 87. Τὸ Μάιο καὶ τὸν ᾿Απρίλιο οἱ ἐργαζόμενοι τοῦ Παρι- σιοῦ ξεσηκώνονται. – 87. ῾Η ἀντίδραση καὶ οἱ ἐκ- δηλώσεις τῶν μοναρχικῶν δυναμώνουν. - 88. Η έξω τερική πολιτικὴ τῆς θερμιντοριανῆς ἐθνοσυνέλευσης. 90. Τὸ σύνταγμα τοῦ ἔτους ΙΙΙ [1795].
2. Τὸ διευθυντήριο.
Ὁ Γρ. Μπαμπέῳ καὶ ἡ « συνωμοσία στὸ ὄνομα τῆς ἰσότητας ». – 94. Ἡ πολιτικὴ τῆς « τραμπάλας ». – 95. Οἱ γαλλικὲς νίκες στὴν Ἰταλία καὶ ἡ εἰρήνη μὲ τὴν Αὐστρία. – 98. Ο δεύτερος ἀντιγαλλικός συνασπισμός. – 100. Τὸ πραξικόπημα τῆς 18ης Μπρυμαίρ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙΙ. Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 18. ΑΙΩΝΑ.
1. Η Αγγλία στὰ τέλη τοῦ 18. αἰώνα.
Ἡ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη. – 105. Τὸ δημοκρατικό κίνημα. – 108. Η εξέγερση στην Ιρλανδία. Οἱ ῎Αγ-
γλοι καταργοῦν κάθε ὑπόλειμμα ἀνεξαρτησίας.
2. Η γαλλικὴ ἐπανάσταση καὶ οἱ χῶρες τῆς ἠπειρω- τικῆς Εὐρώπης.
Ἡ ἐπανάσταση στο Βέλγιο. - 110. Ἡ μπαταβική δημοκρατία. – 110. Ἡ ἑλβετική δημοκρατία. – 111. Ὁ ἀντίχτυπος τῆς γαλλικῆς ἐπανάστασης στη Γερμα νία. – 112. Ο Γεώργιος Φόρτστερ καὶ οἱ δημοκρά- τες τῆς Μαγεντίας. – 114. Τὸ δημοκρατική κίνημα στὴν Αὐστρία καὶ Ουγγαρία. -- 114. Τὸ ἑνωτικὸ κί- νημα στὴν Ιταλία. Καινούργιες ιταλικές δημοκρατίες.
3. Ο δεύτερος καὶ τρίτος διαμελισμὸς τῆς Πολωνίας,
*Η οικονομική και με του 177, Πολωνία βοτερα έχει τὸν πρῶτο διαμελισμό του 170 εξέγερση στα 1794, συής της Πολωνίωτα 118. 'H Θαλαίος Κοσιούσκο, 119. Ο τρίτος διαμελισμός της Πολωνικδο 1. "Η Ρωσία στὰ τέλη του 18. αἰώνα. Ἡ ἐσωτερικὴ πολιτικὴ τοῦ Παύλου Α΄. – 121. Η εξωτερική πολιτική.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΗΑ ΤΟΥ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΠΟΛΕΜΩΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΛΕΟΝΤΕΙΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ,
1. Ἡ ὑπατεία καὶ ἡ αὐτοκρατορία του Ναπολέοντα. Ἡ ἐσωτερικὴ πολιτική τοῦ Ναπολέοντα στα 1799 - 1804. – 127. Η Γαλλία ἀγωνίζεται ἐναντία 199- δευτέρου ἀντιγαλλικοῦ συνασπισμοῦ. Ἡ εἰρήνη τῆς 'Αμιένης. 129. Ἡ Γαλλία γίνεται αὐτοκρατορία. – 129. Οἱ ναπολεόντειοι κώδικες. Ἡ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη τῆς Γαλλίας.
2. Οἱ κατακτητικοὶ πόλεμοι τοῦ Ναπολέοντα.
Ὁ ἀποικιακὸς ἐπεκτατισμὸς τῆς ᾿Αγγλίας. – 132. Η γαλλική ἐκστρατεία στὸν "/ "Άγιο Δομίνικο. Τουσέν Λουβερτούρ. -133. 'O τρίτος ἀντιγαλλικός σπισμός. συνα 136. Ο τέταρτος ἀντιγαλλικός συνασπι σμός. Η Η Πρωσσία συντρίβεται. – 138. Η συνθήκη τοῦ Τιλσίτ. – 138. Ὁ ἠπειρωτικὸς ἀποκλεισμός. – 140. Τὸ ἀποκορύφωμα τῆς δόξας καὶ τῆς ἀκμῆς τῆς ναπολεόντειας αὐτοκρατορίας.
3. Ἡ οθωμανικὴ αὐτοκρατορία στὶς ἀρχὲς τοῦ 19. αἰώνα. Ἡ Ὑπερκαυκασία ἐνσωματώνεται στη Ρωσία. Το έθνικοαπελευθερωτικό κίνημα στη Σερβία. – 144. Ἡ κατάσταση στὴν Αἴγυπτο. Ὁ Μωχάμετ ᾿Αλῆς ἀναγνωρίζεται τοποτηρητής τοῦ σουλτάνου. – 145. Ο ρωσοτουρκικός πόλεμος στὰ 1806 - 1812. Η συν- θήκη τοῦ Βουκουρεστίου. – 147. Ἡ Ὑπερκαυκασία προσαρτᾶται στη Ρωσία. - 150. ῾Ο ρωσοϊρανικὸς πόλεμος στὰ 1804-1813.
4. ᾿Αρχίζει ὁ ἀπελευθερωτικὸς ἀγώνας τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης ἐναντίον τῆς ναπολεόντειας Γαλλίας.
Ἡ ἐξέγερση στὴν Ἱσπανία. – 157. Η συνάντηση στὴν Ἐρφούρτη. – 157. Ὁ ἱσπανικὸς λαὸς ἀγωνί ζεται γιὰ τὴν ἀνεξαρτησία. Τὸ σύνταγμα τοῦ 1812. 159. Ολόκληρη ἡ Ἰταλία κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία τοῦ Ναπολέοντα. – 160. Οἱ μεταρρυθμίσεις στὴν Πρωσ- σία. – 161. Ὁ πόλεμος τοῦ 1809 καὶ τὸ ἐθνικοαπελευθερωτικό κίνημα στὴν Αὐστρία καὶ στὴ Γερμανία.
- 162. Η πολιτικὴ τοῦ Ναπολέοντα στὴν Πολωνία. 162. ῾Ο ἠπειρωτικὸς ἀποκλεισμός περνάει κρίση. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ν. Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ 1812. Η ΝΑΠΟΛΕΟΝ- ΤΕΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ KATAPPEEL
1. Η Ρωσία στὶς ἀρχὲς τοῦ 19. αιώνα.
Ἡ κοινωνικὴ καὶ οἰκονομικὴ πρόοδος.
2. Η καταστροφή τοῦ στρατοῦ τοῦ Ναπολέοντα στὴ Ρωσία,
Οἱ γαλλορωσικὲς ἀντιθέσεις ὀξύνονται. – 168. Ο Ναπολέων εἰσβάλλει στη Ρωσία. – 174. Τὰ ρωσικά στρατεύματα ἐγκαταλείπουν τὴ Μόσχα. – 175. Ο ρωσικός στρατός περνάει στὴν ἐπίθεση. – 177. Η ἱστορικὴ σημασία τῆς νίκης τῆς Ρωσίας στὸν πόλεμο τοῦ 1812.
3. "Η ναπολεόντεια αὐτοκρατορία καταρρέει. Τὸ ἐθνικοαπελευθερωτικό κίνημα στὴ Γερμανία προ- οδεύει. Ἡ Πρωσσία ξεσηκώνεται. – 180. Η έκτ στρατεία τοῦ 1813. – 181. Τὰ γεγονότα τοῦ 1814. Ὁ Ναπολέων παραιτεῖται. 183. Η παλινόρθωση τῶν Βουρβώνων. – 186. Οἱ « ἑκατὸ μέρες ».
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΙ. Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΥΓΕΝΩΝ - MONAP- ΧΙΚΩΝ* ΣΤΗ ΔΥΤ. ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΕΠΑ- ΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ 3η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 19.ΑΙ.
1. Τὸ συνέδριο τῆς Βιέννης καὶ ἡ Ἱερά συμμαχία. Τὸ συνέδριο τῆς Βιέννης καὶ οἱ ἀποφάσεις του. - 191. Συγκροτεῖται ἡ Ἱερὰ συμμαχία. Ἡ ἀντίδραση στὴν Εὐρώπη ὀργιάζει.
2. Οἱ ἀστικὲς ἐπαναστάσεις στὴν Ισπανία καὶ στὴν Ιταλία.
Ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1820 - 1823 στὴν Ισπανία. 198. Ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1820 - 1821 στὴ Νεάπολη καὶ στὸ Πεδεμόντιο.
3. Ἡ ἑλληνικὴ ἐπανάσταση.
Τὸ ἐθνικοαπελευθερωτικό κίνημα στὴν Ἑλλάδα. 203. Πῶς καὶ πότε ἄρχισε ἡ ἐπανάσταση. – 204. Ο ἑλληνικὸς λαὸς ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἀνεξαρτησία. 205. Ὁ ἐσωτερικὸς ἀγώνας στὴν Ἑλλάδα. Εἰσβάλ- λουν αἰγυπτιακὰ στρατεύματα. - 206. ᾿Επεμβαίνουν οἱ εὐρωπαϊκὲς δυνάμεις.
4. Ἡ Γαλλία στὰ χρόνια τῆς παλινόρθωσης.
Τὸ ἐπαναστατικὸ κίνημα στὶς ἀρχὲς τῆς 3ης δεκαετίας. – 208. Ο ιδεολογικὸς ἀγώνας ἐναντίον τῆς ἀντίδρα- σης. - 209. Ο πολιτικὸς ἀγώνας ὀξύνεται. – 210. Ἡ κοινωνικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη. – 211. Τὸ
* Λαλεμένα τυπώθηκε στὴ σελ. 189 μοναρχῶν.
Το ἐργατικό κίνημα. – 212. Οὐτοπικός σοσιαλισμός, 213. Σαὶν Σιμόν. – 214. Η σαινσιμονική σχολή. - 215. Κάρολος Φουριέ.
5. Η ᾿Αγγλία στὰ 1815 - 1830.
Οἱ ἐπιτυχίες στὴ βιομηχανική ανάπτυξη καὶ ἡ θέση τῆς ἐργατικῆς τάξης. – 220. Το δημοκρατικό κίνη μα στὰ 1815 - 1820. – 222. Οἱ μεταρρυθμίσεις στὰ 1820-1830.-223. Στὰ 1825 ξεσπάει βιομηχανική κρίση. Ὁ ἀγώνας γιὰ κοινοβουλευτική μεταρρύθμι ση. – 224. Ἡ ἀστικὴ ἰδεολογία. Ο Ρικάρντο. – 224 Μάλθους. – 225. Οὐτοπικός σοσιαλισμός. Ροβέρτος "Όουεν.
6. Η Γερμανία καὶ ἡ Αυστρία στὰ 1815 - 1830.
Τὸ οἰκονομικὸ σύστημα στὰ γερμανικά κράτη καὶ στὴν αὐστριακὴ αὐτοκρατορία. – 230. Ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς ἀντίδρασης στη Γερμανία. Οἱ ἀποφάσεις τῆς διάσκεψης τοῦ Κάρλσμπαντ. – 230. Η κλασική γερμανική φιλοσοφία. Χέγκελ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII. Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ. Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΣΤΩΝ. 1. ῾Η Ρωσία ὕστερα ἀπὸ τὸν πατριωτικό πόλεμο τοῦ 1812.
Ἡ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη στὰ 1812-1825.- 236.
Η φεουδαρχικὴ ἀντίδραση δυναμώνει.
2. Οἱ ρωσικὲς ἐπαναστατικὲς ἑταιρεῖες στὰ 1816- 1825.
Οἱ πρῶτες ἐπαναστατικὲς ὀργανώσεις στὰ 1816 - 1821. - 241. 'Η Νότια καὶ ἡ Βόρεια ἑταιρεία. 243. Προσπάθειες γιὰ ἕνα ἑνιαῖο πρόγραμμα καὶ μιὰ ἑνιαία τακτικὴ τῆς Νότιας καὶ τῆς Βόρειας ἑταιρείας.
3. Ἡ ἐξέγερση τῶν Δεκεμβριστῶν.
Ἡ ἐξέγερση τοῦ συντάγματος τοῦ Τσερνίγκοφ. - 251. Ἡ ἱστορικὴ σημασία τῆς ἐξέγερσης τῶν Δεκεμ βριστῶν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VIII. ΠΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΗΚΑΝ ΤΑ ΑΝΕΞΑΡ- ΤΗΤΑ ΚΡΑΤΗ ΣΤΗ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ.
Ἡ κοινωνικὴ καὶ οἰκονομικὴ κατάσταση. – 255. Οἱ συνθῆκες ὅπου ἀναπτύχθηκε τὸ ἀπελευθερωτικό κί- νημα στὶς ἱσπανικὲς ἀποικίες. - 260. Ο ἀπελευθερω τικὸς πόλεμος τῶν ἱστανικῶν ἀποικιῶν στὰ 1810- 1815. – 262. Μὲ τὴν ἥττα τῶν ἱσπανικῶν στρατευ- μάτων ἀπελευθερώθηκαν οἱ ἱσπανικὲς ἀποικίες. 265. Η Βραζιλία ἀποχωρίζεται ἀπὸ τὴν Πορτογα λία. – 266. Συμπεράσματα ἀπὸ τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν ἀνεξαρτησία τῶν λαῶν στὴ Λατινική Αμερική. Η σημασία του.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΧ. Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΤΑ 1830-1850.
1. Ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1830 καὶ ἡ ἀστικὴ μοναρχία στη Γαλλία.
Η Ιουλιανὴ ἐπανάσταση. - 273. Ἡ οἰκονομικὴ ἀνά- πτυξη στὰ 1830 - 1847. – 275. Η θέση τῶν έργα- τῶν καὶ τῶν ἀγροτῶν. 276. Οἱ ἐξεγέρσεις στη Λυών στὰ 1831 και 1834. – 279. Οἱ μυστικὲς ἐπα- ναστατικὲς ὀργανώσεις. Τὸ ἀπεργιακὸ κίνημα. 282 Διαδίδονται οἱ σοσιαλιστικές ιδέες. – 284. Ο μικρο- αστικός σοσιαλισμός τοῦ Λουδ. Μπλάν. Πέτρος Μπρουντόν. – 285. Στέφανος Καμπέ. – 286. O ἐπαναστατικὸς κομμουνισμός στὰ 1840 - 1850. Ντε- ζαμί. – 288. Η κρίση τῆς Ιουλιανῆς μοναρχίας ὡρι- μάζει.
2. Η βιομηχανικὴ ἐπανάσταση στὴν ᾿Αγγλία όλο- κληρώνεται. Τὸ κίνημα τῶν χαρτιστών.
Ο καπιταλισμὸς ἀναπτύσσεται. 292. Οἱ ταξικές ἀντιθέσεις ὀξύνονται. – 293. Τὸ έργατικὸ κίνημα. - 294. Η κοινοβουλευτική μεταρρύθμιση τοῦ 1832. – 297. Τὸ κίνημα τῶν χαρτιστῶν. Ἡ πάλη ἀνάμεσα στὰ δύο ρεύματα τοῦ χαρτισμοῦ. – 299. Τὸ χαρτιστικό κίνημα στὰ 1842 - 1847. – 302. Κυριαρχεῖ τὸ ἐλεύ- θερο ἐμπόριο. Ἡ ἐργοστασιακή νομοθεσία. – 303. Ἡ ἀγγλικὴ ἀποικιακή πολιτική. – 306. Στὸν Κα- ναδὰ ξεσπάει ἐξέγερση στὰ 1837-1838. - 307. Αυστραλία. – 308. Η Νότια Αφρική.
3. Η Γερμανία.
Ἡ βιομηχανικὴ ἀνάπτυξη. Ἡ θέση τῶν ἐργαζόμε μων. - 309. Τὸ ἐπαναστατικὸ καὶ ἀντιπολιτευτικὸ κίνημα. Η τελωνειακή ένωση. – 311. Ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς ἀντίδρασης στὸν ἰδεολογικό τομέα. 313. Οὐτοπικὸς σοσιαλισμός. Γουλ. Βάιτλιγκ. Ο « ἀληθινὸς σοσιαλισμός ». – 314. Ἡ ἐξέγερση τῶν ὑφαντῶν στὴ Σιλεσία.
4. Ἡ αὐστριακὴ αὐτοκρατορία.
Ἡ Αὐστρία ἀπὸ τὰ 1835 ὣς τὰ 1850. – 316. Οἱ τα-
ξικὲς καὶ ἐθνικὲς ἀντιθέσεις στην Ουγγαρία. – 317. Ἡ ἀνάπτυξη τοῦ καπιταλισμοῦ καὶ τὰ πρῶτα βή- ματα τοῦ ἐργατικοῦ κινήματος στὴν Τσεχία. – 317.
Η « σλαβικὴ ἀναγέννηση ». – 320. Στη Δυτική Γαλικία ξεσπάει στὰ 1846 ἀγροτικὴ ἐξέγερση.
5. Ἡ ἐπανάσταση τοῦ 1830 στὸ Βέλγιο. Ιδρύεται τὸ βελγικὸ κράτος.
Ἡ κυριαρχία τῆς ῾Ολλανδίας στὸ Βέλγιο. - 321. 'H
ἐπανάσταση τοῦ 1830. – 322. Επεμβαίνουν οἱ δυ νάμεις.
6. Τὸ ἐθνικοαπελευθερωτικὸ καὶ τὸ ἐπαναστατικό κίνημα στὴν ᾿Ιταλία. « Ριζορτζιμέντο ». Ἡ ἑταιρεία « Νέα Ιταλία ». – 324. H μετριοπαθής φιλελεύθερη παράταξη τοῦ ἐθνικοαπελευθερωτικοῦ κινήματος. - 325. Το κοι- νωνικὸ κίνημα ἀναπτύσσεται στὰ 1844-1847.
7. "Ισπανία.
Ο πόλεμος τῶν καρλιστῶν. – 332. ᾿Αναπτύσσεται ὁ καπιταλισμός.
8. Τὸ ἐθνικοαπελευθερωτικὸ κίνημα τοῦ πολωνικοῦ λαοῦ στὰ 1830-1850.
Τὸ ἐθνικοαπελευθερωτικό κίνημα στὸ ἱσπανικό βα-
σίλειο στὰ 1830-1831.335. 'Ἡ ἐξέγερση στὴν Κρακοβία στὰ 1846.
9. "Ελβετία.
Ὁ ἀγώνας γιὰ δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. – 337. Ὁ ἐμφύλιος πόλεμος. Τὸ σύνταγμα τοῦ 1846.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Χ. ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΔΟΥΛΟΠΑ- ΡΟΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΤΗΝ 4η ΚΑΙ ΤΗΝ 5η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 19. ΑΙΩΝΑ.
1. Ἡ ἀποσύνθεση τῆς δουλοπάροικης οἰκονομίας.
Ἡ ἀγροτικὴ οἰκονομία περνάει κρίση. – 342. ᾿Αρχί- ζει ἡ ἐργοστασιακή παραγωγή. – 346. ᾿Αναπτύσ σονται ἡ ἐσωτερικὴ ἀγορὰ καὶ τὸ ἐμπόριο μὲ τὸ ἐξω- τερικό. – 350. Οἱ ἰδιομορφίες στὴν οἰκονομικὴ ἀνά- πτυξη τῶν βαλτικῶν χωρῶν, τῆς Οὐκρανίας, τῆς Λι- θουανίας, τῆς Λευκορωσίας, τοῦ Καυκάσου, τῆς Σι- βηρίας καὶ τοῦ Καζακστάν.
2. Οξύνονται οἱ ταξικὲς ἀντιθέσεις.
᾿Αποσυντίθενται οἱ τάξεις στὴ φεουδαρχική κοινω- νία. – 356. Τὸ ἀγροτικὸ ἀντιφεουδαρχικό κίνημα. 357. Οἱ λαοὶ τοῦ Καυκάσου ἀγωνίζονται ἐναντίον τῆς φεουδαρχικῆς καὶ ἀποικιακῆς καταπίεσης. – 359.
Ἡ ἐσωτερικὴ πολιτικὴ τοῦ τσαρισμοῦ.
3. Η κοινωνικὴ σκέψη.
Τὸ κοινωνικὸ κίνημα ἀπὸ τὰ 1830 ὣς τὰ 1840. – 365 Η κοινωνικὴ σκέψη στὰ 1840 - 1850 ἀναζωογονεί ται. Οἱ σλαβόφιλοι καὶ οἱ φιλοδυτικοί. – 368. Ο Β. Γ. Μπελίνσκη προσανατολίζεται στὴ δημοκρατική ἐπαναστατικὴ ἰδεολογία. Οἱ « πετρασεφσκικοί ». – 371. Ἡ πρωτοπόρα κοινωνική σκέψη στοὺς λαούς τῆς Ρωσίας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΙ. Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΙΣ ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΙΣΟ ΤΟΥ 19. ΑΙΩΝΑ.
1. Ἡ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη τῶν ΕΠΑ. Οἱ ἀντικειμενικὲς προϋποθέσεις τῆς οἰκονομικῆς ἀνά- πτυξης τῶν ΕΠΑ. – 376. Τὸ ἔδαφος τῶν ΕΠΑ ἁπλώ- νεται καὶ ὁ πληθυσμὸς αὐξάνεται. – 379. Ιδιομορφίες στὴν οἰκονομικὴ καὶ κοινωνικὴ ἀνάπτυξη τῶν διαφό- ρων περιοχών. – 380. Στὴν ἀγροτικὴ οἰκονομία ὁ καπιταλισμὸς ἀναπτύσσεται μὲ « ἀμερικανικό τρό πο». - 382. Η βιομηχανικήὴ ἐπανάσταση στὶς βο- ρειοανατολικές περιοχές τῶν ΕΠΑ. – 383. Ανα- πτύσσονται οἱ μεταφορὲς καὶ τὰ μέσα συγκοινωνίας.
2. Η πολιτική ζωή. Τὸ ἐργατικό κίνημα. Οἱ ΕΠΑ ὕστερα ἀπὸ τὸν πόλεμο τῆς ἀνεξαρτησίας. – 386. Ο δεύτερος πόλεμος ἀνάμεσα στὴν ᾿Αγγλία καὶ στὶς ΕΠΑ. – 387. Τὰ πολιτικά κόμματα ἀντα- γωνίζονται. Οἱ δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις στὰ 1830-1840. 388. Ὁ ἀγώνας ἐναντίον τοῦ μονο- πωλίου τῆς Τράπεζας τῶν ΕΠΑ. Οἱ δουλοκτήτες καὶ τὸ προστατευτικό δασμολόγιο. – 390. Τὸ έργα- τικὸ κίνημα καὶ οἱ οὐτοπικοὶ σοσιαλιστὲς στὶς ΕΠΑ. 3. Ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῶν νέγρων ἀπὸ τὴ δουλεία.
Ἡ ἀνάπτυξη τῆς οἰκονομίας τῶν φυτειῶν καὶ ἡ δου- λεία στὶς νότιες πολιτεῖες. - 395. Ο συμβιβασμός γιὰ τὴν πολιτεία Μισούρι. – 395. Οἱ νέγροι - δοῦλοι ἀγωνίζονται γιὰ νὰ ἀπελευθερωθοῦν. – 396. Τὸ κί- νημα γιὰ τὴν κατάργηση τῆς δουλείας (abolition ). 398. Ιδρύεται τὸ κόμμα τῶν ὀπαδῶν τῆς ἐλεύ θερης γῆς (φρισόιλερς ).
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΙΙ. ΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΧΩ- ΡΕΣ ΤΗΣ ΕΓΓΥΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΣΤΑ 1830 - 1850.
1. Οἱ πόλεμοι τῆς Ρωσίας μὲ τὸ Ιρὰν καὶ τὴν Τουρ- κία στὰ τέλη τῆς 3ης δεκαετίας τοῦ 19. αἰώνα.
Ο ρωσοϊρανικὸς πόλεμος τοῦ 1826-1828. - 403. Δολοφονεῖται ὁ Γκριμπογιέντοφ. - 404. Ὁ ἀγώνας γιὰ τὸ Χεράτ. – 405. Προσπάθειες γιὰ μεταρρυ θμίσεις στὴν Τουρκία. Εκμηδενίζεται τὸ σῶμα τῶν γενιτσάρων. – 406. Ο ρωσοτουρκικὸς πόλεμος τοῦ 1828-1829.
2. Ὁ ἀγώνας τῆς Αἰγύπτου γιὰ τὴν ἀνεξαρτησία της καὶ ἡ ἐπέμβαση τῶν εὐρωπαϊκῶν δυνάμεων.
Ἡ Αἴγυπτος δυναμώνει στὰ χρόνια τοῦ Μωχάμετ ᾿Αλῆ. – 412. Η ρωσοτουρκική συνθήκη τοῦ 1833. – 413. Δεύτερη πολεμική σύγκρουση τοῦ Μωχάμετ ᾿Αλῆ μὲ τὸ σουλτάνο.
3. Τὸ «τανζιμάτ ».
Ἡ ἐπιρροὴ τῶν ξένων κρατῶν στὴν Τουρκία δυναμών νει. - 416. Το σουλτανικό rescriptum του 1839. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΙΙΙ. ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑ ΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΙΝΔΙΩΝ, ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΩΝ ΙΝΔΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ Τὸ Μαϊσούρ ἀγωνίζεται γιὰ νὰ γίνει ἀνεξάρτητο. Κα τακτᾶται ἀπὸ τοὺς ᾿Αγγλους. - 422. Οι "Άγγλοι και ταχτοῦν ἕνα τμῆμα τοῦ ᾿Λούντ. - 423. Οι "Αγγλοι διαλύουν τὸ μαρατικό κράτος. - 425. Το σύστημα τῆς ἀποικιακῆς διακυβέρνησης τῶν Ἰνδιῶν. – 427. Το σύστημα τῆς « μόνιμης φορολογίας » στὴ Βεγγάλη. – 429. Το σύστημα τῆς « κοινοτικής φορολογίας » στὶς βορειοδυτικὲς ἐπαρχίες. – 430. Το σύστημα « ραϊτβάρι » στὶς ἐπαρχίες Βομβάης καὶ Μαντράς. 430. Οἱ "Άγγλοι καταστρέφουν καὶ ληστεύουν τὶς ᾿Ινδίες. – 432. ῾Η ἀποικιοκρατικὴ ἐκπαιδευτικὴ που λιτικὴ τῶν ᾿Αγγλων. Ράμ Μόχαμ Ράι. – 433. Οἱ κατακτήσεις τῶν "Αγγλων στη Βιρμανία. Οἱ "Αγ- γλοι ἐπιτίθενται στὰ βορειοδυτικά τῶν Ἰνδιῶν καὶ στὸ ᾿Αφγανιστάν. – 436. Λαϊκές ταραχὲς ἐναντίον
τῆς ἀγγλικῆς κυριαρχίας. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΙV. Η ΚΙΝΑ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΙΣΟ ΤΟΥ 19. ΑΙΩ ΝΑ. Η ΚΙΝΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΙΣΟΑΠΟΙΚΙΑ.
Τὸ φεουδαρχικό σύστημα. - 439. Η θέση τῶν λαϊ κῶν μαζῶν. Οἱ ἀγρότες ξεσηκώνονται. – 441. O πρῶτος πόλεμος γιὰ τὸ ὅπιο. – 444. Η συνθήκη τοῦ Ναγκὶν καὶ τὸ « συμπληρωματικό πρωτόκολλο ». 445. Οἱ συνθῆκες ἀμερικανοκινεζικὴ καὶ γαλλοκινε ζικὴ τοῦ 1844. – 445. Στα 1851 ὑπογράφεται ἡ ρω- σοκινεζική συνθήκη στο Κουλτσά. – 446. Οἱ συνέ- πειες γιὰ τὴν Κίνα ἀπὸ τὸν πρῶτο πόλεμο γιὰ τὸ ὅπιο καὶ ἀπὸ τὶς ἑτεροβαρεῖς συνθήκες.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧV. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ. ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ ΚΑΙ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΕΝΓΚΕΛΣ
1. ῾Η νίκη τοῦ καπιταλισμοῦ στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη καὶ στὶς ΕΠΑ. ᾿Αρχίζει τὸ ἀνεξάρτητο ἐργατικὸ κίνημα.
᾿Αναπτύσσεται ὁ καπιταλιστικός τρόπος παραγωγῆς. – 451. Οἱ πρῶτες ἀνεξάρτητες ἐξεγέρσεις τοῦ προλε-
ταριάτου ἐναντίον τῆς ἀστικῆς τάξης.
2. Κάρλ Μαρξ καὶ Φρειδερίκος ῎Ενγκελς, οἱ θεμε λιωτὲς τοῦ ἐπιστημονικοῦ κομμουνισμού. ῾Ο Καρλ Μαρξ ἀρχίζει τὴν ἐπαναστατική του δράση. – 454. Ο Μάρξ περνάει ἀπὸ τὸν ἐπαναστατικό δημοκρατισμὸ στὸν κομμουνισμὸ καὶ ἀπὸ τὸν ἰδεαλισμὸ στὸν ὑλισμό. – 457. Ο Φρ. Ενγκελς ἀρχίζει τὴν ἐπαναστατική του δράση. - 458. Ο Κάρλ Μάρξ συναντᾶται μὲ τὸν "Ενγκελς. Αρχίζουν τὴν κοινή τους δράση. 459. Οἱ βασικές πηγὲς τοῦ μαρξισμού. Η μαρξιστική θεωρία ἐπανάσταση στὴν ἐπιστήμη. 3. Ὁ ἀγώνας τοῦ Κ. Μάρξ καὶ τοῦ Φ). Ενγκελς γιὰ νὰ ἱδρυθεῖ ἕνα ἐπαναστατικό προλεταριακό κόμμα. Ο Μάρξ καὶ ὁ Ενγκελς ἐπεξεργάζονται τὶς βάσεις τῆς καινούργιας ἐπαναστατικῆς θεωρίας. – 463. Η προπαγάνδα τοῦ ἐπιστημονικού κομμουνισμού. – 464. Η κομμουνιστική « Επιτροπή - Σύνδεσμος » τῶν Βρυξελλών.
4. "Ιδρύεται ἡ «"Ένωση τῶν κομμουνιστῶν ». Το « Μανιφέστο τοῦ κομμουνιστικοῦ κόμματος ». Τὸ « Μανιφέστο τοῦ κομμουνιστικοῦ κόμματος ». Τὸ πρῶτο προγραμματικό κείμενο τοῦ ἐπιστημονι κοῦ κομμουνισμοῦ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΕΙ, ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑ- ΤΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥ 1848 - 1849 ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.
1. Δημιουργεῖται ἐπαναστατικὴ κατάσταση. Ξεσπᾶνε λαϊκὲς ταραχές. – 473. Η πολιτική κατάσταση οξύνεται.
2. Ἡ ἐπανάσταση στη Γαλλία.
Οἱ μέρες τοῦ Φεβρουαρίου στο Παρίσι. – 476. Σχη ματίζεται ἡ προσωρινή κυβέρνηση. 477. Οἱ ξεση- κωμένοι ἀγωνίζονται γιὰ τὴν κόκκινη σημαία καὶ τὸ « δικαίωμα τῆς ἐργασίας ». 478. Οἱ δημοκρατικές κατακτήσεις τῆς ἐπανάστασης τοῦ Φεβρουαρίου. 479. Ἡ ἐσωτερικὴ πολιτικὴ τῆς προσωρινής κυβέρ- νησης. - 481. Η διεθνὴς ἀπήχηση τῆς ἐπανάστασης. 482. – Οἱ ἐκλογὲς γιὰ συντακτική συνέλευση. – 482. ῾Η ἀντίδραση δυναμώνει. Η διαδήλωση στὶς 15 Μα- του. – 484. Τὸν Ἰούνιο ξεσηκώνονται στὸ Παρίσι οἱ ἐργάτες. – 486. Γιατί ἡ ἐξέγερση τοῦ Ἰουνίου στὸ Παρίσι νικήθηκε. Ἡ ἱστορική της σημασία. – 487. Ἡ ἀντίδραση ὀργιάζει. Τὸ Δεκέμβριο τοῦ 1848 ἐκ- λέγεται ὁ πρόεδρος. 490. Τὸ δημοκρατικό κίνημα ἀναπτύσσεται τὴν ἄνοιξη τοῦ 1849. – 490. Η δια- δήλωση στὶς 13 Ιουνίου τοῦ 1849 στὸ Παρίσι καὶ ἡ ἥττα τῶν μικροαστῶν. – 491. Στὶς 2 Δεκεμβρίου γίνεται πραξικόπημα. Εγκαθιδρύεται ἡ δεύτερη αὐτοκρατορία.
3. Ἡ ἐπανάσταση στὴ Γερμανία.
Τὸ Μάρτιο τοῦ 1848 ξεσπᾶνε ἐπαναστάσεις. – 495. Οἱ ἀγροτικὲς ἐξεγέρσεις. – 496. Τὸ δημοκρατικό καὶ τὸ ἐργατικὸ κίνημα στὴν Πρωσσία ἀναπτύσσον- ται. Στὸ Μπάντεν ξεσπάει ἐξέγερση. – 497. Ἡ ἐξέγερ ση τῶν Πολωνῶν στὸ Πόζναν. - 498. Ἡ πρωσσική ἀντίδραση περνάει στὴν ἐπίθεση, - 498. Η δράση τοῦ Μάρξ καὶ τοῦ Ενγκελς στὴν ἐπανάσταση του 1848. 501. Ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Γέρμα- νίας. ῾Η δίαιτα τῆς Φραγκφούρτης. 503. Επανα- στατικές μάχες στη Γερμανία το φθινόπωρο τοῦ 1848. 504. Η νίκη τῆς ἀντεπανάστασης στὴν Πρωσσία. 500. Το δημοκρατικό στρατόπεδο χωρίζεται σὲ δύο παρατάξεις. – 506. Τὸ αὐτοκρατορικό σύνταγμα τοῦ 1849. – Το Μάιο τοῦ 1849 οἱ λαϊκὲς μάζες ξε σηκώνονται.
1. Ἡ ἐπανάσταση στὴν αὐστριακὴ αὐτοκρατορία.
Ἡ ἐπανάσταση στη Βιέννη. - 512. Στὴν Ουγγαρία ξεσπάει ἐπανάσταση. – 513. Στὴν Τρανσυλβανία ξεσπάει ἐπαναστατικό κίνημα. – 514. Η επανάσταση στὴν Τσεχία. Ἡ ἐξέγερση στην Πράγα. – 515. Το ἀπελευθερωτικὸ κίνημα στοὺς ἄλλους σλαβικούς λαούς. – 518. Τὸ αὐστριακό ράιχσταγ καὶ τὸ ἔργο του. Ἡ ἐξέγερση τῶν ἐργατῶν στις 21 καὶ στις 23 Αὐγούστου. – 519. Στις 6 Οκτωβρίου ξεσπάει στη Βιέννη λαϊκὴ ἐξέγερση. – 521. Η εξέλιξη τοῦ πολέ μου στὴν Ουγγαρία. Επεμβαίνει ὁ τσαρισμὸς καὶ συντρίβεται ἡ ούγγρικὴ ἐπανάσταση.
5. Ἡ ἐπανάσταση στὴν Ιταλία.
Πῶς ἄρχισε ἡ ἐπανάσταση. – 524. Ὁ ἀπελευθερω- τικὸς πόλεμος ἐναντίον τῆς αὐστριακῆς κυριαρχίας.
– 525. ῾Η ἀντεπανάσταση ἐπιτίθεται. Πραξικόπημα στὴ Νεάπολη. – 526. Οἱ πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις στὴ Βόρεια Ιταλία τὸ καλοκαίρι τοῦ 1848. - 527. 'H ἐπανάσταση ξαναφουντώνει. Στη Ρώμη ἀνακηρύσσε ται ἡ δημοκρατία. – 528. Ὁ ἐπαναστατικὸς ἀγώνας στην Τοσκάνη. – 529. Στὰ 1849 ἀρχίζει καινούργιος πόλεμος ἀνάμεσα στὸ Βασίλειο τῆς Σαρδηνίας καὶ στὴν Αὐστρία. – 530. Ἡ ἐπανάσταση νικιέται καὶ στὶς ἄλλες περιοχὲς τῆς Ἰταλίας.
6. Η' Αγγλία ἀπὸ τὰ 1848 ὣς τὰ 1849.
Τὸ κίνημα τῶν χαρτιστῶν δυναμώνει πάλι. – 532. Η διαδήλωση στις 10 ᾿Απριλίου τοῦ 1848. – 533. Ἡ ἱστορικὴ σημασία τοῦ χαρτισμοῦ. – 534. Τὸ ἐθνι κοαπελευθερωτικό κίνημα στὴν Ιρλανδία στὰ 1848.
7. Τὸ ἐπαναστατικὸ καὶ τὸ ἐθνικοαπελευθερωτικό κίνημα στὶς παραδουνάβιες ἡγεμονίες.
Τὰ ἐπαναστατικά γεγονότα στη Μολδαβία. - 536. Ἡ ἐπανάσταση στη Βλαχία.
8. Ἡ σημασία τῶν ἐπαναστάσεων στὰ 1848 - 1849 καὶ συμπεράσματα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧVII. Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ 1850 ΩΣ ΤΑ 1870.
'Η 'Αγγλία στη βιομηχανία ἔχει τὰ πρωτεῖα. – 546. Οἱ κοινωνικὲς ἀντιθέσεις δυναμώνουν. Η θέση τοῦ ἐργαζόμενου λαοῦ. – 547. « Τρειντ - γιουνιονισμός ». Δημιουργεῖται ἡ ἐργατικὴ ἀριστοκρατία. – 550. Οἱ συνεταιρισμοί. – 550. Η πολιτική ζωὴ στὴν ᾿Αγγλία. – 553. Ἡ ἐξωτερικὴ καὶ ἡ ἀποικιακὴ πολιτικὴ τῆς ᾿Αγγλίας. – 556. Η Ιρλανδία ἀγωνίζεται γιὰ ἀνε- ξαρτησία. Ἡ ἐξέγερση στὰ 1867. – Τὸ ἐργατικό κίνημα στὰ 1850-1870.- 558. Ὁ ἀγώνας γιὰ μιὰ δεύτερη ἐκλογική μεταρρύθμιση.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧVΙΙΙ. ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΠΑΜΠΙΣΤΩΝ
ΣΤΟ ΙΡΑΝ.
Τὸ Ἰρὰν παρακμάζει οἰκονομικά. – 565. Τὸ κίνημα τῶν μπαμπιστῶν. – 569. Οἱ ἐξεγέρσεις τῶν μπα- μπιστῶν στὸ Μαζαντεράν, στὸ Ζεντζὰν καὶ στὸ Νεῖ- ρίζ. – 572. Η μεταρρυθμιστικήὴ προσπάθεια τοῦ Ταγκὶ - χὰν ἀποτυχαίνει.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΙΧ. Η ΛΑ·Ι·ΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΙΣ ΙΝΔΙΕΣ ΤΗΝ 6η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 19. ΑΙΩΝΑ.
Ἡ ἐξέγερση τῶν σαντάλ. – 578. Οἱ προϋποθέσεις γιὰ ἐξέγερση στὶς βορειοδυτικὲς ἐπαρχίες καὶ στὸ Αούντ. – 579. Ὁ στρατὸς τῶν σιποι δύναμη κρού- σης τῆς λαϊκῆς ἐξέγερσης. - 580. Ἡ ἐξέγερση ξε- σπάει. – 583. Ἡ ἐξέγερση στὸ Κανπούρ καὶ στὸ ᾿Αούντ. – 586. Ἡ ἐξέγερση στὸ ᾿Αλαχαμπάντ. Μά- χες στὸ Κανπούρ καὶ στὸ ᾿Αούντ. – 588. Στὸ Δελχί οἱ σιπόι νικοῦνται. - 590. Τὸ τέλος τῆς ἐξέγερσης στὸ ᾿Αούντ. – 592. Τὸ σῶμα τοῦ Τάντα Τόωι ἀγω νίζεται. Τὸ τέλος τῆς ἐξέγερσης τοῦ 1857 - 1859. – 594. Τὰ αἴτια τῆς ἀποτυχίας τῆς ἐξέγερσης καὶ οἱ συνέπειες.