ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ Δ1
Εισαγωγὴ στὸν τέταρτο [Δ1-Δ2] τόμο
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1. H ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΣΧΕ ΣΕΩΝ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ ΤΟ 16. ΑΙΩΝΑ.
῾Η ἀνάπτυξη τῆς τεχνικῆς στὶς ἀρχὲς τοῦ 16. αἰώνα. - 33. Ἡ ἀνάπτυξη τοῦ κοινωνικοῦ καταμερισμοῦ ἐργα σίας καὶ τῆς ἐμπορευματικής παραγωγή - 37. H φεουδαρχική παραγωγὴ παρακμάζει καὶ ἀναπτύσσε ται ὁ καπιταλισμός. – 40. Η πρωταρχική συσσώ ρευση. – 42. Σχηματίζεται ἡ τάξη τῶν μισθωτῶν ἐρ- γατῶν. – 43. ᾿Αναπτύσσεται ἡ καπιταλιστική βιομη χανία. – 48. ῾Η ἀνάπτυξη τοῦ καπιταλισμού στὴν ἀγροτική οἰκονομία. – 50. ῾Η ἀνάπτυξη τοῦ καπι-
ταλισμοῦ στη Δυτική Εὐρώπη τὸ 16. αἰώνα. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ. ΟΙ ΛΑΟΙ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΑΦΡΙΚΗ. Οἱ πηγὲς γιὰ τὴ μελέτη τῆς ἱστορίας τῶν λαῶν τῆς ᾿Αφρικῆς. – 56. Οἱ λαοὶ τῆς ᾿Αφρικῆς στὶς ἀρχὲς τοῦ 16. αἰώνα. – 59. Το κράτος Γκάνα. – 61. Το κράτος Μάλι (Μέλε). – 63. Τὸ κράτος Σονγκάι. – 67. Τὰ κράτη Μόσι, Χάουσα καὶ Μπορνού. – 69. Οι πορτογαλικές κατακτήσεις στὴν ᾿Αφρική. – 71. Το κράτος Κόγκο. – 73. Τὰ κράτη ᾿Ανγκόλα καὶ Μονο- μοτάπα. – 74. Τὰ ἀραβικὰ σουλτανάτα στὴν ἀνατολικὴ ἀκτὴ τῆς ᾿Αφρικῆς. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ. ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΥΡΩΠΑ·Ι·ΚΟ ΑΠΟΙΚΙΣΜΟ, ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΚΑ- ΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ.
1. Η Βόρεια Αμερική.
Οἱ φυλὲς στὶς ἀρκτικὲς ἀκτές. – 77. Οἱ Ἰνδοὶ στὶς βορειοδυτικὲς ἀκτές. – 80. Οἱ Ἰνδοὶ στὸ ἀνατολικὸ τμῆμα τῆς Βόρειας ᾿Αμερικῆς. – 82. Οἱ δασικές κυ- νηγετικὲς φυλὲς τοῦ Καναδά. – 83. Οἱ Ἰνδοὶ τῶν Πρέρι (Prairies ). – 84. Οἱ Ἰνδοὶ τῆς Καλιφορνίας. – 84. Οἱ Ἰνδοὶ στις νοτιοδυτικές περιοχὲς τῆς Βόρειας ᾿Αμερικής. – 85. Ο πνευματικός πολιτισμὸς τῶν Ἰνδῶν τῆς Βόρειας ᾿Αμερικῆς.
2. Η Νότια καὶ ἡ Κεντρική ᾿Αμερική. Τὸ Μεξικό. Οἱ φυλὲς στὴ Γῆ τοῦ Πυρός. – 87. Οἱ Ἰνδοὶ τῆς πάμ- πας. – 88. Οἱ Ἰνδοὶ στὴν ᾿Ανατολικὴ Βραζιλία. - 90. Οἱ Ἰνδοὶ στὰ τροπικά δάση τοῦ λεκανοπεδίου τῶν ποταμῶν ᾿Αμαζόνιου καὶ Ὀρινάκου. – 91. Οἱ ἀρ χαῖοι λαοὶ στὸ Μεξικὸ καὶ στὴν Κεντρική Αμερική, - 92. Οἱ Μάγια. – 97. Οἱ Τολτέκοι τοῦ Τεοτιουα κάν. – 99. Οἱ Σαποτέκοι. – 100. Οἱ ἄλλοι λαοὶ τοῦ Μεξικού. – 101. Οἱ ᾿Αζτέκοι. – 102. Η οἰκονομία στοὺς ᾿Αζτέκους. – 103. Τὸ κοινωνικό σύστημα τῶν ᾿Αζτέκων. – 105. Η θρησκεία καὶ ὁ πολιτισμὸς τῶν ᾿Αζτέκων. – 106. Οἱ ἀρχαῖοι λαοὶ στὴν περιοχή τῶν "Ανδεων. – 107. Οἱ Τσίμπτσα η Μουίσκα. - 109. *Η θρησκεία. – 109. Οἱ Μουίσκα στις παραμονὲς τῆς ἱσπανικῆς κατάκτησης. – 110. Οἱ Κετσούα καὶ οἱ ἄλλοι λαοὶ τοῦ κράτους τῶν Ίνκα. – 113. Πῶς ἱδρύ θηκε τὸ κράτος τῶν Ἵνκα. – 113. Η οἰκονομία στοὺς Ινκα. – 116. Τὸ κοινωνικό σύστημα στοὺς Ίνκα. - 119. Η θρησκεία καὶ ὁ πολιτισμὸς στοὺς Ἵνκα. – 123. Τὸ τέλος τοῦ κράτους τῶν Ἴνκα. Οἱ πορτογαλικές κατακτήσεις.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑ- ΑΥΨΕΙΣ.
Η θαλασσοπλοΐα καὶ ἡ ἀκεανογραφία στοὺς λαούς τῆς ᾿Ασίας τὸ μεσαίωνα. – 133. ῾Η ἀνακάλυψη τοῦ θαλασσινοῦ δρόμου ἀπὸ τὴν Εὐρώπη στις Ινδίες καὶ στὴν ᾿Απω Ανατολή. – 138. ῾Η ἀνακάλυψη τῆς ᾿Αμε- ρικῆς καὶ οἱ ἱσπανικές κατακτήσεις. – 147. Οἱ ἀνα- καλύψεις στη Βόρεια Αμερικὴ καὶ στὴν Αυστραλία. – 148. Οἱ ρωσικές γεωγραφικὲς ἀνακαλύψεις τὸ 16. καὶ 17. αἰώνα. – 153. Οι συνέπειες ἀπὸ τὶς γεωγραφικὲς ἀνακαλύψεις στη Δυτική Ευρώπη.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ V. Η ΙΤΑΛΙΑ ΤΟ 16. ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΙΣΟ ΤΟΥ 18. ΑΙΩΝΑ.
Ἡ οἰκονομικὴ παρακμὴ τῆς Ἰταλίας. – 162. Η φε ουδαρχικὴ ἀντίδραση. – 165. Αρχίζουν οἱ ἱταλικοί πόλεμοι. – 165. Σαβοναρόλα. – 168. Η πιο πέρα ἐξέλιξη καὶ τὸ τέλος τῶν Ιταλικῶν πολέμων. – 169.
Οι λαϊκές μάζες ἀγωνίζονται ἐναντίον των ζώων κατα κτητών. 171. Τὰ ἀντιφεουδαρχικά λαϊκά κινήματα. – 172. Ο πολιτικός χάρτης τῆς Ιταλίας ύστερα από τὴν εἰρήνη τοῦ Καμπρεζί. - 173. Μακιαβέλι. Γ τσαρντίνι. – 175, "Η Ἰταλία κάτω ἀπὸ τὸν Ισπανική ζυγό. – 179. Ο παπισμός καὶ ἡ ἀντίδραση της καθα λικῆς ἐκκλησίας, - 180. "Ο Καμπανέλα. Η εξέγερση στὰ 1647 - 1048 στη Σικελία καὶ στὴ Νότια Ιταλία, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΙ. Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΑΝΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ (16. – ΑΡΧΕΣ 17. ΑΙΩΝΑ). Σάλλες
1. ᾿Ακμὴ καὶ παρακμὴ τοῦ πολιτισμοῦ τῆς ᾿Αναγέν νησης στὴν Ιταλία,
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι. - 188. Ραφαήλ Σάντι. 189. Μιχαήλ "Αγγελος Μπουαναρότι - 192. Λουδο βίκος ᾿Αριόστο. – 194. Το ουμανιστικό θέατρο, - 190 Ο οὐμανισμὸς περνάει κρίση. – 198. "H Beverla τὸ 16. αἰώνα. – 200. Η φεουδαρχικὴ καὶ καθολική ἀντίδραση. Τουρκουάτο Τάσο. – 202. Η τέχνη τῆς τελευταίας ᾿Αναγέννησης. - 204. Δημιουργεῖται ἐπαγ γελματικό θέατρο.
2. Η Ιταλική φιλοσοφία τὸ 16. καὶ στὸ πρῶτο μισό τοῦ 17. αἰώνα.
῾Η ἀρχαία κληρονομιά. - 207. Οι συζητήσεις γύρω στὸν Πλάτωνα καὶ στὸν ᾿Αριστοτέλη. - 209. Πιέτρο Πομπονάτσι. – 211. Η φιλοσοφία τῆς φύσης. - 211. Τζιρολάνο Καρντάνο. - 214. Μπερναρντίνο Τελέζιο. – 216. Πατρίτσι καὶ Καμπανέλα. – 217. Τζιορ
ντάνο Μπρούνο. - 219. Λουτσίλιο Βανίνι ΚΕΦΑΛΑΙΟ VΙΙ. Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ.
1. Η οἰκονομικὴ καὶ πολιτική κατάσταση στη Γερ μανία στὶς ἀρχὲς τοῦ 16, αἰώνα,
2. Ἡ ἀντιπολίτευση ἐναντίον τῆς φεουδαρχίας καὶ τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας μεγαλώνει.
Ἡ ταξική πάλη τῶν λαϊκών μαζῶν ὀξύνεται. Η δρά ση τῆς ὀργάνωσης «Αρβύλα». - 234. Ἡ ἀντιπολί τευση τῶν ἀστῶν πρὶν ἀπὸ τὴ Μεταρρύθμιση. - 236. Ἡ ἀντιπολίτευση τῶν γερμανῶν εὐγενῶν. – 236. Η καθολικὴ ἐκκλησία στη Γερμανία. – 238. Ο ούμανισμὸς στὴ Γερμανία. – 247. Η λογοτεχνία καὶ ἡ τέ- χνη στὴν περίοδο τῆς Μεταρρύθμισης.
3. Η Μεταρρύθμιση ἀρχίζει. Μαρτίνος Λούθηρος καὶ Τόμας Μίντσερ.
Ἡ πολιτικὴ κατάσταση στὴ Γερμανία στὰ πρῶτα χρό- νια τῆς Μεταρρύθμισης. – 255. Οἱ πρῶτες ἐκδηλώσεις τοῦ Μαρτίνου Λούθηρου. – 258. Τὸ στρατόπεδο τῆς Μεταρρύθμισης διασπᾶται. – 259. Τόμας Μίντσερ. - 261. Ο Λούθηρος περνάει μὲ τὸ μέρος τῶν ἡγεμό νων. - 263. Η κοινωνικὴ καὶ πολιτικὴ ἰδεολογία καὶ ἡ ἐπαναστατικὴ δράση τοῦ Μίντσερ.
4. Ο πόλεμος τῶν ἀγροτῶν.
᾿Αρχίζει ὁ πόλεμος τῶν ἀγροτῶν. Τὸ πρῶτο ἐπανα- στατικό πρόγραμμα τῶν ξεσηκωμένων. – 269. Ο πό- λεμος τῶν ἀγροτῶν στὴν "Ανω Σουηβία. – 270. Οἱ διάφορες τάσεις στὰ ἀγροτικὰ στρατόπεδα στὴν "Άνω Σουηβία ἀνταγωνίζονται. Τὰ «12 ἄρθρα ». – 274. Ο πόλεμος τῶν ἀγροτῶν στὴ Φραγκονία. Το πρόγραμμα τῆς Χάιλμπρον. – 277. Τὰ γεγονότα τοῦ πολέμου τῶν ἀγροτῶν στὴ Θουριγγία καὶ Σαξονία. - 279. Τὸ ὀλέθριο τέλος τοῦ μεγάλου πολέμου τῶν ἀγροτῶν.
5. Η Γερμανία ὕστερα ἀπὸ τὸ μεγάλο πόλεμο τῶν ἀγροτῶν.
Σεβαστιανὸς Φράνκ. – 282. Η κομμούνα τοῦ Μίν- τσερ. – 283. Τὸ κομμάτιασμα τῆς Γερμανίας δυνα- μώνει.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ VΙΙΙ. ΖΒΙΓΓΛΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΛΒΙΝΙΣΜΟΣ. Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.
1. Η Μεταρρύθμιση στὴν ῾Ελβετία.
Ιδρύεται ἡ Ελβετική ὁμοσπονδία. Η πολιτική της ὀργάνωση. – 291. Τὰ ὀρεινὰ καντόνια καὶ τὰ καντό νια τῶν πόλεων τὸ 16. αἰώνα. – 293. Τὸ πολιτικό σύσ τημα στὰ καντόνια. – 294. Η Ελβετία πρὶν ἀπὸ τὴ Μεταρρύθμιση. – 296. Ο Ούλριχ Ζβίγγλιος καὶ ἡ διδασκαλία του. - 297. Η ζβιγγλιανική μεταρρύθμι- ση στη Ζυρίχη. – 298. Ο κοινωνικὸς καὶ πολιτικὸς ἀγώνας στὴν ῾Ελβετία στὰ χρόνια τῆς ζβιγγλιανικῆς μεταρρύθμισης. – 301. Οἱ συνέπειες τῆς ζβιγγλιανιχῆς μεταρρύθμισης στην Ελβετία. - 302. Η Γενεύη χῆςν ἀπὸ τὴ μεταρρύθμιση. – 303. Ιωάννης Καλβίνος, H διδασκαλία του. - 305. Η 1 καλβινικὴ ἐκκλησία. 306. Οἱ πολιτικές ιδέες τοῦ Καλβίνου. – 307. Στὴ Γενεύη ἐφαρμόζεται ή καλβινική μεταρρύθμιση τη 308. Ἡ ἱστορικὴ σημασία τοῦ καλβινισμού.
2. Ἡ φεουδαρχικὴ ἀντίδραση καὶ ἡ ἀντιμεταρρύθμι ση στὴν Εὐρώπη.
Οἱ προϋποθέσεις τῆς ἀντιμεταρρύθμισης. – 310. Τὸ τάγμα τῶν ἰησουιτῶν. – 312. Η σύνοδος τοῦ Τρι δέντου καὶ ὁ παπισμός. – 313. Τὰ ἀποτελέσματα τῆς φεουδαρχικῆς ἀντίδρασης καὶ τῆς ἀντιμεταρρύθμισηςστὴν Εὐρώπη.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΧ. Η ΑΚΜΗ ΤΗΣ ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ.
1. Προβάλλουν τὰ πρῶτα στοιχεῖα τοῦ καπιταλισμοῦ καὶ ἐγκαθιδρύεται ἡ ἀπόλυτη μοναρχία.
Ἡ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη στὸ πρῶτο μισὸ τοῦ 16. αἰώνα. Οἱ μανιφακτοῦρες. – 318. Ἡ ἀνάπτυξη τοῦ ἐμπορίου. – 319. Κρατικὰ χρέη καὶ δανεισμός. – 320. Ιδιομορφίες στὸ σχηματισμὸ τῆς ἀστικῆς τάξης στη Γαλλία. – 322. Οἱ μισθωτοὶ ἐργάτες. – 323. Τὸ ἀγροτικὸ σύστημα καὶ ἡ θέση τῆς ἀγροτιᾶς. – 326. Οἱ γάλλοι εὐγενεῖς. – 329. Τὸ δυνάμωμα τῆς ἀπολυ- ταρχίας στὸ πρῶτο μισὸ τοῦ 16. αἰώνα. – 331. Οἱ ἱταλικοὶ πόλεμοι. 332. Τὰ λαϊκὰ κινήματα.
2. Οἱ ἐμφύλιοι πόλεμοι.
Οἱ προϋποθέσεις καὶ ἡ σημασία τῶν ἐμφυλίων πολέ- μων. – 337. ῾Η ἀνάπτυξη τοῦ καλβινισμοῦ. Οἱ οὔγε- νότοι καὶ οἱ καθολικοὶ ὀργανώνονται σὲ κόμματα. – 339. Οἱ ἐμφύλιοι πόλεμοι.
3. Ο θρίαμβος τῆς ἀπόλυτης μοναρχίας στη Γαλλία.
“Ἰστερα ἀπὸ τοὺς ἐμφυλίους πολέμους τὰ οἰκονομικά τῆς Γαλλίας ἀνορθώνονται καὶ ἡ μοναρχία στερεώνε ται. – 350. Ο φεουδαρχικὸς ἐμφύλιος πόλεμος ἀπὸ τὰ 1610 ὡς τὰ 1620. – 351. Η Γαλλία στὰ χρόνια τοῦ Ρισελιέ. – 354. Τὰ λαϊκὰ κινήματα ἀπὸ τὰ 1630 ὣς τὰ 1650. – 355. Διαμορφώνεται τὸ γαλλικὸ ἔθνος
4. Ο γαλλικός πολιτισμὸς τὸ 16. καὶ στὸ πρῶτο μισό τοῦ 17. αἰώνα.
Η γαλλική Αναγέννηση. – 356. Οὐμανιστὲς καὶ Μεταρρύθμιση. – 357. Κλεμάν Μαρό. – 357. Of pr ζοσπάστες ουμανιστές. – 358. Ραμπελαί. 360. O ἀγώνας τῆς πρωτοπόρας κοινωνικῆς σκέψης ἐναντίον τῆς ἀντίδρασης στὰ μέσα τοῦ 16. αἰώνα. – 361. 'Η « πλειάδα ». – 362. Η δημοσιολογία στὰ χρόνια τῶν ἐμφυλίων πολέμων. Ζὰν Μποντέν. - 362. Μοντένι (Montaigne). 364. Η γαλλική τέχνη καὶ ἀρχιτε κτονικὴ τὸ 16. αἰώνα. – 364. ᾿Ανταγωνισμὸς ἀνάμεσα στὶς τάσεις στὶς ἀρχὲς τοῦ 17. αἰώνα. Ἡ ἐπιτηδευ μένη λογοτεχνία. – 365. Η φιλοσοφία τοῦ Ντεκάρτ. – 367. Γκασέντι. – 369. Η αἰσθητικὴ τοῦ κλασικι- σμοῦ. – 370. Η πολιτική τῆς ἀπολυταρχίας στὸν Ιδεολογικό τομέα. – 370. Κορνέιγ. – 371. Πουσέν. – 372. Οἱ ρεαλιστικὲς τάσεις στὴ λογοτεχνία. - 372. Ἡ οὐτοπία τοῦ Σιρανὸ ντὲ Μπερζεράκ. – 373.
Ο ρεαλισμὸς στὶς εἰκαστικὲς τέχνες. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Χ. Η ΙΣΠΑΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 16. ΩΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΙΣΟ ΤΟΥ 17. ΑΙΩΝΑ.
1. Ἡ οἰκονομικὴ καὶ πολιτικὴ ἀνάπτυξη τῆς Ἱσπα- νίας στὸ πρῶτο μισὸ τοῦ 16. αἰώνα.
Τὸ ἀγροτικὸ σύστημα. – 378. Τὰ ἀγροτικὰ κινήματα τὸ 16. αἰώνα. – 379. Ἡ ἀνάπτυξη τῆς βιομηχανίας στὸ πρῶτο μισὸ τοῦ 16. αἰώνα. – 381. Ἡ βασιλεία τοῦ Καρόλου Α΄. Η θέση τῆς Ἱσπανίας στὸ κράτος τῶν ᾿Αψβούργων. – 383. Τὸ κίνημα τῶν κομμουνά- ρων. 388. Οἱ ἐξεγέρσεις στὴ Βαλένθια καὶ στὴ νῆσο Μαγιόρκα.
2. Η Ισπανία ἀρχίζει νὰ παρακμάζει.
Ἡ ἐσωτερικὴ καὶ ἐξωτερική πολιτικὴ τοῦ Φιλίππου. – 394. Ἡ οἰκονομικὴ παρακμὴ τῆς Ἱσπανίας. 398. Η Ισπανία στὸ πρῶτο μισὸ τοῦ 17. αἰώνα. 400. Τὰ λαϊκὰ κινήματα τὸ 17. αἰώνα. Ἡ ἐξέγερση στὴν Καταλωνία. – 401. Η Πορτογαλία ἀποσχίζε- ται. – 402. Ἡ ἐξωτερική πολιτικὴ τῆς ἱσπανικῆς ἀπολυταρχίας στὶς ἀρχὲς τοῦ 17. αἰώνα. Ἡ Ἱσπανία παίρνει μέρος στὸν τριακονταετή πόλεμο.
3. *Ο ἱσπανικὸς πολιτισμὸς στὴν περίοδο τῆς ᾿Ανα γέννησης.
Οἱ ἱσπανοὶ οὐμανιστὲς στὸ πρῶτο μισὸ τοῦ 16, αἰώ να. – 406. Η λαϊκή ποίηση. – 406, Η ουμανιστική ποίηση. – 408. Τὸ ἱσπανικό μυθιστόρημα. – 409. Μι ·κουὲλ Θερβάντες, – 411. Λούις ντε Γκόνγκορα. – 412. Φραγκίσκος ντὲ Βιλιέγκας. – 112. Τὸ ἱσπανικό θέατρο. – 413. Λόπε ντὲ Βέγκα. – 415. Οἱ δραμα τικοὶ συγγραφεῖς τῆς σχολῆς τοῦ Λόπε ντὲ Βέγκα - 415. Πέτρος Καλντερόν. - 417. ᾿Αρχιτεκτονική. – 418. Ζωγραφική. - 419. Ντιέγο Βελάσκεθ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΙ.
ΟΙ ΚΑΤΩ ΧΩΡΕΣ ΤΟ 16, ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΙΣΟ ΤΟΥ 17. ΑΙΩΝΑ.
1. Ἡ ἐπανάσταση στὶς Κάτω Χώρες.
Οἱ καπιταλιστικὲς σχέσεις ἀναπτύσσονται στὸ δεύ τερο μισὸ τοῦ 16. αἰώνα. – 427. Οἱ ταξικές δυνά- μεις στὶς παραμονὲς τῆς ἐπανάστασης. – 427. Εν- τείνεται ἡ ἱσπανικὴ καταπίεση στὸ δεύτερο μισὸ τοῦ 16. αἰώνα. – 429. Ἡ ἐπαναστατικὴ κατάσταση ώρι- μάζει. – 431. Τὸ εἰκονομαχικό κίνημα τοῦ 1566. – 432. Η τρομοκρατία τοῦ ᾿Αλμπα. – 434. Τὸ παρ- τιζάνικο λαϊκό κίνημα ἐναντίον τοῦ ἱσπανικοῦ δεσπο τισμοῦ. – 435. Η πολιτικὴ τοῦ πρίγκιπα τῆς Ὀράγ- γης καὶ τῶν εὐγενῶν μεταναστῶν. 437. Η εξέ γερση στὰ 1572 καὶ ἡ ἵδρυση τῆς ἀστικῆς δημοκρα- τίας στὶς βόρειες ἐπαρχίες. – 439. Ἡ ἐξέγερση στὰ 1576 καὶ ἡ «εἰρηνευτική συμφωνία τῆς Γάνδης ». – 441. Ἡ ταξική πάλη στις νότιες ἐπαρχίες ἐντείνε ται. – 443. Τὸ δημοκρατικό κίνημα στη Γάνδη. - 444. Ἡ ἔνωση τοῦ ᾿Αρὰς καὶ ἡ ἕνωση τῆς Οὐτρέχτης στὰ 1579. – 444. Ο Φίλιππος Β΄ ἐκθρονίζεται. - 445. Ἡ ἀποτυχία τῆς ἐπανάστασης στις νότιες ἐπαρ- χίες καὶ τὰ αἴτιά της. – 446. Ἡ δημοκρατία τῶν Ἑνωμένων Ἐπαρχιών στὰ τέλη τοῦ 16. αἰώνα, 447. Ἡ ἀνακωχὴ τοῦ 1609. – 448. Ο χαρακτήραςτῆς ἐπανάστασης στὶς Κάτω Χώρες. 2. Οἱ νότιες Κάτω Χώρες καὶ ἡ ᾿Ολλανδία στὸ πρῶ το μισὸ τοῦ 17 αιώνα.
Ἡ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη στην Ολλανδία. - 451. "Η πολιτικὴ ὀργάνωση στις Ενωμένες Επαρχίες. – 452. Η ταξική πάλη στὸ πρῶτο μισὸ τοῦ 17. αἰώνα. - 454. Οἱ πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις ξαναρχίζουν. Ἡ εἰ ρήνη τῆς Βετσφαλίας.
3. Ο πολιτισμὸς στὴν περίοδο τῆς ᾿Αναγέννησης στὶς Κάτω Χώρες.
Ο οὗμανισμὸς τὸ 16. αἰώνα. – 456. Οἱ στοὲς τῶν ρη- τορικῶν. – 457. Ἡ ζωγραφική στις Κάτω Χώρες τὸ 16. αἰώνα. – 458. Πέτρος Μπρέχελ ὁ Πρεσβύτερος. 459. Μουσική.
4. Ο πολιτισμὸς τῆς Φλάνδρας στὸ πρῶτο μισὸ τοῦ 17. αιώνα.
᾿Αρχιτεκτονική. – 460. Η φλαμανδική σχολή ζωγρα- φικῆς. Ροῦμπενς. – 462. Οἱ μαθητὲς τοῦ Ροῦμπενς. – 464. Τὸ ἀγροτικὸ εἶδος στὴν τέχνη.
5. Ὁ ὀλλανδικὸς πολιτισμὸς τὸ 17. αιώνα. Ἡ πολιτικὴ ἰδεολογία. – 467. Λογοτεχνία. – 468. ᾿Αρχιτεκτονική. – 468. Ζωγραφική. – 469. Φράνς Χάλς. – 471. Ολλανδική ζωγραφική (Peinture de Genre). 472. Ρέμπραντ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΙΙ. ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΚΑΠΙΤΑΛΙ- ΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ.
1. Οἱ κοινωνικο - οικονομικὲς ἀλλαγὲς στὴν ᾿Αγ- γλία τὸ 16. αἰώνα.
Ἡ ἀνάπτυξη τῆς βιομηχανίας. – 480. Τὸ προτσὲς τῆς πρωταρχικῆς συσσώρευσης. Αρχίζει ἡ ἀγροτική ἐπανάσταση στὴν ὕπαιθρο. – 486. Στὸ κοινωνικό σύσ τημα τῆς ᾿Αγγλίας τὸ 16. αἰ. γίνονται ἀλλαγές. 490. Ἡ ἀγροτιὰ στὴν ᾿Αγγλία ἀγωνίζεται νὰ πάρει γῆ. – 493. Ἡ αἱματηρή νομοθεσία ἐναντίον τῶν ἀπαλλοτριωμένων. Οἱ ἐργάτες στις μανιφακτοῦρες. - 495. Ἡ ἀνάπτυξη τοῦ ἐμπορίου.
2. Ἡ ἐσωτερικὴ καὶ ἡ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῆς ᾿Αγγλίας.
Ἡ ἀπολυταρχία τῶν Τυδόρ. – 498. Η Μεταρρύθμι- ση στὴν ᾿Αγγλία. – 501. Ἡ πολιτικὴ τῶν Τυδόρ. 504. Ἡ Σκωτία τὸ 16. αἰώνα. – 507. Η 'Αγγλία ἀγωνίζεται ἐναντίον τῆς Ἱσπανίας. - 513. 'Η 'Αγ-
γλία ὑποτάσσει την Ιρλανδία. Οἱ Ιρλανδοί γίνονται μαζικά ἀκτήμονες. - 517. Οἱ σχέσεις τῆς ᾿Αγγλίας μὲ τὴ Ρωσία τὸ 16, αἰώνα. – 519. Οἱ κοινωνικές λίας θέσεις στὴν ᾿Αγγλία στὰ τέλη τοῦ 16, καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 17. αἰώνα ὀξύνονται. – 521. Διαμορφώνετααγές ἀγγλικὸ ἀστικὸ ἔθνος.
3. Ο πολιτισμὸς τῆς ᾿Αναγέννησης στὴν ᾿Αγγλία. Ὁ ἀγγλικὸς οὐμανισμός. – 523. Η « Οὐτοπία η τοῦ Θωμᾶ Μώρ. – 525. Η τελευταία περίοδος τοῦ οὐ μανισμοῦ. – 525. Τέχνη. – 526. Ποίηση καὶ πεζο γραφία. – 527. Τὸ θέατρο καὶ τὸ δράμα. – 531. 03- ίλλιαμ Σαίξπηρ. – 535. Τὸ ἀγγλικό δράμα ὕστερα ἀπὸ τὸν Σαίξπηρ. – 535. Η φιλοσοφία στὴν περίοδο τῆς ᾿Αναγέννησης.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΙΙΙ. ΟΙ ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟ 16. ΩΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΙΣΟ ΤΟΥ 17. ΑΙΩΝΑ.
1. Δανία.
Στὰ χρόνια τοῦ Χριστιανοῦ Β΄ δυναμώνει ἡ βασιλική ἐξουσία. – 543. Ο ταξικὸς ἀγώνας ὀξύνεται. Η «δια- μάχη ἀνάμεσα στὶς κομιτεῖες ». Ἡ Μεταρρύθμιση. - 544. Η Δανία ἀγωνίζεται γιὰ νὰ κυριαρχήσει στὴ Βαλτική. – 546. Ἡ Δανία στὶς ἀρχὲς τοῦ 17. αἰώνα.
2. Σουηδία,
Η Μεταρρύθμιση. Εξωτερικὸς ἐπεκτατισμός. – 551. Εντείνεται ἡ φεουδαρχικὴ καταπίεση στὸ πρῶτο μισό τοῦ 17. αἰώνα. Οἱ κάτοικοι τῶν πόλεων καὶ οἱ ἀγρότες ἀγωνίζονται ἐναντίον τῶν φεουδαρχῶν. – 552. H ἀνάπτυξη τῶν καπιταλιστικῶν σχέσεων. Η σουηδική κατακτητική πολιτική.
3. Φινλανδία.
Ἡ Φινλανδία τὸ 16. αἰώνα. – 556. Ο «πόλεμος τῶν ροπάλων » (1596 - 1597 ). – 557. Η Φινλανδία ὑπο τάσσεται στὴν κατακτητική Σουηδία.
4. Νορβηγία.
5. Η Ισλανδία ὑποτάσσεται στὴ Δανία. . Ο πολιτισμός στὶς Σκανδιναβικές χώρες. 6
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΙV. ΤΟ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΙΑΣ.
Ἱδρύεται τὸ αὐστριακό πολυεθνικό κράτος. – 568. Ἰδιομορφίες στὴν οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη τῶν αὐστρια- κῶν περιοχῶν. – 573. Ὁ ταξικὸς ἀγώνας. – 576. Η διοικητική μεταρρύθμιση τοῦ Φερδινάνδου Α΄. Η καθολικὴ ἀντίδραση στὴν Αυστρία στὰ τέλη τοῦ 16. καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 17. αἰώνα. – 577. ῾Η ἀγροτική ἐξέγερση στὰ 1595-1597.- 578. Ἡ Αὐστρία στις ἀρχὲς τοῦ 17. αἰώνα. – 579. Η Αὐστρία στὶς ἀρχὲς τοῦ τριακονταετοῦς πολέμου. Ἡ ἐξέγερση τοῦ 1626.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧV. Η ΤΣΕΧΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΑΨΒΟΥΡΓΩΝ.
Ἡ ταξική πάλη. – 586. Η Τσεχία ἐνσωματώνεται στὴ μοναρχία τῶν ᾿Αψβούργων. - 586. Η εξέγερση τοῦ 1547. – 590. Δυναμώνει ἡ φεουδαρχικὴ ἀντί- δραση καὶ στὸ δεύτερο μισὸ τοῦ 16. αἰ. ἀρχίζει ἡ οἰ- κονομικὴ παρακμὴ τῆς Τσεχίας. – 592. Ὁ κοινω νικὸς καὶ ἐθνικὸς ἀγώνας ἐντείνεται στὰ τέλη τοῦ 16. καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 17. αἰώνα – 595. Τὰ γενικά αἴτια τοῦ ἀντιαψβουργικοῦ κινήματος τοῦ 1618. – 596. 'Ο τσεχικός πολιτισμὸς στὴν περίοδο τῆς ᾿Αναγέννησης.