Theorie Communiste

“Ο λαϊκισμός ορίζεται κατ' ουσίαν ως η θέληση κατάργησης, εντός της πολιτικής, της διάκρισης μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής. Ενάντια στη δημοκρατία, ο λαϊκισμός αρνείται να αναγνωρίσει τις αντιφάσεις και τις ρωγμές της κοινωνίας ως αναπόσπαστες από αυτή και να δεχτεί τον κατευνασμό τους μέσα στο Κράτος με την πολιτική διαμεσολάβηση. Για τον λαϊκισμό, η κοινωνία αποτελεί μια κοινότητα άμεσα μεταφερμένη και εκπροσωπημένη ως τέτοια μέσα στο Κράτος. Η κοινότητα είναι ο λαός ενάντια στις κοινωνικές τάξεις από τη μία και τον πολίτη από την άλλη. Εντούτοις, ο λαός ως κοινότητα δε συνιστά κράτος, δεν είναι κάτι δεδομένο το οποίο θα έπρεπε να οικοδομηθεί με την επανένωση και τη συμφιλίωση αυτού που ήταν προηγουμένως διαιρεμένο: κοινωνίας και θρησκείας, δημόσιου και ιδιωτικού, οικονομίας και ηθικής, τεχνικής και πολιτιστικού, μαζών και ελίτ, εργασίας με το κεφάλαιο και το έθνος κ.α. Ο λαϊκισμός, ως πολιτικό και κοινωνικό κίνημα, συγκροτείται στα όρια των αγώνων του προλεταριάτου και στρέφεται εναντίον του. Είναι η δράση του προλεταριάτου μέσα στους διεκδικητικούς αγώνες και την πίεση προς το Κράτος -όπως επίσης στην παρούσα φάση η αδυνατότητα αυτής της δραστηριότητας να υπάρξει σύμφωνα με τις ανάγκες συμφέροντα της- που παράγει τον λαό. Και ο λαός, ο οποίος δεν αποδέχεται τις αντιφάσεις, τις συγκρούσεις και τα ρήγματα στο εσωτερικό του, στρέφεται ενάντια στο προλεταριάτο, θα ήταν εντελώς αφελές να μη σημειωθεί πως, μετά την εξαφάνιση της πλαισίωσης από την εργατική κοινότητα, το Εθνικό Μέτωπο πετυχαίνει πολύ καλά αποτελέσματα ακριβώς σε αυτές τις περιφέρειες, όπου κάποιες φορές, οι προλετάριοι αγωνίστηκαν με πολύ τρόπο στο κλείσιμο επιχειρήσεων, στις απολύσεις και για τη διεκδίκηση μεγαλύτερων αποζημιώσεων."