1. Η αντεπανάσταση των αφεντικών ως απάντηση στην κρίση
2. Το κράτος έκτακτης ανάγκης και η αστυνομική διαχείριση των κινητοποιήσεων
3. Η κατάσταση του κινήματος και η ανάδυση της νέας υποκειμενικότητας
4. Μερικές σημειώσεις για το τριήμερο (15 και 28-29/6)
5. Πρώτα συμπεράσματα από τις κινητοποιήσεις των πλατειών
Από την πιο απλή ανάγκη για επικοινωνία και το σπάσιμο της μοναξιάς, μέχρι την ανάγκη για ανάληψη πρωτοβουλιών και συμμετοχή στις ομάδες εργασίες και δράσης, στην οργάνωση των διαδικασιών και στις διαδηλώσεις, στο Σύνταγμα και στις άλλες πλατείες αναδύθηκε μια νέα κοινωνικότητα, ένα νέο κοινό που αναζητά να συμμετέχει στις αποφάσεις που το αφορούν και στην διανομή του κοινού πλούτου που παράγει, με όρους ισότητας και ελευθερίας. Και είναι αυτή η κίνηση προς το κοινό, μια κίνηση γεμάτη από την χαρά του συλλογικού: ακόμα και τις μέρες που οι ορδές των μπάτσων έπνιγαν με χημικά την πλατεία Συντάγματος, ο κόσμος γιόρταζε. Όχι από άγνοια κινδύνου, αλλά από αυτή την χαρά του μοιράσματος, αυτού του συντακτικού στοιχείου της κοινότητας και (άρα) του κομμουνισμού και της αυτονομίας.