"...και να παύση η εκμετάλλευσις του ανθρώπου από τον όμοιον του..."

Η μπροσούρα αυτή εκδόθηκε με αφορμή το θάνατο του αγωνιστή Γιάννη Ταμτάκου σε ηλικία 100 ετών τον Γενάρη που μας πέρασε στη Θεσσαλονίκη. Ένας μικρός φόρος τιμής σε έναν άνθρωπο που έζησε σύμφωνα με τις ιδέες του, με μοναδικό γνώμονα το κοινωνικό συμφέρον και σε καμία περίπτωση προσωπικά, κομματικά ή ιδιοτελή αφέλη

Η αναφορά της μπροσούρας σε αγωνιστές και εργατικές διεκδικήσεις της εποχής του Μεσοπολέμου σχετίζεται με τη δική του έντονη και διαρκή παρουσία σε πολλά γεγονότα και ιδιαίτερα σε όσα συνέβησαν το Μάη του 36 στη Θεσσαλονίκη.

Ο μπάρμπα - Γιάννης πρόσφυγας από την Τουρκία, έφτασε στην Θεσσαλονίκη το 1914 με την οικογένεια του. Το 1924, δεκά ετών, προσχώρησε στους Αρχειομαρξιστές, που είχαν τότε μεγάλη επιρροή στο εργατοσυνδικαλιστικό κίνημα. Πολύ γρήγορα αναδείχτηκε σε συνδικαλιστικό στέλεχος και σε γραμματέα του Συνδικάτου Υποδηματεργατών Θεσσαλονίκης. Το 1931, καθώς ήταν στην πρώτη γραμμή μιας διαδήλωσης, ανέργων στο Συντριβάνι της Θεσσαλονίκης, τραυματίστηκε σοβαρά στο πρόσωπο από σφαίρα αστυνομικών. Το 1936 καταδικάστηκε ερήμην από το Κακουργιοδικείο Έδεσσας μαζί με πενήντα δύο εργάτες ως ένας από τους "υποκινητές" της αιματοβαμμένης προλεταριακής εξέγερσης το Μάη του 36. Έμεινε στην εξορία και τη φυλακή έως το 1942. Ο ίδιος γλίτωσε την εκτέλεση, μετά από απόδραση από το Τμήμα Μεταγωγών Πειραιά και βγήκε στην παρανομία. Καταδιώχτηκε άγρια λόγω της αντιπολεμικής του στάσης στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς διακήρυσσε τη συναδέλφωση των στρατιωτών τόσο από τους χιτλερικούς, τους χίτες συνεργάτες τους αλλά και τους σταλινικούς

Το 1942 συνδέθηκε με τον Κορνήλιο Καστοριάδη και υιοθέτησε τις απόψεις του, εγκαταλείποντας οριστικά τον Τροτσκισμό. Στο διάστημα 1951-1956 μετανάστης στην Αυστραλία, δούλεψα\ε εργάτης στο εργοστάσιο της General Motors. Από τη δεκαετία του 1980 συνδέθηκε ιδεολογικά και πολιτικά με τον αντιεξουσιαστικό αναρχικό χώρο της Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε, παρά την προχωρημένη ηλικία του, σε όλες τις εκδηλώσεις του εργατικού κινήματος της πόλης καθώς και σε πολλές εκδηλώσεις στεκιών καταλήψεων και κοινωνικών κέντρων σε όλη την Ελλάδα.

Τα εργατικά γεγονότα που εμπεριέχονται στο έντυπο αυτό ξεκινώντας από τα "Λαυρεωτικά" στα τέλη του 19ου αιώνα, το γεγονότα του Κιλελέρ, τις απεργίες της Σερίφου το 1916, της Καλαμάτας το 1934 και του Μάη του '36 στη Θεσ/νίκη, θεωρούμε πως αφορούν ιστορικά παραδείγματα συγκρουσιακών γεγονότων τα οποία έχουν τη σημασία τους λόγω του ανεξέλεγκτου χαρακτήρα τους. Ιδιαίτερα στις μέρες μας η ανάγκη για ακηδεμόνευτους εργατικούς αγώνες και κινητοποιήσεις έξω και ενάντια σε συνδικαλιστικές και κομματικές διεκδικήσεις φαντάζει τόσο επιτακτική όσο ποτέ.