το σύνθημα
ακορντεόν
έλεγχος ρουτίνας
σημειώσεις με αφορμή το θάνατο
ο αγαλμάνθρωπος
νες
η αναμονή
τίποτα δε συνέβη
τα παπούτσια των εργατών
ληστεία
Ζώ σε ένα χώρο περίεργο , όπου το παρελθόν είναι το μέλλον του σήμερα.
Περίκλειστος κόσμος , ασφυκτικός . Μου λείπουν οι προοπτικές , μου λείπει το άγνωστο. Αραιά και που, στέλνω την σκέψη μου έξω , να κυνηγήσει . Γυρίζει φέρνοντας μου εικόνες από ένα κόσμο όπου το μέλλον , είναι το παρελθόν του σήμερα. Απηυδισμένος , κάθομαι και γράφω ιστορίες μιας εποχής που πέρασε, χωρίς ποτέ να έρθει.
Κοιτάξτε αυτούς τους
ανθώπους. Ότι βλέπετε
δεν είναι ο ο εαυτός τους,
είνια η σκιά, το περίγραμμα
τους.
Η εικόνα του.
Ή τουλάχιστον,
η ισχυρή εντύπωση
που δημιούργησαν κάποτε
γι'αυήν και η οποία
έχει τόσο φθαρεί απ΄την
τριβή του χρόνου, ώστε τώρα
μόνο τα ίχνη της απέμειναν.
Και αυτά είναι τόσο
αδύναμ, που με το πρώτο
φύσημα του ανέμου θα χαθούν.
Δοκιμάστε να το κάνετε.
Είναι εύκολο.
Φυσήξτε.