"Εκεί, στον ακραίο βορρά, -γράφει ο Γουντχάουζ- γεννήθηκε η πιο βίαιη και πιο πολύμορφη αντίδραση κατά του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, στη διάρκεια της Κατοχής.
Είναι ειλικρινής σ' αυτό ο Γουντχάουζ. Μόνο που δεν λέει ότι, όπως και αλλού, την αντίδραση δεν την παρουσίασε ο λαός. Ο λαός κι εδώ, όπως παντού, ήταν και είναι με γνήσια πατριωτικά αισθήματα. Γιατί πονάει τη γη του. Την έχει ποτίσει με ιδρώτα για να εξασφαλίσει τη ζήση του και με αίμα, να τη λευτερώσει πρώτα και μετά να την κρατήσει λεύτερη και ανεξάρτητη. να μην έχει κανενός είδους αφέντη στο κεφάλι του και να φροντίσει την προκοπή του. Γι' αυτό και τώρα που σκλαβώθηκε ξανά ο τόπος του, ακολούθησε τον πατριωτικό δρόμο που του 'δειξε το ΕΑΜ, οργανώθηκε σ' αυτό, πήρε το όπλο, έπιασε τα βουνά και ρίχτηκε στον αγώνα για το διώξιμο των κατακτητών. Αυτή η αλήθεια υποχρέωσε τον Γουντχάουζ να γράψει:
"... Αυτό το γερμανοκρατούμενο τμήμα της ελληνικής Μακεδονίας υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά βασίλειο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, από την ημέρα που άρχισε η Αντίσταση."
Ο Σπύρος Μπέκιος Λάμπρος γεννή θηκε στο Μουρίλλο Φθιώτιδας, χω ριο πάνω στο Βελούχι. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στο Καρπενήσι. Τελείωνε τη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του Μηχανικού, υπηρετώντας τη θητεία του, όταν έγινε η φασιστική επίθεση του 1940. Στάλθηκε στη Θεσσαλονί κη. Δεν ανέχονταν να μένει αδρανής στα Γενικά Εμπεδα ζήτησε και στάλ θηκε στο Αλβανικό Μέτωπο. Ακολού θησε η κατάρρευση και η τριπλή και τοχή. Εντάχθηκε πολύ νωρίς στο ΕΑΜ. Τον Οκτώβρη του 12 βγήκε αντάρτης στον ΕΛΑΣ, με το ψευδώνυμο Λάμπρος. Όταν συγκροτήθηκε το Τάγμα Θανάτου της ΧΙΙΙ Μεραρχίας ανέλαβε καπετάνιος του Στο Γοργοπόταμο πήρε μέρος επικεφαλής ομάδος, μα και ως σαμποτέρ. Έκανε το σαμποτάζ της γαλαρίας Κουρνόβου κ.ά. Μετά την παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ. διώχτηκε, πιάστηκε, δικάστηκε σε θάνατο. Αποφυλακίστηκε το 1964. Αμέσως μετά διώχτηκε πάλι και φυλακίστηκε με τα γεγονότα του γιορτασμού του Γοργοπόταμου. Καταδικάστη κε, γιατί, λέει, μαζί με το στρατηγό Αυγερόπουλο ήταν αρχηγός στάσεως και κατέλυσαν τις αρχές στο Γοργοπόταμα! Στην έφεση αθωώθηκε. Επίσης διώχτη κε από τη χούντα. Τις αναμνήσεις του τις έκδοσε το 1976 στο βιβλίο (το γράψε παράνομα στις φυλακές) «Σελίδες από την Εθνική Αντίσταση». Στο βιβλία τούτο «Η ΠΙΚΡΗ ΓΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ» κάνει μια προσωπική προσπάθεια έρευνας των κατοχικών οργανώσεων. Στηριγμένος σε μια πλατιά βιβλιογραφία-πηγές, μα και στα προσωπικά του βιώματα, προσπαθεί να εμβαθύνει στους σκοπούς και το πραγματικό έργο τους. «Η πικρή γεύση της αλήθειας» αποτελεί μια σημαντική συμβολή στη μελέτη των κατοχικών απελευθερωτικών αγώνων του λαού μας.