"Η βασική δύναμη του φασισμού είναι εκείνο το είδος της δύναμης που αντιστοιχεί σε μια ευρεία συμμαχία συμφερόντων, όλων εκείνων των συμφερόντων, επιδιώξεων και δυνάμεων που βρίσκονται υπό την απειλή της επανάστασης, του σοσιαλισμού και του προλετοριάτου. Κατά μια έννοια, ήταν ακριβώς αυτό που χρειάζονταν οι συντηρητικοί, καθώς (όπως επισημάναμε και νωρίτερα) οι κλασικές μορφές αντίδρασης ήταν ανεπαρκείς ή ζημιογόνες. Από τη μια, χρειάζονταν να αφήσουν στο κράτος το προσωπείο της νομιμότητας και του φιλελευθερισμού, αλλά την ίδια στιγμή να το ακινητοποιούν, έτσι ώστε να έχουν τα χέρια ελεύθερα για να επιτεθούν στο προλεταριάτο σε κάθε πτυχή του, ακόμα και στην πιο νομοταγή και μετριοπαθή, με κάθε μέσο, συμπεριλαμβανομένων των πιο βίαιων, αγνοώντας δημοκρατικά, νομικά ή συναισθηματικά ζητήματα και διαχωρισμούς. (Από το κείμενο του συγγραφέα)
Οι παρατηρήσεις του Φάμπρι, έναν χρόνο πριν κράτος και κεφάλαιο παραδώσουν την εξουσία στον φασισμό, είναι εξαιρετικά διορατικές και αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό τμήμα της εργατικής τάξης και του αναρχικού κινήματος, εκείνων των απλών ανθρώπων που είδαν τον φασισμό ως μια επίθεση στο σύνολο της τάξης τους από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, εκείνων των αγωνιστών που έδωσαν τις πρώτες μάχες, είδαν τους συντρόφους τους να πέφτουν σ' αυτές και προσπάθησαν να ανακόψουν τη φασιστική επέλαση." (Από το σημείωμα του μεταφραστή)