ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η ΚΟΜΜΟΥΝΑ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ
Ο ΣΤΟΛΟΣ ΣΤΟ ΡΩΣΣΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
ΔΥΝΑΜΩΜΑ ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΚΑΙ ΑΘΛΙΟΤΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΚΟΜΜΟΥΝΑ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ
ΚΡΟΣΤΑΝΔΗ
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΑΣΚΙΡΤΗΜΑ ΤΩΝ ΣΟΒΙΕΤ
Μετάφραση : Άγις Στίνας
Απόσπασμα από τον πρόλογο (Οκτώβρης 1948) :
“Το ζήτημα είναι συνταρακτικό. Από τότε η Ρωσία απέκτησε αυτή την έφεση κυριαρχίας ; Την είχε ήδη όταν ήταν ο Λένιν ; Ή είναι χαρακτηριστικό της σταλινικής φάσης του μπολσεβικισμού ; Και κάθε φορά που ζητάμε να προσδιορίσουμε την αφετηρία αυτού του νέου προσανατολισμού της Ρωσίας, θυμόμαστε με το δίκιο μας την Κροστάνδη. Η εξέγερση των ναυτών του 1921 βρίσκεται πραγματικά πάνω στα σύνορα των δύο εποχών. Αφενός μ’ αυτήν τελειώνει η αυθόρμητη, η λαϊκή φάση, η φάση της ελπίδας, της επανάστασης και αφ’ ετέρου αρχίζει να διαγράφεται ότι έγινε κατόπι, ότι επιβλήθηκε.
Το πνεύμα του λαού εκφράστηκε με δύναμη στις αποφάσεις των εξεγερμένων που έθεσαν, μεταξύ άλλων πολιτικών διεκδικήσεων, δύο πρωταρχικής σημασίας ζητήματα που αποτελούν την λυδία λίθο για μια αντικειμενική εκτίμηση της σημερινής Ρωσίας και κάθε μελλοντικής προσπάθειας για την αποτροπή ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος. Σ’ αυτά τα δύο ζητήματα : είναι δυνατόν να οικοδομηθεί σοσιαλισμός χωρίς ελευθερία ; και, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ; δόθηκε μέσα από ηρωϊκές μάχες απάντηση αρνητική. Γι αυτό το λόγο η υπόθεση των εξεγερμένων μένει αξέχαστη. Κι εμείς που είδαμε την τραγική εφαρμογή της φθοροποιού αρχής «ο σ κ ο π ό ς α γ ι ά ζ ε ι τ α μ έ σ α», στη χιτλερική Γερμανία και στη σταλινική Ρωσία, δεν είναι δυνατόν πλέον να αγνοούμε αυτό το γεγονός, κι ούτε είναι δυνατόν επίσης να αφήσουμε αναπάντητα τα δύο μεγάλα ερωτήματα που έθεσαν οι επαναστάτες ναύτες της Κροστάνδης.”