Ο Μάκης Μηλάτος διέγραψε μια δεκάχρονη πορεία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, στον ειδικό χώρο των rock media. Απ’το 1976 μέχρι το 1985 άφησε δείγματα γραφής στα περιοδικά ΣΤΕΡΟ, ΠΟΠ&ΡΟΚ, ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ κι όλο και κάπου αλλού. Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80, σα δισκογραφικός παραγωγός, έδωσε τη δυνατότητα σε αρκετά συγκροτήματα να κυκλοφορήσουν τη δουλειά τους, (όπως οι: T.V.C, Σύνδρομο, ΝΕΜΟ, Northwind, Μπελτέκας, Πιλάλας κ.α.), μέσα από μια σειρά δίσκων απ’την Polygram. Στη δημοσιογραφία οδηγήθηκε απ’τα ουμανιστικά κίνητρα για διακίνηση ιδεών, πληροφόρησης, καλλιέργεια και ανάπτυξη του αισθητηρίου. Με τ’οριστικό ξεπέρασμα της χουντικής απομόνωσης (και με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία), έπαψαν να συντρέχουν οι λόγοι και τα κίνητρα, αλλά υπήρχαν καλές επαγγελματικές προοπτικές (δισκογραφικές εταιρείες, ραδιόφωνο, περιοδικός τύπος και εφημερίδες). Οι προτάσεις για επαγγελματική καλοπληρωμένη αποκατάσταση, ήταν πολλές.
Παρ’όλες τις ευοίωνες προοπτικές, ο Πλούτωνας ζωντάνεψε το Δίδυμο μέσα του και γύρισε τις πλάτες του στους προσκηνυμένους επαγγελματίες του είδους. Η rock’n|roll καριδά του χτυπούσε ακόμα και τον έσπρωχνε για αλλού. Αφού “πούλησε” τα πρωτοτόκια του κι έπαψε να έχει σχέση με τ’όνομα (τη διαιώνιση του έργου ανέλαβε ο συνονόματος εξάδελφος), από διάσημος ροκογραφιάς υποχώρησε σε άσημο ασκητή χωρίς υστεροφημία, χωρίς ομιλία και γραφή. Το rock and roll όμως όχι μόνο δεν το εγκατέλειψε ποτέ , αλλά εμβάθυνε και περισσότερο στην αναζήτηση των μυστικών κωδικών, που δονούν και συντονιζουν δημιουργούς και ακροατήρια. Με την ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΡΟΚ επιχειρεί μια δεύτερη προσέγγιση στην μοναδικότητα αυτού του φαινομένου και με την καταγραφή των δεδομένων, αποκαλύπτει το νόημα της μουσικής τελετουργικής θυσίας μιας ολόκληρης γενιάς.