ΟΤΑΝ ΑΦΗΓΕΙΣΑΙ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΑΙ

Διαβάζοντας τα χειρόγραφα του βιβλίου τούτου, που μου εμπιστεύτηκε ο αγωνιστής και φίλος Γιάννης Παναρίτης, χωρίς να καταλάβω πως, ήρθε στο μυαλό μου ο Μακρυγιάννης του 1821. Ας μου επιτραπεί ένας παραλληλισμός: όπως ο Μακρυγιάννης, έτσι και ο Παναρίτης γράφει με όλη την αγνότητα, την ειλικρίνεια και το απλό ύφος του λόγου σε απλή και αφκιασίδωτη γλώσσα, απευθυνόμενος σε απλούς ανθρώπους και, κυρίως στους παλιούς συναγωνιστές του και στη νεότερη γενιά, ώστε οι παλιοί να θυμηθούν και οι νέοι να μάθουν. . . Βιβλία τέτοιου είδους, που γίνονται από τις προσωπικές εμπειρίες των συγγραφέων τους, έχουν ασφαλώς πολύ μεγάλη αξία, γιατί γίνονται πολύτιμες πηγές για τον ιστορικό του μέλλοντος. . . Πάνω σ’ αυτά θα σκύψει αργότερα ο ερευνητής ιστορικός συγγραφέας και με όλη την ειλικρινή και έντιμη προσπάθειά του θα βρει όλα εκείνα τα πολύτιμα στοιχεία για την αντικειμενική και αμερόληπτη συγγραφή της ιστορίας. Αξίζουν, λοιπόν, τα θερμά συγχαρητήρια, του κάθε αναγνώστη, προς τον αγωνιστή συγγραφέα Γιάννη Παναρίτη, που μας χαρίζει, και ζούμε κι εμείς, όλες τις προσωπικές και πικρές εμπειρίες του, που τις έζησε στη φωτιά του εμφυλίου πολέμου. Και ευχόμαστε να μιμηθούν το ωραίο και άξιο παράδειγμά του και άλλοι αγωνιστές. Εύχομαι καλή τύχη στο βιβλίο τούτο και στον φίλο συγγραφέα του να ζήσει και να το χαρεί πολλά χρόνια!. . . Κι ας μην ξανάρθουν ποτέ πια μέρες τόσο σκληρές σαν του εμφυλίου πολέμου, που βύθισε τη μαρτυρική χώρα μας στο αίμα, στον πόνο και στα δάκρυα. . . (Παναγιώτης Ρουμελιώτης - Δάσκαλος)