Όλοι μας είμαστε ταυτόχρονα πελάτες και πουτάνες του καπιταλισμού. Όλοι μας είμαστε άρρωστοι , λειψοί, στερημένοι, ανάπηροι και κακομομοίρηδες. Το να ψάχνεις να βρεις ποιο είναι λιγότερο ή περισσότερο μαλάκας είναι μάταιο γιατί όταν όλοι είναι μαλάκες τι σημασία έχει σε ποιο βαθμό συμβαίνει αυτό. Δεν είναι ο καρκίνος και οι ανίατες ασθένειες το πρόβηλμα σε αυτή τη ζωή. Αρκετές φορές μάλιστα σε κάνουν να συνειδητοποιείς την αξία της, γιατί συνήθως όταν είναι να χάσεις κάτι, καταλαβαίνεις την πραγματική του αξία.
Το πρόβλημα είναι σοτ μυαλό μας. Άνθρωποι που με φρίκη επιστρέφουν το βλέμμα τους από ένα προϊόν εκπόρνευσης (ένα παιδικό κωλαράκι, το μουνόι μιας πουτάνας), τρέχουν με ενθουσιασμό να αγοράσουν ένα άλλο. Αγοράζουν υλικά «αγαθά» (έπιπλα, αμάξια , υπολογιστές , ρούχα, παιχνίδια, τουρισμό) αλλά δεν έχουν πάει ποτέ σε καμμιά φάμπρικα να δούνε τι αναγκαστικό Γαμήσι (λόγω επιβίωσης) υφίστανται αυτοί που παράγουν αυτά τα «αγαθά». Δεν έχουν βιώσει την εκπόρνευση του να δουλεύεις σε πετρελαιοπηγή , σε ένα δεξαμενόπλοιο ή σε ενα ανθρακορυχείο, απαιτούν όμως να έχουν απρόσκοπτη τροφοδοσία σε καύσιμα για να ζεσταίνονται και να πηγαίνουν τις εκδρομούλες τους. Δεν θα έδιναν ποτέ λεφτά για ν ακάνουν σεξ, χρησιμοποιούν όμως πιο εκλεπτυσμένες και πλάγιες μεθόδους για να το πετύχουν (γοητεία, μεθοδευμένη αποπλάνηση, ευγένεια σκοπιμότηας).
Η αριστερά (και η αναρχοαυτονομία ως το κακομαθημένο παιδάκι της) με τον πολιτικάντικο λόγο της και την γελοία ηθική της, δεν μπορεί πια ούτε για πλάκα να προσφέρει μια προοπτική ανατροπής Εγκλωβισμένη στο παρελθόν στα ίδια και τα ίδια, έχει γίνει πλέον θεσμός του συστήματος, που παγιδεύει στην αργή φθορά του , όσους από τα 16 τους παθαίνουν αμόκ συνειδητοποιώντας σε τι κόσμο ζούνε, επιθυμώντας άμεσα Εξέγερση και Ανατροπή. Εχει γίνει ανάχωμα, εμπόδιο και αυτοσκοπός μαζί. Οι ίδιοι άνθρωποι - τα πρόσωπα αλλάζουν όμωςοι χαρακτήρες είναι όμοιοι - επαγγελματίες πολιτικοί και αγνωνιστές η γιαλατζί επαναστάτες, σε περιμένουν στην γωνία για να σε οδηγήσουν σε στημμένες συγκρούσεις ή να συνδιαμορφώσουν μαζί σου αλλά πάντα μέσα σε όρια. Φαίνεται πως όλοι θέλουν να παίξουνε πόλεμο αλλά δεν ξέρει πως να το κάνει.
Η αδελφότητα των καρκινοπαθών καμικάζι δεν υπάρχει ως ανάγνωση. Υπάρχει μέσα στο μυαλό του καθένα που δεν αντέχει άλλο να ζει με ψευδαισθήσει, να αρκείται σε ημίμετρα, να λέει ναι όταν θα έπρεπε να λέει όχι. Αυτό είναι το μυστικό της. Ο καθένας μπορεία να είναι μέλος της χωρός να ξέρει που είναι τα κεντρικά, για απλά δεν υπάρχουν... Η εξολόθρευση της αδελφότητας είναι αδύνατη. Θα υπάρχει όσο υπάρχει ψυχοσωματικός κορεσμός και απελπισία.
Τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα. Τίποτα λιγότερο από τα πάντα. Φτάνει πια. Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι εδώ και πολύ καιρό.
ΟΛΟΙ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ
ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΑΓΓΙΞΕΙΣ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΡΙΔΙΟ ΜΟΥ ΡΕ!!!!