Η μάζα των μισθωτών, δηλαδή οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν χάσει την αντικειμενική εξουσία την οποία αντλούσαν από τον μετασχηματισμό της ύλης (ή του πνεύματος) και η οποία τους ωθούσε να θεωρούν εαυτούς ως υλική δύναμη (κάτι άλλωστε που καθιστούσε υποφερτή την εκμετάλλευση). Σε σχέση με αυτό, ο σύγχρονος μισθωτός είναι αποκλεισμένος από την εργασία που μετράει για το σύστημα. Συνήθως δουλεύει στα παρασκήνια προκειμένου να διευκολύνει την εργασία των άλλων, την εργασία που μετράει. Εδώ πρόκειται για μια ιερή αντιστροφή: πριν από τον καπιταλισμό, η προνομιούχος μειονότητα δεν εργαζόταν σήμερα, αν το σύστημα δεν γνώριζε κανέναν φραγμό, δεν θα υπήρχε ουσιαστικά παρά μόνο αυτή η μειονότητα που θα εργαζόταν, σε κάθε περίπτωση, στις χώρες της Δύσης και της Ιαπωνίας.