Κατάλογος εικόνων,
Ευχαριστίες.
Εισαγωγή
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
Γενική επισκόπηση
1. Περίπατος στη σκοτεινή πλευρά – Η μεταφορική νύχτα
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Τάξεις και φύλα κατά τη διάλυση του Παλαιού Καθεστώτος
2. Αίμα, άρτος και ανίερες πράξεις – Αγροτικές νύχτες.
3. Μάγισσες – Ευρώπη και Αμερική
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
Περιθωριακότητα και Εποχή των Επαναστάσεων
4. Ελευθέριοι, ελευθεριότητα και ελευθερία – Ο υπόγειος κόσμος των πολιτικών απαρχών της πορνογραφίας
5. Συνωμοσίες της νύχτας – Αγγλογαλλικός ριζοσπαστισμός, ιακωβινισμός και Εποχή των Επαναστάσεων
6. Τέρατα της νύχτας - Η ιστορικοποίηση της φαντασίωσης
ΜΕΡΟΣ ΤΕТАРТО
Ανταλλακτικές σχέσεις, η σκοτεινή πλευρά των αυτοκρατοριών και πρώιμος καπιταλισμός
7. Έργα της νύχτας - Σκοτεινές και επικίνδυνες εργασίες
8. Σκοτεινές ήπειροι - Αυτοκρατορίες και φυλές
9. Στη σκιά των αυτοκρατοριών - Πειρατές και maroon
ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ
Η μετασχηματιστική δύναμη του κεφαλαίου.
10. Κοινωνικότητες της νύχτας - Αδελφότητες και ταβέρνες
11. Νύχτες βομβιστών – Οι επικίνδυνες τάξεις γίνονται επικίνδυνες
12. Δουλεύοντας για το διάβολο - Σκοτεινές διαστάσεις της εκμετάλλευσης
ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ
Ερωτισμός και επαναστάσεις – Οι ηδονές και οι κίνδυνοι
της διαφοράς
13. Νύχτες από δαντέλα και δέρμα - Παραβατικές σεξουαλικότητες
14. Γιορτές της επανάστασης - Φως μέσα από το σκοτάδι.
15. Δεκαετία σκότους – Η φασιστική νύχτα
ΜΕΡΟΣ ΕΒΔΟΜΟ
Κουλτούρες που δημιουργούνται στην καρδιά της καπιταλιστικής εμπορευματοποίησης
16. Μπλουζ, τζαζ και χαμαιτυπεία - Νύχτες σόουλ και σουίνγκ 17. Περίπατος στην άγρια πλευρά - Ο μποεμισμός και οι μπίτνικ.
18. Νουάρ – Η πολιτιστική πολιτική του σκότους.
ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟ
Φυλή και καπιταλιστική κρίση
19. Νύχτες συσσώρευσης - Συμμορίες, μαφία και το σύγχρονο
πνεύμα του καπιταλισμού
20. Η κατάρρευση των πόλεων - Νύχτες φυλετικής οργής και φυλετικών ταραχών
ΜΕΡΟΣ ΕΝΑΤΟ
Συμπέρασμα
21. Σκοτεινές κουλτούρες και η πολιτική παράβασης/μετασχηματισμού.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ
~... Η νύχτα είναι διαφορετική, το αντίθετο της ηµέρας, που το χαρακτηρίζουν το σκοτάδι και ο κίνδυνος, αλλά οι ελευθερίες της αντισταθµίζουν τους φόβους της. Η νύχτα µάς επιτρέπει να δραπετεύσουµε από τις αγγαρείες της ηµέρας, τη µονοτονία της καθηµερινότητας που περιορίζει την ανθρωπότητα σε συγκεκριµένα καθήκοντα, υποχρεώσεις και εργασίες ... Οι σκοτεινές κουλτούρες της νύχτας δεν ενοποιούνται σε οποιαδήποτε κατηγορική ιστορία οµοιοτήτων. Αντίθετα, παρουσιάζονται εδώ ως στιγµές αποκλεισµένες από τις ιστορίες της ηµέρας, ως αντίστιξη µέσα στον χρόνο, στο χώρο και στον τόπο, οι οποίες διέπονται και ρυθµίζονται από τη συλλογιστική και τις δοσοληψίες της οικονοµικής λογικής και τις δοµές της πολιτικής εξουσίας. Μπορούµε να θεωρήσουµε ότι η νύχτα κατεβάζει την αυλαία σε αυτούς τους τοµείς κυριαρχίας, εισάγοντας θεατρικούς χώρους αµφιβολίας και παράβασης που ενδέχεται να οδηγήσουν σε αναπαραστάσεις απελευθέρωσης. Η νύχτα είναι όµως επίσης µια σκηνή όπου βρήκαν στέγη η αποξένωση και η περιθωριακότητα. Και η στέγη αυτή µπορεί να ήταν στέγη ανακούφισης και φυγής ή, κατά περίσταση, θερµοκήπιο εξέγερσης~. Χωρικοί, αιρετικοί, µάγισσες, πειρατές, σκλάβοι-φυγάδες, πόρνες και πορνογράφοι, καφενόβιοι και θαµώνες εργατικών συνελεύσεων, επαναστάτες, µουσικοί των µπλουζ και της τζαζ µπήτνικ και µέλη των σύγχρονων νεολαιίστικων συµµοριών, αυτοί και αυτές που αψηφούν την εξουσία επιλέγοντας να ζουν επικίνδυνα έξω από το κυρίαρχο πλάισιο του πρώιµου και ύστερου καπιταλισµού, είναι ό,τι ο Μπράιαν Πάλµερ αποκαλεί λαό της νύχτας, υφαίνοντας µέσα από παραδείγµατα και εµπειρίες οχτώ αιώνων το πολύπλοκο χαλί της αντισυµβατικότητας, της µοναξιάς, της συλλογικότητας, της επιθυµίας, της υπερβολής, του τρόµου και της ελευθερίας.