Η αμφισβήτηση και η άρνηση του οικογενειακού καθεστώτος και η σύγκρουση με τους γονείς, το "φευγιό" από το σπίτι, η απαξίωση της τάξης του σχολείου, το σαμποτάρισμα του μαθήματος, η μετωπική ρήξη με τους δασκάλους, η ανυποταξία, η λιποταξία, το να αρνηθείς δημόσια να πας στο στρατό, το σαμποτάρισμα της παραγωγής, η λούφα, η άρνηση της καριέρας, το να αλλάξεις δουλειές κάθε τόσο επειδή συγκρούεσαι με το αφεντικό, όλα αυτά συνιστούν μια στάση προσωπική, που είναι, έτσι κι αλλιώς, "υγιής" απέναντι στους κυριαρχικούς καταναγκάσμους αλλά που αν μείνει, ωστόσο, σε αυτά τα πλαίσια, θα φθαρεί από μια αναποτελεσματική γραφικότητα, θα χαθεί σε μια ακατανόητη κοινωνικά προσωπική "κούραση", θα καταλήξει σε ένα "άδοξο τέλος" μιας κάποιας νεανικής τρέλας.