Αυτό το βιβλίο επικεντρώνει στο πιο επιτακτικό ερώτημα. Στο πλαίσιο αυτό, διερευνούμε τους κινδύνους που εγκυμονεί για το περιβαλλοντικό κίνημα, την αριστερά και τη δεξιά αυτό που εμείς ονομάζουμε καταστροφολογία, και εξετάζουμε επίσης τη μακάβρια όψη της καθημερινής καταστροφής. Η καταστροφολογία θεωρεί ότι η κοινωνία οδηγείται στην κατάρρευση, είτε αυτή είναι οικονομική, οικολογική, κοινωνική ή πνευματική. Συχνά, αλλά όχι πάντοτε, αυτή η κατάρρευση θεωρείται ως μια μεγάλη εκκαθάριση, μέσα από την οποία θα γεννηθεί μια νέα κοινωνία. Οι καταστροφολόγοι έχουν μια τάση να πιστεύουν ότι μια συνεχώς εντεινόμενη ρητορική της καταστροφής θα αφυπνίσει τις μάζες από τον βαθύ τους λήθαργο, εκτός και αν επέλθει αυτομάτως η αποτυχία του συστήματος η οποία θα καταστήσει περιττούς τους λαϊκούς αγώνες. Στην αριστερά, η καταστροφολογία από τη μία εκφράζει την άποψη ότι όσο χειροτερεύει η κατάσταση τόσο καλύτερο θα είναι το μέλλον για τη ριζοσπαστική δράση, και από την άλλη ότι ο καπιταλισμός θα καταρρεύσει κάτω από το βάρος των προβλημάτων που ο ίδιος δημιούργησε. Κάποιοι δεξιοί προσμένουν με λαχτάρα τα χειρότερα που έρχονται, με την ελπίδα ότι θα επέλθει μια θεϊκή παρέμβαση ή θα πάρουν το αίμα τους πίσω για κάθε στάλα κοινωνικών παροχών που δόθηκαν τον περασμένο αιώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι το σύμβολο της ακροδεξιάς είναι ο φοίνικας που αναδύεται με σφρίγος μέσα από τις στάχτες του. Αντιθέτως, το περιβαλλοντικό κίνημα περιμένει με τρόμο την επικείμενη καταστροφή, και δεν έχει και άδικο. Αλλά δεν έχει συλλάβει την ουσία της οικολογικής συμφοράς και του διαφεύγει το γεγονός ότι ο φόβος μάλλον δυσχεράνει, παρά βοηθά, την ανάσχεση της καταστροφής.
Αυτό το βιβλίο επικεντρώνει στο πιο επιτακτικό ερώτημα. Στο πλαίσιο αυτό, διερευνούμε τους κινδύνους που εγκυμονεί για το περιβαλλοντικό κίνημα, την αριστερά και τη δεξιά αυτό που εμείς ονομάζουμε καταστροφολογία, και εξετάζουμε επίσης τη μακάβρια όψη της καθημερινής καταστροφής. Η καταστροφολογία θεωρεί ότι η κοινωνία οδηγείται στην κατάρρευση, είτε αυτή είναι οικονομική, οικολογική, κοινωνική ή πνευματική. Συχνά, αλλά όχι πάντοτε, αυτή η κατάρρευση θεωρείται ως μια μεγάλη εκκαθάριση, μέσα από την οποία θα γεννηθεί μια νέα κοινωνία. Οι καταστροφολόγοι έχουν μια τάση να πιστεύουν ότι μια συνεχώς εντεινόμενη ρητορική της καταστροφής θα αφυπνίσει τις μάζες από τον βαθύ τους λήθαργο, εκτός και αν επέλθει αυτομάτως η αποτυχία του συστήματος η οποία θα καταστήσει περιττούς τους λαϊκούς αγώνες. Στην αριστερά, η καταστροφολογία από τη μία εκφράζει την άποψη ότι όσο χειροτερεύει η κατάσταση τόσο καλύτερο θα είναι το μέλλον για τη ριζοσπαστική δράση, και από την άλλη ότι ο καπιταλισμός θα καταρρεύσει κάτω από το βάρος των προβλημάτων που ο ίδιος δημιούργησε. Κάποιοι δεξιοί προσμένουν με λαχτάρα τα χειρότερα που έρχονται, με την ελπίδα ότι θα επέλθει μια θεϊκή παρέμβαση ή θα πάρουν το αίμα τους πίσω για κάθε στάλα κοινωνικών παροχών που δόθηκαν τον περασμένο αιώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι το σύμβολο της ακροδεξιάς είναι ο φοίνικας που αναδύεται με σφρίγος μέσα από τις στάχτες του. Αντιθέτως, το περιβαλλοντικό κίνημα περιμένει με τρόμο την επικείμενη καταστροφή, και δεν έχει και άδικο. Αλλά δεν έχει συλλάβει την ουσία της οικολογικής συμφοράς και του διαφεύγει το γεγονός ότι ο φόβος μάλλον δυσχεράνει, παρά βοηθά, την ανάσχεση της καταστροφής.