Ιστορία της Ασχήμιας

Περιεχόμενα

Εισαγωγή

Κεφάλαιο I

Το άσχημο στον κλασικό κόσμο

1. Ένας κόσμος στον οποίο κυριαρχεί η ομορφιά;

2. Ελληνικότητα και φρίκη


Κεφάλαιο II

Τα πάθη, ο θάνατος, το μαρτύριο

1. Η παγκαλιστική άποψη του σύμπαντος

2. Ο πόνος του Χριστού

3. Μάρτυρες, ερημίτες, μεταμεληθέντες

4. Ο θρίαμβος του θανάτου

Κεφάλαιο ΙΙΙ

Η Αποκάλυψη, η κόλαση και ο διάβολος

1. Το σύμπαν του τρόμου

2. Η κόλαση

3. Οι μεταμορφώσεις του διαβόλου

Κεφάλαιο ΙV

Τέρατα και παρά φύσιν όντα

1. Μυστήρια και τέρατα

2. Η αισθητική της υπερβολής

3. Η ηθικοποίηση των τεράτων

4. To mirabilia

5. Το πεπρωμένο των τεράτων

Κεφάλαιο V

Το άσχημο, το κωμικό, το άσεμνο


1. Ο Πρίαπος

2. Σάτιρες με τον χωριάτη και γιορτές καρναβαλιού

3. Η απελευθέρωση της Αναγέννησης

4. Η καρικατούρα


Κεφάλαια VI

Η γυναικεία ασχήμια μεταξύ αρχαιότητας και μπαρόκ

1. Η παράδοση του μισογυνισμού

2. Μανιερισμός και μπαρόκ


Κεφάλαιo VII

Ο διάβολος στον σύγχρονο κόσμο


1. Από τον αποστάτη Σατανά στον άμοιρο Μεφιστοφελή

2. Η δαιμονοποίηση του Εχθρού


Κεφάλαιο VIII

Μαγγανεία, σατανισμός, σαδισμός

1. Η μάγισσα

2. Σατανισμός, σαδισμός και η τάση προς τη βαρβαρότητα

Κεφάλαιο ΙΧ

Η περίεργη φυσική

1. Η επιστημονική περιέργεια και τα ξεκοιλιασμένα πτώματα

2. Η φυσιογνωμική

Κεφάλαιο Χ

Η ρομαντική λύτρωση

του άσχημου

1. Οι φιλοσοφίες της ασχήμιας

2. Άσχημοι και κολασμένοι

3. Άσχημοι και δυστυχείς

4. Δυστυχείς και ασθενείς

Κεφάλαιο ΧΙ

Το ανοίκειο

Κεφάλαιο ΧΙΙ

Σιδερένιοι και φιλντισένιοι πύργοι


1. Η βιομηχανική ασχήμια

2. Η παρακμή και η λαγνεία του

Κεφάλαιο ΧΙΙΙ

Η πρωτοπορία και ο θρίαμβος της ασχήμιας


Κεφάλαιο ΧΙV

Το άσχημο των άλλων, το κιτς και το καμπ


1. Το άσχημο των άλλων

2. Το KITS

3. Το καμπ

Κεφάλαιο Χν

Το άσχημο σήμερα

Βασική βιβλιογραφία

Βιβλιογραφικές αναφορές των μεταφράσεων που χρησιμοποιήθηκαν

Ευρετήριο συγγραφέων και άλλων πηγών

Ευρετήριο καλλιτεχνών

Φωτογραφικές αναφορές


 

Λέξη/κλειδί
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ
ΚΩΔΙΚΟΣ
ECO01003
ΣΕΛΙΔΕΣ
456
Γενικά

Η ομορφιά και η ασχήμια είναι φαινομενικά δύο έννοιες αλληλένδετες· συνηθίζουμε, μάλιστα, να θεωρούμε την ασχήμια ως το αντίθετο της ομορφιάς, σε σημείο που αρκεί να προσδιορίσουμε τη μία για να κατανοήσουμε την άλλη. Ωστόσο, στο πέρασμα των αιώνων, οι διαφορετικές εκφάνσεις του άσχημου είναι πιο πλούσιες και απρόβλεπτες απ’ ό,τι συνήθως πιστεύουμε. Τόσο τα κείμενα όσο και οι εκπληκτικές εικονογραφήσεις αυτού του βιβλίου μάς οδηγούν σ’ ένα συναρπαστικό ταξίδι περίπου τριών χιλιάδων χρόνων, ανάμεσα σε εφιάλτες, συλλογικές φοβίες και έρωτες, όπου το αποκρουστικό συμβαδίζει συχνά με το συγκινητικό και το πονόψυχο, όπου η απόρριψη της δυσμορφίας συνοδεύεται από τη γοητεία που γεννά η παραβίαση κάθε κλασικού κανόνα ομορφιάς. Ο αναγνώστης που θα διαβάσει το βιβλίο αυτό θα αναφωνήσει σίγουρα: «Πόσο όμορφη είναι η ασχήμια!»
Το βιβλίο αυτό έρχεται να συμπληρώσει τον τόμο Ιστορία της ομορφιάς, που κυκλοφόρησε το 2004.
 

Γλώσσα
Ελληνικά
Αριθμός αντιτύπων
1
Ψηφιακό αρχείο
Off
Αριθμός έκδοσης
1
Οπισθόφυλλο

Και η μεν ασχήμια και η προστυχιά, ο κακός ρυθμός, η παραφωνία πάνε χέρι-χέρι με τον κακό λόγο και τον κακό χαρακτήρα της ψυχής, ενώ τα αντίθετά τους είναι ταίρια και απομιμήσεις του αντιθέτου, του μετρημένου και αγαθού ήθους.

Πλάτων, Πολιτεία (5ος-4ος αι. π.Χ.)

Πολύ άσχημα είναι στη φύση οι διαφθορές, οι θάνατοι, οι ασιτίες, η φτώχια κ.λπ. Με αυτά συνδέονται όλα τα άλλα. Και όμως, αν κοιτάξετε προσεκτικά μπροστά σας, θα δείτε πως αυτά και τα συναφή τους είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στον κόσμο.

Αντόνιο Ρόκο, Περί ασχήμιας (1635)

Το άσχημο διαστρέφει το ύψιστο σε χυδαίο, το ευχάριστο σε απωθητικό, το απόλυτα όμορφο σε καρικατούρα.

Καρλ Ρόζενκραντς, Αισθητική της ασχήμιας (1853)

Ό,τι ονομάζουμε τέρατα, δεν είναι τέρατα για το Θεό, που βλέπει στην απεραντοσύνη του έργου του το άπειρο των σχημάτων που έχει συμπεριλάβει. Και πρέπει να πιστεύουμε πως αυτή η μορφή που μας εκπλήσσει έχει σχέση και συνδέεται με κάποια άλλη μορφή ίδιου είδους, άγνωστου όμως στον άνθρωπο.

Μισέλ ντε Μονταίνι, Δοκίμια (1595)

Η ασχήμια είναι αρκετά συχνά έκφραση μιας διασταυρωμένης, μιας παρεμποδισμένης από τη διασταύρωση εξέλιξης. Σε άλλες περιπτώσεις εμφανίζεται ως κατιούσα εξέλιξη. Όσοι εγκληματολόγοι είναι ανθρωπολόγοι μας λένε ότι ο τυπικός εγκληματίας είναι άσχημος.

Φρίντριχ Νίτσε, Το λυκόφως των θεών (1889)

Ένα έργο τέχνης δεν επιτρέπεται να είναι αυτή καθεαυτή η ομορφιά, γιατί η ομορφιά είναι νεκρή.

Τριστάν Τζαρά, Μανιφέστο Νταντά (1918)