Η ΑΦΟΡΜΗ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΣΟΦΙΤΑ
ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΓΕΜΑΤΟ ΟΝΕΙΡΑ
ΜΟΣΧΑ – ΕΔΩ ΧΤΥΠΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΕΣΣΔ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΤΑΣΚΕΝΔΗ – ΜΙΑ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΗ ΠΟΛΗ
ΤΟΠΟΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ – ΕΣΣΔ
ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΕΣ
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΜΑ ΚΑΙ ΠΙΚΡΕΣ ΜΑΖΙ...
ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΠΛΟ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ
ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Το βιβλίο αυτό γράφτηκε από την ανάγκη που διαπίστωνε ο συγγραφέας ότι οι απλοί άνθρωποι παραπληροφορημένοι από την αντισοβιετική προπαγάνδα είχαν ανάγκη να πληροφορηθούν από πρώτο χέρι ποια ήταν η πραγματικότητα στην ΕΣΣΔ.
Διάφορα ερωτήματα είχαν τεθεί και στον ίδιο το συγγραφέα από το φιλικό του περιβάλλον. Πώς έζησες εκεί; Πείνασες; Δυστύχησες, σε παρακολουθούσε η αστυνομία ή όλα αυτά είναι υπερβολές; Ερωτήματα όπως: Ποια ήταν η καθημερινότητα στη Σοβιετική Ένωση; ποια χώρα ήταν αυτή; πώς ζούσαν άραγε οι απλοί άνθρωποι; Τέτοια ερωτήματα, με ορισμένη δυσπιστία, έθετε και ο ίδιος ο συγγραφέας όταν βρέθηκε στη Σοβιετική Ένωση το 1968.
Δυο δεκαετίες μετά την ολοκλήρωση και σε συμβολικό επίπεδο της διαδικασίας αντεπαναστατικών ανατροπών και καπιταλιστικής παλινόρθωσης το 1991 και με την αστική προπαγάνδα να οργιάζει πως είναι έγκλημα να ζουν οι εργάτες χωρίς καπιταλιστές, είναι εύλογο στους εργαζόμενους και στη νεολαία να γεννιούνται ερωτήματα με τα οποία ασχολείται ο συγγραφέας.
~Με το χέρι στην καρδιά~ ο συγγραφέας δίνει ολοζώντανες πολλές πλευρές και απαντήσεις για την καθημερινότητα στη Σοβιετική Ένωση.