Το Απαρτχάιντ

ΤΟ ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ

Ο Νέλσον Μαντέλα, κύριος κατηγορούμενος στις δύο γνωστές δίκες κατά των νοτιοαφρικανών πατριωτών ηγετών (το 1962 και το 1964), υπερασπίστηκε ο ίδιος τον εαυτό του. Στις δύο αυτές αγορεύσεις του παρουσιάζει την ιστορία του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC) από το ξεκίνημά του και αποκαλύπτει τη διαδικασία μέσα από την οποία οι ηγέτες του πέρασαν διαδοχικά από τη νομιμόφρονα αντιπολίτευση στην απεργία και από την απεργία στο σαμποτάζ.

Ο Νέλσον Μαντέλα ανήκε στον βασιλικό οίκο του Τρανσκέι. Γεννήθηκε το 1918 στα περίχωρα της Ουμτάτας. Όταν ήταν δώδεκα ετών πέθανε ο πατέρας του και τη μόρφωσή του ανέλαβε ο ανώτερος φύλαρχος. Όταν ήταν δεκαέξι ετών μπήκε στο Fort Hare University College, στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ. Παρακολούθησε μαθήματα διά αλληλογραφίας για την απόκτηση διπλώματος φιλολογίας και γράφτηκε στη νομική σχολή στο πανεπιστήμιο του Γουιτ γουότερσραντ. Αργότερα, έγινε υπάλληλος σε γραφείο λευκών δικηγόρων, περιμέ νοντας να ανοίξει το δικό του δικηγορικό γραφείο σε συνεργασία με τον Όλιβερ Τάμπο. Σε ηλικία είκοσι πέντε ετών εντάχτηκε στο Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέ σο. Από το 1952, που διοργάνωσε την Εκστρατεία Απείθειας στους άδικους νό μους, ίσχυαν εναντίον του ποικίλες διοικητικές απαγορεύσεις. Κατηγορούνταν για απείθεια, ανατρεπτικές ενέργειες και ότι είχε σχέση με τον διεθνή κομουνισμό. Το 1956 καταδικάστηκε σε εννέα μήνες φυλακή με αναστολή. Το 1961 στην πανα φρικανική συνδιάσκεψη εκλέχτηκε γραμματέας του εθνικού συμβουλίου δράσης. Μετά από μια μεγάλη περιοδεία στην Αφρική και στη Μεγάλη Βρετανία ξανάρ χισε την αντιστασιακή του δραστηριότητα. Συλλήφτηκε στις 5 Αυγούστου 1962 μετά από καταγγελία κάποιου χαφιέ, αφού είχε δράσει δεκαεπτά μήνες στην παι ρανομία. Στη δίκη της Πρετόριας (1962), η κατηγορία εναντίον του ήταν ότι είν χε υποκινήσει τους αφρικανούς εργαζομένους να απεργήσουν και ότι είχε φύγει από τη Νότια Αφρική χωρίς να διαθέτει επικυρωμένο διαβατήριο: καταδικάστηκε τρία χρόνια καταναγκαστικά έργα. Στη δίκη της Ριβόνιας (1963-1964) κατηγορούνταν για σαμποτάζ και επαναστατική συνωμοσία με στόχο την ανατροπή της κυβέρνη σης και ότι ήταν συνένοχος μιας εισβολής από το εξωτερικό στη Νότια Αφρική: καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Στις αρχές του 1989, μετά από τη διεθνή και τακραυγή, αναγγέλθηκε ο κατ' οίκον περιορισμός του. Μετά την απελευθέρωσή του (1990) και τον εκδημοκρατισμό της χώρας εξελέγη πρόεδρος της Νότιας Αφρικής (1994-1999). Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ ειρήνης (1993).