Γενειοφόροι βομβιστές, τρυφηλοί μηδενιστές, επικίνδυνοι ανατρεπτικοί είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά κλισέ με τα οποία παρουσιάζονται οι αναρχικοί στο λαϊκό φαντασιακό και συχνά αναπαράγονται και στον κινηματογράφο. Στην ανά χείρας πρώτη περιεκτική μελέτη της παρουσίασης του αναρχισμού στον κινηματογράφο, ο Ρίτσαρντ Πόρτον (αμερικανός καθηγητής κινηματογραφικών σπουδών και πολυγραφότατος κινηματογραφικός κριτικός) αποδομεί τέτοιου είδους στερεότυπα, προσφέροντας μια εναλλακτική προσέγγιση ταινιών που περιέχουν χαρακτήρες, ιστορίες και πρακτικές τον αναρχισμού. Από τον πρώιμο κινηματογράφο των Γκρίφιθ, Βιγκώ και Κλαιρ μέχρι το έργο πιο σύγχρονων σκηνοθετών όπως οι Γκοντάρ, Βερτμύλερ και Λόουτς, ο Πόρτον αναλύει μεθοδικά την απεικόνιση των αναρχικών και του αναρχισμού μέσα από ένα πλήθος ταινιών, κλασικών και άλλων. Επιπλέον συνθέτει έναν εξαντλητικό οδηγό της σύνθετης παράδοσης της αναρχικής σκέψης από τον Μπακούνιν και τον Κροπότκιν μέχρι την Γκόλντμαν και τον Μπούκτσιν, παρουσιάζοντας μια πλούσια ιστορική κληρονομιά που περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων την Κομμούνα του Παρισιού, τους μάρτυρες της Χέιμαρκετ, τους αναρχοσυνδικαλιστές του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου αλλά και πιο σύγχρονες εκδοχές του αναρχικού φαντασιακού όπως οι λυσσασμένοι στον παρισινό Μάη του |68 και οι αρνητές της εργασίας στην Ιταλία της δεκαετίας του |70.