ΠΕΡΙΕΧΟMENA
Εἰσαγωγὴ
1. Ὁ τοξικομανής καὶ ὁ θάνατος
2. Ἡ ἀπώθηση τοῦ θανάτου καὶ τοῦ πένθους
3. Ἡ ἐργασία τοῦ πένθους
Ἡ Ἑλένη, τὸ πένθος της, ή κατάθλιψη καὶ τὰ ναρκωτικά
Ὁ Ἀλέξανδρος, τὸ πένθος, ἡ κατάθλιψη καὶ τὰ ναρκωτικά
4. Τὸ ἀδύνατο πένθος
Μιὰ οἰκογένεια χτυπημένη ἀπὸ πολλούς θανάτους:
Ἡ Ἡρὼ καὶ τὸ ἀδύνατο πένθος της
Θάνατοι στὴν οἰκογένεια - Ἡ ἔλξη τοῦ θανάτου:
Ἡ Στέλλα καὶ τὸ ἀδύνατο πένθος της
5. Ἡ κρύπτη
«Ένα τεράστιο οὐρλιαχτὸ καὶ μετὰ τίποτα,
σιωπή...»: Η Κατερίνα καὶ ἡ κρύπτη τοῦ νεκροῦ πατέρα
« Μὲ φοβίζει ἀκόμα ὁ θάνατος. Ὅμως, τώρα πιά,
μὲ τρομάζει περισσότερο τὸ νὰ μὴν μπορέσω νὰ ζήσω...»: Η Νίκη καὶ ἡ κρύπτη τῆς νεκρῆς μητέρας
« Τοὺς νεκροὺς τοὺς κουβαλάω μέσα μου...»:
Ἡ Θάλεια καὶ ἡ κρύπτη τοῦ νεκροῦ πατέρα
«Εἶχα δεῖ τόσες φορὲς τὸ πρόσωπο τοῦ θανάτου καὶ τὸ ἔβρισκα τόσο ζωντανό...»: Η Λίνα καὶ ἡ κρύπτη τοῦ νεκροῦ πατέρα
6. Τὸ φάντασμα
«Δὲν μοῦ ἐπιτρεπόταν οὔτε νὰ κλάψω ...»:
Ἡ Ἐλπίδα καὶ τὸ φάντασμα τοῦ πατέρα
«Δὲν ὑπάρχει μέσα μου ή όρεξη για ζωή...»:
Ὁ Ἀναστάσης καὶ τὸ φάντασμα τοῦ νεκροῦ θείου
7. «Τὸ παιδὶ τῆς ἀντικατάστασης»
«Το σπίτι ἦταν γεμάτο μὲ κουρέλια λέξεων...».
Ο Γιάννης, «παιδὶ τῆς ἀντικατάστασης», καὶ τὸ φάντασμα τοῦ νεκροῦ ἀδελφοῦ
Ὁ Ἰάσονας, «παιδὶ τῆς ἀντικατάστασης», καὶ τὸ φάντασμα τοῦ νεκροῦ πατέρα
8. Ἡ χρήση τῶν ναρκωτικῶν «Εζησα πολλὲς ἀπώλειες... Ισως ἡ μεγαλύτερη νὰ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός μου...»: Η Μαίρη καὶ ὁ χορὸς τοῦ θανάτου μέσα στὴν οἰκογένεια
9. Θεραπευτικὴ ἀντιμετώπιση « Κουβαλοῦσα σὲ μία τσάντα τὰ ὀστὰ τοῦ πατέρα μου...» : Ἡ Περσεφόνη καὶ ἡ κρύπτη τοῦ πατέρα
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
ΣΑΒΒΑΣ ΜΙΧΑΗΛ: Ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκροὺς
H χρήση των ναρκωτικών για όλα αυτά τα νέα παιδιά, που περιφέρουν την δυστυχισμένη τους ύπαρξη σε δρόμους και πλατείες, γίνεται ένα παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας, μια διαρκής αναμέτρηση με το θάνατο. Αναζητούν απελπισμένα τη δόση τους, γνωρίζοντας ότι κάθε δόση μπορεί να είναι η μοιραία δόση. Επιμένουν όχι από ευχαρίστηση, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά από ανάγκη. Η ίδια ή εξάρτηση δεν είναι παρά ένας τυραννικός καταναγκασμός πού μετατρέπει τη ζωή τους σε κόλαση. Ο θάνατος κυριαρχεί στην ψυχική σκηνή. Σφραγίζει την καθημερινότητα της ζωής τους, γιατί έχει ήδη σφραγίσει από πριν τον εσωτερικό ψυχικό τους κόσμο. Μέσα σ' αυτόν βρίσκεται, συχνά, κλεισμένος ένας αγαπημένος νεκρός που δεν μπόρεσαν να πενθήσουν, εγκιβωτισμένος σε μια "κρύπτη" στο εσωτερικό του Εγώ. Το πένθος αυτού του νεκρού ήταν ανέφικτο μέσα στις συνθήκες πού συντελέστηκε η μεγάλη απώλεια.
Η έναρξη της χρήσης των ναρκωτικών τοποθετείται, συνήθως, μετά την τραυματική εμπειρία του θανάτου του αγαπημένου προσώπου, το ανέφικτο πένθος και τη δημιουργία της κρύπτης. Βαθύτερη επιδίωξη αυτού του άνθρωπου, στην ηλικία της εφηβείας συνήθως, είναι να βάλει τα ναρκωτικά στην θέση αυτού πού έχει χάσει οριστικά, της ανεπανόρθωτης απώλειας, την οποία αρνείται ολοκληρωτικά.
Στο βιβλίο παρουσιάζονται ενδεικτικά 14 κλινικές περιπτώσεις τοξικομανών, όπου υπάρχει το ανέφικτο, το μη επιτελεσμένο πένθος και η κρύπτη. Το θέμα έχει τεράστιο κλινικό ενδιαφέρον και μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία της απεξάρτησης.